Dit gezelschap is afkomstig uit Belfast en ragt een plaat bij elkaar waar ik op mijn blote knieën u tegen zeg. Toegegeven, ik loop hopeloos achter, want dit is mijn eerste kennismaking met And So I Watch You From Afar, maar vergeten doe ik ze niet snel. De band bewandelt paden die de erven van post-rock en mathrock doorkruisen, zonder er ook maar een woord aan vuil te maken, en het klopt van start tot finish. Ik tweette: ‘Gangs bevat een aantal riffs waar ik kriebelbuikend blij van word’ en dat gevoel verlamt mij meteen al bij “Gang (Starting Never Stopping)”. Simpele loopjes heersen nog immer. Wat volgt is een portie ADHD-rock waar de honden geen brood van lusten. (Ik wel trouwens, met boter en heel veel jonge kaas.) Het springt van hot naar her en hoteldebotelt er op los gelijk een Lightning Bolt na een krap uurtje goedkope muziekles. En als ik dan toch met namen aan het gooien ben: 65daysofstatic met een vleug Battles. Voila, dat hebben we gehad. De neurotische behoefte tot chaos wordt overigens wel fijn gedoseerd. “7 Billion People All Alive At Once” biedt u even respijt middels een melodieuze meezinger (‘pa pa, pa pa, pa pa, pa pa, pa pa, pa pa, pa pa, pa da da da’). Daarop volgt “Think:Breathe:Destroy” en de kriebelbuik- en hyperactiviteitsmodus wordt gereactiveerd. Dan: het breekpunt. De resterende 18 minuten fungeren als een avontuurlijke afterparty van een geschift en hectisch feest. Met andere woorden: het voegt daadwerkelijk iets toe. Ik hoor flarden progrock, folk, post-rock (Sickoakes schiet me te binnen), zelfs een vleugje funk. En natuurlijk weer een aantal van die riffs! U weet wel, met die buik en zo. Na drie minuten “Homes – …Samara To Belfast” valt alles op diens plek. De puzzel is perfect, niets meer aan doen. Of toch nog een glanslaag? Dat zou bijna uitmuntend zijn…
mij=Richter Collective / NEWS
4 reacties