Toeval bestaat niet, zegt men. Ik begin er toch een beetje in te geloven. Ik heb namelijk een hele brede smaak en die omvat vele genres. En ik kan periodes lang heel compulsief een genre luisteren, tot ik het zat ben en weer een genretje opschuif. Momenteel zit ik in mijn new wave / electropop-fase. Het viel me op dat vooral de debuutplaat van Alphaville, op Forever Young na, best tijdloos is gebleven en dat Simple Minds toch ver afgedreven zijn van de goede muziek uit hun beginperiode. En wonder boven wonder viel hier Alan Lauris‘ tweede plaat Different Frequency in de bus. Utrechter Alan Lauris omschrijft zich op zijn website als “The top in Electrosingersongwriterpop!!!” en dan leg je de lat meteen heel hoog. Maar een mooi moment om eens de vraag te stellen om Laurus het gered had als hij zijn album in de glorietijd van de electropop had uitgebracht. En dat denk ik niet. “Time Out” en “1987” hadden noveltyhitjes kunnen zijn, maar de rest is van een niveau van zovele electropopbandjes die we alweer vergeten zijn. Het doet me het meest denken aan A Flock of Seagulls, een band die, hoe toevallig weer bij elkaar is en binnenkort langs komt voor een tour! En A Flock of Seagulls is nou net een new wave / electropopbandje dat de tand des tijds niet doorstaan heeft. Toch nog maar eens weer Alphaville opzetten…
mij=Canal Island / Eigen Beheer