Eigenlijk had de cd nooit uitgevonden moeten worden, laat staan de mp3, want ik zie het helemaal voor me dat je thuiskomt met de dubbelelpee Keep Moving en dan kant voor kant tot je neemt, terwijl je de hoes bekijkt en het tekstvel leest. En je de nieuwigheid van vinyl en drukwerk ruikt. Heerlijk. Je bent trots op je aanschaf. Het is echter 2013 en met diensten als Spotify hoef je eigenlijk niet eens meer de deur uit om een nieuwe release te beluisteren. Maar goed, ik wou het dus over Keep Moving gaan hebben. Het solo-album van Wolfmothers frontman Andrew Stockdale. Wolfmother is dus niet meer na twee albums in twee bezettingen. Zelfs Stockdale begreep dat weer een nieuwe bezetting wel erg vreemd zou zijn en dus was het eerste album onder eigen naam een feit. Nou moet ik eerlijk zeggen dat het allemaal niet zoveel van elkaar verschilt. Wolfmother is Stockdale, althans als het gaat om de composities, het gitaarwerk en zijn bijzondere stem. Als je dan een neus hebt voor goede muzikanten, dan komt het allemaal wel goed. Ook op Keep Moving zijn de seventiesinvloeden weer overduidelijk en dan vooral die van Led Zeppelin. Keep Moving is als geheel wat meer ontspannen, dan de laatste (Cosmic Egg) van Wolfmother. Een klapper als “The Joker And The Thief” (op Wolfmothers debuut) staat er helaas niet op, al komen de eerste single “Long Way To Go” en “Year Of The Dragon” aardig in de richting. Lekker zijn ook tracks als “Vicarious” en “Of The Earth”, die zo van Jack White hadden kunnen zijn. Even je lange haren laten wapperen kan op de titeltrack “Keep Moving”, “Meridian”, “Ghetto” en “She´s A Motorhead”. Psychedelica kan er ook altijd tussendoor: “Let It Go”. Ook gaat het gas er soms even af, zoals met “Suitcase (One More Time)” en “Let Somebody Love You”, al is dat gas eraf relatief. Tegen het eind, zeg maar de laatste kant, zakt het langzaam in. “Country” mist de rauwe rand, al is er wel een poging tot psychedelica. Het aansluitende walsende “Black Swan” is echter het absolute dieptepunt, daar zit ik bij Stockdale echt niet op te wachten. Er is dan nog wel het afsluitende “Everyday Done”, maar die trekt het niet meer recht. Er is veel te genieten op Keep Moving, maar het zijn net een paar nummers teveel. Maar, mijnheer Stockdale: blijf vooral bewegen.
mij=Universal
4 reacties