Tjonge jonge, wat kunnen die Amerikanen toch ook enorm liegen met het artwork op cd-hoesjes. Ik had hiervoor nog nooit gehoord van Allison Moorer en met een blik op de hoes dacht ik te maken te gaan krijgen met het debuut van een jonge (en knappe) roodharige singer-songwriter. Maar wat blijkt, Allison Moorer is al ouder dan ik, levert met Crows al haar zevende album af. Ze blijkt ook nog eens het jongere zusje te zijn van Shelby (die dus ook ouder is dan ik dacht) én tegenwoordig de vrouw te zijn van Steve Earle. Ik had duidelijk even niet op zitten te letten. Wat me overigens verbaast is dat Earle in het boekje alleen maar bij de thank you’s en voor de rest part nog deel gehad heeft aan de opnames nog het schrijven van de songs. Maar luisterend naar Crows kun je niet anders concluderen dan dat Moorer zich prima in d’r eentje kan redden als het om songs schrijven gaat. Wat ik bovendien erg prettig vind aan Crows is dat ondanks dat het een duidelijk een plaat van iemand met een roots achtergrond, de karakteristieke country-snik bijna volkomen achterwege blijft. Misschien komt het ook wel doordat de liedjes bijna allemaal als basisinstrument de piano hebben. Dit instrument sluit ook beter dan de gitaar aan op de prachtige stem van Moorer en zorgt ervoor dat deze zo mooi mogelijk gepresenteerd wordt. Dat lukt uitsteken in de wiegende ballade “Should I Be Concerned” waarin Moorer al pianospelend meeslepend vertelt en qua stem op het toppunt van haar kunnen klinkt.
mij=Ryko / Ada / Rough Trade
Haar oudere albums zijn zeker ook de moeite waard!