Amberley Chalberg groeide op in Montana, maar verhuisde na haar huwelijk naar Denver. Muzikaal was ze altijd al, maar toen haar vader in 2013 ongeneeslijk ziek werd, spoorde dit haar aan om haast te maken met haar muzikale aspiraties. Dat resulteerde in de EP There Will Come A Day uit 2015. De zes nummers op de EP gingen allemaal over Chalbergs vader die heel trots en vereerd was. Helaas overleed hij in maart 2019 en hoewel hij de ruwe versie van de songs nog gehoord heeft, heeft hij de release van Chalbergs debuutalbum Hi-Line niet meer mee mogen maken. Het album is desondanks sterk geïnspireerd door haar vader, vernoemd naar het ouderlijk huis in Montana (Montana Hi-Line) en de albumhoes met het witte paardenhoofd heeft ook een symbolische betekenis met hem. Op de Facebookpagina van Amberly Chalberg staan wat foto’s van het opnameproces. Het zijn foto’s van, zoals het op mij overkomt, een groep vrienden die in een kleine studio in de natuur een plaat maakt. (leuk detail, de studio staat in het plaatsje Nederland in Colorado). En zo klinkt het ook. Alsof ze voor je neus staan te spelen. Met drummer Jim Christie en bassist Taras Prodaniuk heeft ze de ritmesectie van Merle Haggard en Lucinda Williams in de gelederen. Dat staat garant voor een mix van country en rock en dat is precies wat je op Hi-Line te horen krijgt: twaalf goede countryrocksongs, met duidelijk hoorbare liefde gebracht. Soms wat meer rockend (“The Whisky Song”, “Crazy ‘Bou You”, “Lil’Bit Country”) maar ook wat rustiger en melancholiek (“Everything I Wanted”, “I Apologize”, “Supermoon”). Of zoals Chalberg het in “Lil’ Bit Country” zelf zegt: ‘I’m a little bit country, I don’t mean to be, it just comes naturally I’m a little bit country’.
Eigen Beheer
File: Amberly Chalberg – Hi-Line
File Under: Country girl
File Facebook: [Amberly Chalberg op Facebook]