‘Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand, wie zingt het mooiste in ons land?’ Als ik deze vraag zou stellen dan weet ik zeker dat ik mijn eigen naam niet te horen krijg. Helaas. Ik weet ook zeker dat ik de naam van Adrian Crowley niet te horen krijg, want Crowley woont in een ander land, namelijk Ierland. Maar als hij dit zou vragen dan geef ik hem een goede kans dat hij wel zijn eigen naam hoort, want wat een prachtige stem heeft hij. Als hij echter zou vragen ‘wie is het vrolijkste in dit land?’ dan hoort hij zijn eigen naam niet. Meneer hoort namelijk thuis in de wereld van de droefsnoeten met liedjes vol melancholie. Season Of The Sparks is zijn vijfde release, en hiermee zet hij zichzelf sterk neer. Het meest kenmerkende is zijn baritonstem, een beetje à la Leonard Cohen. Muzikaal valt met name het orgel op, maar er zijn wel meer instrumenten, die voornamelijk bescheiden aanwezig zijn. Het meest belangrijke in de tien liedjes is de melancholie. Afgelopen jaar was ik in het prachtige Ierland en bij sommige beelden die we zagen zou dit de perfecte soundtrack geweest zijn. De folk en Guinness zijn echter ver weg, Season Of The Sparks valt meer onder de afdeling whiskey zoals alleen de Ieren die kunnen maken.
mij=Chemikal Underground / Konkurrent