Ik zei laatst nog tegen een vriend dat ik Franse films waar de ondertiteling haperde nog prima kon volgen. Ja, zeker dankzij de beelden, zo bleek deze week met Agent 238, een concept-album van Alexander Faem. In ‘t Frans dus. In ‘t begin gaat ‘t nog, een geheim agent is verdwenen en wij vernemen dat hij bruin haar heeft en een mediterraan uiterlijk. Maar dat is zo’n beetje alles wat ik u mee kan geven, qua inhoud. Al zouden het ook spoilers zijn als ik alles zou verklappen, nietwaar? Agent 238 opent met de twee beste nummers. Allebei opvallend vrolijk. Zo heeft “Identification du mal” een bijna jolige viool-partij. Componist Faem heeft zelf niet zo’n bijzondere stem, hij laat de vocalen dan ook grotendeels over aan Clara Enghoff, die met haar lieve en bescheiden stem op rustige wijze de plaat kleurt. Het album schiet nergens uit de bocht, van een shoot-out is zeker geen sprake. De plaat heeft een typische mid-fi productie. Het is een beetje speculeren, maar voor mijn gevoel is ‘t een thuisopname. In deze moderne tijden hoeft dat niet meer goedkoop of ruisend te klinken, maar toch houdt het iets goedkoops. Bij vlagen klinken de gitaren wat blikkerig, alsof ze rechtstreeks in de computer zijn gestoken. U merkt dat ik over de muziek an sich niet zoveel te melden heb. Agent 238 klinkt zeker niet als een echte soundtrack, er zijn bijvoorbeeld geen sferische piano-interludes of spionagefilm-thema‘s, om maar wat te noemen. Het is meer heupwiegen geblazen, lekker op de achtergrond. Hoeven we ook niet op de tekst te letten.
mij=Chantage / Clearspot