Alex Roeka had geen betere titel voor zijn negende cd kunnen verzinnen. Gegroefd is het gezicht van de 57-jarige zanger, zoals te zien is op de prachtige hoesfoto, maar ook zijn liedjes ,die doordrenkt zijn van de groeven die het leven achterlaten. De in België wonende Nederlander nam deze tweede cd voor platenmaatschappij Excelsior op onder leiding van huisproducer Frans Hagenaars en kreeg muzikale hulp van bandleden van Johan en Tim Knol. Al snel wordt duidelijk dat het bij Alex Roeka om zijn teksten draait en dat de muziek ten dienste van het woord staat. Vanaf zijn eerste plaat, Zee Van Onrust uit 1996, brengt hij zijn liedjes dan ook middels theatershows voor het voetlicht. Die liedjes zijn kleine kunststukjes op zich en verhalen over het leven zelve en al haar geneugten en minder leuke kanten. Een loflied op het leven is “Het Nachtcafé Aan Het Eind Van De Straat”, maatschappijkritisch is Roeka in “En Wat Doe Jij?”, “De Krant Van Vandaag” en “Het Paradijs Van Het Kwaad” en kwetsbaar over de liefde in “Laat Me Gaan”. Prijsnummer is “De Modder Van Mijn Graf” waarin Roeka smeekt 'Laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen voordat ik achterover val. In de modder, in de modder van mijn graf'. Alex Roeka is iemand die het leven ten volle leeft en dit op kunstige wijze verwoordt in zijn liedjes. In 2000 ontving hij voor zijn lied “Noem Het Geen Liefde” de Annie MG Schmidtprijs en zijn cd Beet Van Liefde uit 2009 werd bekroond met een Edison. Niet de minste onderscheidingen en daarom is het eigenlijk schandalig dat Alex Roeka relatief onbekend is en men bij kleinkunst genoegen neemt met mindere goden als Acda & De Munnik of, erger nog, Veldhuis & Kemper.
mij=Excelsior
4 reacties