Onder de verchroomde kapstok in de gang staan 2 paar schoenen. Het ene paar is degelijk en onopvallend. Robuuste merkschoenen. Echt leder en voorzien van een voorgevormd voetenbedje. Lekker stevig met een forse profielzool. Het mag wat kosten maar dan heb je ook wat. Het andere paar werd nipt voor sluitingstijd gekocht bij een Schoenenreus. Spotgoedkoop. Kitscherige laarsjes met scheefversleten hakjes. Spekgladde zooltjes. Knalrood kunstleer. Flink beschadigd door glasscherven en uitgebeten door alcohol en danszweet. Schoentjes met een verhaal. Van duizend-en-één escapades in het nachtleven van een anonieme stad. Van onbereikbare, gewonnen en verloren liefde. Elke kras staat voor een litteken. Zo moeten de schoentjes van de Noorse zangeres Annie (voluit Anne Lilia Berge-Strand) er ongeveer uit zien. De diepste kras staat voor het verlies van de veel te vroeg aan een hartafwijking overleden vriendje producer Tore Kroknes met wie ze zo’n 5 jaar geleden het discohitje “The Greatest Hit” had gemaakt. Maar zo op het eerste oog, verblind door het verstrooide licht van de spiegelbol en de strobo, zie je de krasjes niet. Onder de muzikale regie van oa Richard X en Röyksopp‘s Torbjørn Brundtland schittert deze frêle blondine met heliumstem in de verfilming van het verhaal van de rode dansschoentjes. Eentje met een fantastische soundtrack…
haha k vin et wel goe alleja ze kan wel zingen en t liedje “chewing gum” is keigoe
els