Agua De Annique / Anneke van Giersbergen

Het is bijna drie jaar geleden dat Anneke van Giersbergen het solopad verkoos boven haar rol als frontvrouw van The Gathering, de band waarmee ze de evolutie van metal naar trance-achtige rock meemaakte. Met haar nieuwe band Agua de Annique bracht ze het intrigerende debuutalbum Air uit, het bijna akoestische Pure Air (met zeer veel gasten, oa. Marike Jager, Sharon den Adel, John Wetton) en vorige maand nog de live-cd In Parallel met Danny Cavanagh.

Daarnaast bouwde ze met haar man (en drummer/multi-instrumentalist) Rob een studio aan huis, toerde in binnen- en buitenland en nam deel aan een keur van projecten waaronder de single “Als Je Ooit Nog Terug Kon” met Artists for Tibet.
Dat ze deze nazomer alweer de tijd vond om het gloednieuwe album “In Your Room” op te nemen is opmerkelijk, zeker omdat het intieme, zelfs wat poppy klinkende album weer een grote stap voorwaarts in haar muzikale carrière betekent.
Op een regenachtige oktoberochtend praten we even bij met de goedlachse zangeres.

mij=Interview: Vonx
Je nieuwe album In Your Room ademt een intieme, warme sfeer uit. Komt dat door jullie nieuwe eigen studio aan huis? Is het niet lastig om de huiselijke beslommeringen en het creatieve proces te scheiden?
Ja, dat is inderdaad de uitdaging, om allebei te laten slagen valt niet mee. Maar een reden om die studio aan huis te bouwen is ook om de kleine op bed te leggen (Anneke doelt op hun zoon Finn) en dan wat te kunnen werken zonder ergens naartoe te moeten rijden en met spullen te moeten sjouwen.
De kleine slaapt, we dubben nog even een extra toetsenpartijtje?
Ja, zo ging dat gewoon. Het is heerlijk praktisch zo.
Die studio, is die alleen voor eigen gebruik of gaan jullie dat professioneel uitbaten?
Misschien. In eerste instantie is het echt voor onze eigen projecten. Bevriende bands en zo nodigen we wel uit hoor. Dat is heel erg leuk maar tot nu toe hebben we eigenlijk alleen nog maar onze eigen dingen gedaan.

De nieuwe single “Hey Okay” maar ook andere nummers op de plaat klinken poppier dan ooit. Is dat een bewuste keuze of iets dat groeit tijdens het schrijven van een plaat? Hoe werkt dat voor jou?
Niet echt. Een plaat is toch een soort van document van je leven op dat moment. Toen ik aan het schrijven was kwamen dit soort nummers er gewoon uit. Korter, duidelijker, ook qua teksten. Het vet was eraf zeg maar. Met producer Michel Schoots heb ik toen ook afgesproken dat, als ik toch al zo aan het schrijven ben, dat we dat dan ook zo moeten afmaken. Ik heb er toen echt op gefocust dat het album zo, ehm, duidelijk en direct, werd afgemaakt.
“Sunny Side Up” schreef je tijdens een radioprogramma als opdracht. Je moest het binnen twee uur geloof ik af hebben. Dat ie wonderwel gelukt, zou je in opdracht kunnen schrijven?
Oh makkelijk, maar ik heb dat nog niet gedaan. Ik ben echt een platenartiest. Ik weet wel dat ik het zou kunnen want ik heb nooit gebrek aan inspiratie. Ik kan het ook oproepen. Zeker als de deadline van zo'n plaat eraan komt kan ik gewoon eerst de kleine naar school brengen en de hele ochtend gaan zitten schrijven. Ik ga om negen uur zitten en duik in de wolken om liedjes te maken. Ik moet dan echt een wekkertje zetten om niet te laat te zijn om mijn zoontje op te halen. Mijn grote angst is dat ik dat vergeet en hem te laat van school zou halen. Ik ben helemaal niet praktisch, ik moet zo'n wekkertje gebruiken. Ik heb nooit de schooltijd gemist hoor, juist omdat ik daar zo bang voor ben 'haha'.

Je presenteert je nu echt als Anneke van Giersbergen & Agua de Annique. Toch spelen jullie live altijd een nummer van gitarist Joris, op dit album schrijft bassist Jacques ook een nummer. In hoeverre is dit een democratische band?
Ja en nee, dat is een goeie vraag, ik vraag me het zelf ook weleens af. Het zijn niet zomaar ingehuurde musici. De jongens hebben allemaal hun eigen smoel, maken zelf ook hun eigen dingen en kunnen allemaal een band leiden. Maar ja, daarom wil ik ook met ze werken, omdat ze zo bijzonder zijn. Tegelijkertijd is dit wel echt mijn band.
Het groepsproces zoals je dat kende van The Gathering is het niet?
Oh nee, het zijn echt mijn ideeën en grotendeels mijn liedjes. Hun aandeel in het hele proces is heel heel groot maar als je vraagt “wie is Agua de Annique?”, dan ben ik dat!
Je bent niet bang om andere dingen te doen. Onverwachte covers, samenwerken met allerlei artiesten en zelfs de plaatselijke fanfare. Wat kunnen je fans nog verwachten qua spannende dingen?
Ik vind het heel leuk dat er mij zoveel dingen worden aangeboden. De keuzes wat ik wel of niet doe, maak ik op mijn gevoel. Ik denk nooit zo van 'past dit wel in mijn carrière?'. Mijn carrière is dat ik geen carrièreplanning heb. Als ik me er goed over voel, wordt het ook vaak goed. Het is altijd authentiek omdat ik degene ben die dit doet. Dingen waar ik niet van hou, zoals musicals, ja dat doe ik niet, daar ligt mijn hart gewoon niet.

Je riep ooit dat je er aan dacht te solliciteren naar de open plek in K3?
Dat was echt een grapje hoor.
Geen spijt dus dat je daar niet aan mee hebt gedaan.
Oh nee, 'haha'. Zeker niet.
Op Pure Air heb je met heel veel mensen samengewerkt, je hebt net optredens gedaan met Danny Cavanagh. Staan er nog van dat soort projecten in de planning?
Ik vind dat heel leuk om te doen. Het is heel inspirerend. Grote nieuwe plannen zijn er nu niet. Eerst met deze plaat aan het werk. Ik heb ondertussen wel een paar Nederlandstalige nummers geschreven. Het zou zo kunnen dat de volgende plaat dus Nederlandstalig zal worden.
Eerder dit jaar toerde je in Zuid Amerika en Griekenland, binnenkort doe je vier shows in Nederland om In Your Room te promoten. Zijn er nog meer toerplannen in met name het buitenland?
Op zich wel maar ik weet niet hoe ver ze ermee zijn. We gaan nu eerst helemaal voor deze optredens, omdat we daarmee echt gaan laten zien waar we nu staan, met de nieuwe plaat dus. Ik heb geen kijk nog op wat er daarna weer gaat gebeuren. Ik vind het heerlijk om te toeren maar ik ben ook heel huiselijk. Dat moederen vind ik heel fijn en dat rock and roll- achtige leven is ook fijn. Het leven is heel duaal. Dat ik dit zo kan combineren vind ik super. Het is ook een uitdaging om het te laten werken, vooral omdat ik helemaal niet praktisch ben. Ik wil alles maar ik moet ook om half vier weer op het schoolplein staan. De mensen om me heen, Rob, maar ook het management, zijn dat gelukkig wel. Ik zit het liefst op een wolk maar ik moet wel soms neerdalen.