Last.fm raadde me bij Oceansize ooit eens de Engelse band Amplifier aan bij ‘Similar Artists’. Een prima advies. In 2011 kwam het er eindelijk eens van om de band live te zien, waar ik zeer verbaasd was een extra bandlid op het podium te zien stappen. Die gitarist. Dat leek wel. Juist ja. Steve Durose van het inmiddels opgedoekte Oceansize speelde mee, en zo was het cirkeltje rond. Uiteraard speelt hij ook mee op het album Echo Street, waar hij een prettige laag toevoegt aan het geluid. Het slotakkoord van “The Wheel” had bijvoorbeeld zo van Oceansize kunnen zijn. Amplifier verkent nog meer nieuwe wegen op dit album, dat minder donker en toegankelijker is dan het succesvolle The Octopus. Met de nieuwe gitarist en een nieuwe bassist is er ook meer ruimte om meerstemmig te zingen (“Where The River Goes”en “Between Today And Yesterday” bijvoorbeeld), waardoor het ook een stuk melodieuzer aanvoelt. Lichtvoetig bijna, met de nodige uitspattingen, maar zonder bezwerend riffwerk. Het klinkt bij vlagen als het ingehouden werk van Steven Wilson of Anathema, waarbij ik een mooi bruggetje kan maken naar het Kscope-label. Na het zelf uitgebrachte The Octopus zit Amplifier op dit label, simpelweg omdat het geld op was om het album Mystoria af te maken waar ze eigenlijk mee bezig waren. Echo Street is dus een tussendoortje om dat album te financieren. Hoewel het in een korte tijd is opgenomen en de nummers opvallend simpel opgezet zijn rond twee- of drie-akkoordenschema’s, zijn ze op de eerste helft van het album smaakvol uitgewerkt. Verderop lijkt de magie wat uitgewerkt te zijn: dan worden de nummers wat te lang en heb ik moeite de rit helemaal uit te zitten. Het is zoiets als een kilo chocolade verorberen. Dat is tegen het einde ook niet echt lekker meer.
mij=Kscope
4 reacties