Ik vraag me af hoe dat zit, daar in het Hoge Noorden. Kennelijk zit er iets in het Noorse water dat je dromerig maakt. Misschien is het het eten dat er voor zorgt dat je rust uitstraalt. Misschien is het de wijdsheid van het land. Maar wat het ook is, ik zou willen dat ik er een beetje van had. In een potje zou ik het bewaren, weggestopt onder mijn bed. En af en toe zou ik er een beetje van gebruiken. Om liedjes te maken. Bijvoorbeeld zoals het onvolprezen Washington dat doet op haar laatste plaat, A New Order Rising. Dan zou ik duistere rock spelen zoals Madrugada dat deed op “The Nightly Disease”. En af en toe zou ik dwarse rock maken zoals Motorpsycho dat al jaren doet. Maar meestal niet. Want meestal zou ik liedjes maken zoals Ane Brun ze maakt. Minimalistische liedjes, slechts begeleid door een gitaar. En af en toe zou ik misschien wat accordeon en strijkers toevoegen, maar verder niets. Meer zou ik niet nodig hebben. En ik zou liedjes zingen. Ik zou een beetje klinken als Joni Mitchell. Of Michelle Shocked misschien. Ani diFranco. En u zou wegdromen bij mijn stem. Want meer is er soms niet nodig voor vervoering. Maar helaas. Ik ben slechts een lelijke stukjesschrijver die nog geen noot uit een blokfluit krijgt. Ik kom niet uit Noorwegen en ik kan al helemaal niet zingen. Dus vergeet het maar, ik ben zelfs niet eens blond. Voor mij geen Washington, voor mij geen Madrugada. Voor mij geen Motorpsycho. En voor mij al helemaal geen Ane Brun. Ik ben niets.
mij=Determine / V2
en 20/4 in Gent, jippie juplahoi !
En wat vind je van de plaat?
Blijkt dat niet uit dit nederige stukje? Verdorie, het wordt tijd voor een cursus stukjes lezen alhier.
…en audio plaatsen als het er is…