Natuurlijk beginnen wel meer bands hun album met een introtje. Maar je debuutplaat rustig laten beginnen met een liedje dat ruim tweeëneenhalve minuut duurt en voort lijkt te komen uit een dure kinderspeeldoos, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Het zou me zo in slaap kunnen wiegen. Het Gentse Amartorski trekt zich er niets van aan en is overtuigd genoeg van eigen kunnen dat deze introductie de aandacht van de luisteraar vast zal behouden. Volhouden wordt in dit geval namelijk echt wel beloond met een van de mooiste Belgische albums die ik de afgelopen jaren heb gehoord. De combinatie van de breekbaar zachte, engelachtige stem van Inne Eyermans in combinatie met de minimalistische, soms dwarse insteek van de band werkt enorm goed. Alsof de late Talk Talk, Portishead en Sigur Rós de handen ineen slaan en samen een landschap voor je boetseren. Al komt in “Peaceful” onverwacht ook nog een bijna Battles-achtige staccato gitaarpartij langs, alleen “8 November” strandt na een heerlijk traag voortslepende intro uiteindelijk in een heftige geluidsmuur, die overigens ook weer als sneeuw voor de zon verdwijnt. Voor de rest is de sfeer op TBC vooral ingetogen, maar wel mysterieus spannend. Wat zeker ook voor een groot deel op het conto geschreven kan worden van Eysermans die, wat er om haar heen ook gebeurt, immer bedaard blijft zingen. Mooi is ook de verpakking waarin een zin gelijk opvalt. Het bedankzinnetje voor alle ‘fools who supported us’. Daar ben ik vanaf nu er een van. Prachtig.
mij=Munich
Volledig mee eens, je slaat de spijker op z’n kop met deze recensie.
Stond ook al op mijn wanted list voor de-Affaire 🙂
Heb ze in Antwerpen een jaar geleden voor het eerst gezien, deden toen de support van Dez Mona, moest toen nog live erg groeien maar ze waren op de goede weg… heel benieuwd wat ze nu tegenwoordig doen live. Moet ze op de-affaire helaas missen.