Sinds Alison Krauss in 1987 haar eerste album Too Late To Cry uitbracht, verkocht ze twaalf miljoen albums en won zesentwintig Grammy Awards. Tussendoor maakte Alison Krauss in 2007 een uitstapje met Robert Plant wat resulteerde in het succesvolle Raising Sand. Op deze cd week ze af van het oude, vertrouwde bluegrasspad wat ze al sinds 1989 bewandelt met haar band Union Station. Hun laatste cd, Lonely Runs Both Ways, stamt alweer uit 2004. Op Paper Airplane gaan ze verder waar ze gebleven waren. Traditionele bluegrass en country maar dan wel op eredivisie-niveau. Union Station speelt bijna akelig perfect maar desondanks nooit kil of saai. En dan Alison Krauss zelf. Ze heeft altijd al prachtig gezongen maar op deze plaat zingt ze adembenemend en engelachtig mooi. In melancholische en gevoelige nummers als “Paper Airplane” en “Lie Awake” maar ook als er wat meer gas gegeven wordt, zoals in “My Love Follows You Wherever You Go” en “Miles Away”. Verrassend is hoe ze in de covers “Dimming Of The Day” van Richard Thompson de originele vertolking van Linda Thompson bijna doet vergeten en in My Opening Farewell van Jackson Browne laat horen dat Browne echt een goede songsmid is. Enig minpuntje is dat drie nummers gezongen worden door multi-instrumentalist Dan Tyminski. Helemaal niet onverdienstelijk maar zijn stem laat het al gauw als ‘gewone’ country klinken en mist het unieke en magische van Krauss’ stem. Paper Airplane kleurt niet echt buiten de lijntjes en is daardoor misschien niet heel spannend maar biedt wel ontroering, melancholie en muzikale perfectie.
mij=Rounder / Universal
Een uitspraak die ik een keer over Alison Krauss las: “The simple fact is that every time Krauss opens her mouth to sing, angels stop what they’re doing and take notes.” 🙂
Wat ik heel graag op een Union Station cd zou willen horen is een duet tussen Krauss en Tyminski. Krauss zingt als een suikerspin met extra honing en stroop (en roze poedersuiker er overheen), maar een beetje down-to-earth peper van Tyminski zou niet misstaan als tegenwicht. Op Paper Airplain is het door hem gezongen “From the outside looking in” veruit mijn favoriet, en da’s toch een beetje vreemd als je er goed over nadenkt…
Meen je dat nou? Ondanks dat Krauss’zang mierzoet is vind ik het wel prachtig, het raakt mij echt. Dat heb ik met Tyminski helemaal niet, vind ik toch wat meer dertien in een dozijn. Maar een duet lijkt me best okee. Hebben ze dat niet al eens gedaan?
Krauss wel, een album lang met Robert Plant. En dat werkte inderdaad als een tierelier….
@Janine – Ja dat meen ik echt. Tyminksi heeft misschien een doorsnee stem, maar het is er wel één die precies doet wat-ie moet doen. Net zoals de hele band Union Station trouwens; die mannen wijken ook letterlijk nergens af van wat het genre hen voorschrijft. Maar binnen dat genre staan ze aan de top, dat wel.
@Prikkie – Inderdaad! Dat was een ge-wel-di-ge plaat. Maar zelfs in de solo-zang op dat album had ze wat meer avontuur in haar stem gekregen. Jammer dat ze dat niet terug de band in heeft gebracht.
En alweer… verhaaltje overschrijven van KindaMuzik,
volgorde en formulering hier en daar wat wijzigen
en je eigen naam eronder! En niet voor het eerst…
volgende keer zelf iets verzinnen? Of gewoon maar niets!
1. Ik heb beide stukken eens bekeken en zie niet waar je de conclusie vandaan haalt. Dat de twee recensenten het grotendeels eens zijn zie ik wel, maar waarschijnlijk kan ik er daar in een ommezien nog een stuk of vijf meer van vinden.
2. Er zit een factor achter die ook nog een rol kan spelen: de bio. Vaak is het overspannen bagger, soms brengt het ook mooie verbanden aan het licht. Als recensent zou je gek zijn zoiets niet te gebruiken. (Ik weet niet of dat hier het geval is.)
3. We zijn er hier bij File Under eigenwijs genoeg voor om een eigen mening te hebben, daar hebben we geen andere site voor nodig. Wat onverlaat let dat ze bij KindaMuzik, net als wij bij File Under, gewoon enthousiast hun best doen een goeie muzieksite te maken.
Zo’n anonieme beschuldiging lijkt heel wat. Maar uiteindelijk is het niet meer dan wat loze kreten van iemand die er blijkbaar niet op aangesproken wil worden. [die vermeende anonimiteit is niet het probleem -red.]
Dat was mijn conclusie ook. Maar toch bedankt, Prikkie!
Waar gehakt wordt vallen spaanders. Het is intern besproken en het blijkt toeval. Tja. Het is ook wel eens voorgekomen dat KM een FU-recensie min of meer overpende (Hot Chip, geloof ik). Maar daar lees je dan weer niet over omdat KM geen reacties toestaat.
Een uitspraak die ik een keer over Alison Krauss las: “The simple fact is that every time Krauss opens her mouth to sing, angels stop what they’re doing and take notes.” 🙂
Wat ik heel graag op een Union Station cd zou willen horen is een duet tussen Krauss en Tyminski. Krauss zingt als een suikerspin met extra honing en stroop (en roze poedersuiker er overheen), maar een beetje down-to-earth peper van Tyminski zou niet misstaan als tegenwicht. Op Paper Airplain is het door hem gezongen “From the outside looking in” veruit mijn favoriet, en da’s toch een beetje vreemd als je er goed over nadenkt…
Meen je dat nou? Ondanks dat Krauss’zang mierzoet is vind ik het wel prachtig, het raakt mij echt. Dat heb ik met Tyminski helemaal niet, vind ik toch wat meer dertien in een dozijn. Maar een duet lijkt me best okee. Hebben ze dat niet al eens gedaan?
Krauss wel, een album lang met Robert Plant. En dat werkte inderdaad als een tierelier….
@Janine – Ja dat meen ik echt. Tyminksi heeft misschien een doorsnee stem, maar het is er wel één die precies doet wat-ie moet doen. Net zoals de hele band Union Station trouwens; die mannen wijken ook letterlijk nergens af van wat het genre hen voorschrijft. Maar binnen dat genre staan ze aan de top, dat wel.
@Prikkie – Inderdaad! Dat was een ge-wel-di-ge plaat. Maar zelfs in de solo-zang op dat album had ze wat meer avontuur in haar stem gekregen. Jammer dat ze dat niet terug de band in heeft gebracht.
En alweer… verhaaltje overschrijven van KindaMuzik,
volgorde en formulering hier en daar wat wijzigen
en je eigen naam eronder! En niet voor het eerst…
volgende keer zelf iets verzinnen? Of gewoon maar niets!
1. Ik heb beide stukken eens bekeken en zie niet waar je de conclusie vandaan haalt. Dat de twee recensenten het grotendeels eens zijn zie ik wel, maar waarschijnlijk kan ik er daar in een ommezien nog een stuk of vijf meer van vinden.
2. Er zit een factor achter die ook nog een rol kan spelen: de bio. Vaak is het overspannen bagger, soms brengt het ook mooie verbanden aan het licht. Als recensent zou je gek zijn zoiets niet te gebruiken. (Ik weet niet of dat hier het geval is.)
3. We zijn er hier bij File Under eigenwijs genoeg voor om een eigen mening te hebben, daar hebben we geen andere site voor nodig. Wat onverlaat let dat ze bij KindaMuzik, net als wij bij File Under, gewoon enthousiast hun best doen een goeie muzieksite te maken.
Zo’n anonieme beschuldiging lijkt heel wat. Maar uiteindelijk is het niet meer dan wat loze kreten van iemand die er blijkbaar niet op aangesproken wil worden. [die vermeende anonimiteit is niet het probleem -red.]
Dat was mijn conclusie ook. Maar toch bedankt, Prikkie!
Waar gehakt wordt vallen spaanders. Het is intern besproken en het blijkt toeval. Tja. Het is ook wel eens voorgekomen dat KM een FU-recensie min of meer overpende (Hot Chip, geloof ik). Maar daar lees je dan weer niet over omdat KM geen reacties toestaat.
ik begon te denken dat roots-controller een glaasje of wat teveel op had tijdens de vrijmibo