Jaren geleden zijn een vriendin en ik voortijdig vertrokken bij een concert van Ane Brun. We waren er op de bonnefooi heengegaan, afgaande op wat we over haar gelezen hadden, zonder haar muziek te kennen. We vonden het vrij saai en het optreden van voorprogramma Teitur beviel ons eigenlijk veel beter. Bruns debuutplaat Spending Time With Morgan was net uit en de Noorse singer-songwriter was in ons land nog vrij onbekend. Inmiddels is het zeven jaar later en brengt Ane Brun met It All Starts With One haar vierde album uit. Destijds was het Ane’s stem die me irriteerde die door te veel vibrato een beetje bibberig was maar op It All Starts With One haalt ze minder van die fratsen uit en zingt ze gewoon erg mooi. De songs zijn sober maar zeker niet simpel. Dat komt door de zware thema’s van de teksten en de mooie arrangementen. De liedjes zijn wat melodieuzer dan op voorgaande cd’s omdat drumritmes een prominentere rol hebben gekregen. Persoonlijk vind ik Ane Brun beter tot haar recht komen in de wat langzamere nummers. Do You Remember is het meest uptempo nummer op de cd waarop Brun op een Afrikaans-achtig ritme weer een beetje begint te jengelen met haar stem. Ik vind het het minste nummer van de cd. Gelukkig is dit de enige wanklank die ik gehoord heb. Uitschieters zijn “These Days” en “Worship”, waarin ze bijgestaan wordt door José González, en het mooi opgebouwde “Undertow”. Maar prijsnummer is “The Light Of One”, een melancholisch hoogstandje met nu eens niet gitaar maar piano als belangrijkste instrument. Ane Brun heeft met It All Starts With One revanche genomen en me zeven jaar na haar teleurstellende concert alsnog voor haar gewonnen.
mij=V2
2 reacties