Na zijn vertrek uit Dream Theater stortte Mike Portnoy zich meteen op allerlei andere projecten: Yellow Matter Custard, een toer met Neal Morse en een album met Flying Colors (binnenkort in dit theater). En één activiteit die meteen als band werd aangemerkt: Adrenaline Mob. Een band waarvoor het voorwerk overigens al een tijd gaande was. Symphony X-zanger Russell Allen en Sonic Stomp-gitarist Mike Orlando waren al enige jaren aan het werk aan songs. Met de komst van Portnoy kwam het in een stroomversnelling en werden Fozzy’s Rich Ward en Paul DiLeo gerecruteerd. Kort na het afronden van het album zijn beiden afgehaakt en is slechts een bassist aangetrokken, John Moyer van Disturbed. De vier eigen tracks van de eerder verschenen EP (de vijfde was een cover van Black Sabbath’s “Mob Rules”) staan ook op dit album. Met Allen en Orlando zelf achter de knoppen laat Adrenaline Mob geen twijfel bestaan in welke hoek zij ingedeeld willen worden. Metal met ouderwetse roots maar een moderne, strakke sound. Geen proggy uitstapjes of opmerkelijke zijpaden. Nou ja, eentje dan: een cover van Duran Durans “Come Undone” (!) met een bijdrage van Halestorms Lzzy Hale. In de versie van Adrenaline Mob is het bepaald geen popdeuntje geworden, kan ik u vertellen. Muzikaal het allemaal vooral snoeihard, met testosteronsproeiende brulzang, razende gitaarsolo’s en woest drumwerk, precies zoals je het van dit gezelschap zou verwachten. Niet alle songs vind ik even memorabel, maar dat neemt niet weg dat het niveau over het hele album hoog is. Vooral de manier waarop ze op elkaar reageren in de songs maakt dat er eigenlijk al bij voorbaat een livesfeer in zit. Met dan ook nog wat uitschieters als “Psychosane” en “Hit The Wall” mogen we dan ook wel concluderen dat we hier een potentiële mega-act aan het werk horen, op basis van meer dan alleen hun reputatie.
mij=Century Media
4 reacties