De liefde voor lezen en boeken zit er diep in bij ons thuis. Misschien nog wel meer dan die voor muziek. Als ik thuis kwam na het legen van de postbus, stonden ze er sowieso altijd als eksters omheen, maar toen de jongedame een boek spotte werd ze helemaal enthousiast. ‘Papa, papa, er zit een boek bij, mag ik die open maken’. Normaal zou ik nee zeggen, voor ik het weet ligt mijn hele administratie nog meer overhoop dan ‘ie toch al ligt sinds de verhuizing. Ik wist welk boek het was en zei dat het voor deze keer mocht. Wild scheurde ze de verpakking open en keek verwonderd naar het boek en las de titel hardop: De Beer Die Geen Beer Was. Gelijk volgde de meest logische vraag: ‘Maar dat is toch wel een beer die op de voorkant staat?’. Ik glimlachte, ik was ondertussen al wel bekend met het sprookje van Frank Tashin dat door Productiehuis Oost-Nederland nieuw leven ingeblazen was. Voor ik er erg in had was het boek uit mijn zicht verdwenen. De jongedame ook. Ze zat in haar favoriete stoel, met een fleece om zich heen gewikkeld, te lezen. ‘Kun je niet tot vanavond wachten, zodat we samen kunnen lezen als je gaat slapen?’ Het antwoord was een resoluut nee. Dat was helder. Niet veel later kwam ze verontwaardigd naar me toe gelopen. ‘Papa, ze doen helemaal niet aardig tegen die beer, terwijl hij echt wel een beer is!’ Storm Junior was ondertussen naast haar gekropen op de stoel (dat past alleen maar in goede tijden) en was ook nieuwsgierig geworden naar dat boekje met de beer voorop. Die slimmerd was het ook die als eerst de cd opmerkte die achter in het boekje gestoken zit en voor ik er erg in had klonk het sprookje ook in liedjesvorm door de huiskamer. De zuivere, heldere stem van Anneke van Giersbergen blijkt zich uitstekend te lenen om het verhaal ook in liedjesvorm te vertolken. Samen met Martijn Bosman heeft ze de vertalingen op muziek gezet. Daarbij blijft de verhaallijn van het boek gehandhaafd en wordt er af en toe letterlijk voorgelezen wordt. Leuk is dat daar waar het sprookje enger wordt het liedje dat accentueert, zoals in “De Fabriek”. Prettig is daarbij wel dat het voor kinderen nooit te eng wordt, maar in de luchtiger liedjes voor volwassenen ook nooit te kinderachtig. De balans is uitstekend en maakt deze productie van ON tot geweldig vermaak voor jong en oud om veelvuldig te luisteren en stuk te lezen.
mij=Productiehuis Oost-Nederland
4 reacties