Ik had me een iets ander begin voorgesteld van Appelpop dit jaar. De binnenstad van Tiel is dit jaar hermetisch afgesloten, waardoor parkeren op mijn vaste plek uitgesloten is. Ik word naar een verlaten industrieterrein geloodst waarvandaan ik een pendelbus kan nemen richting het festivalterrein. Natuurlijk stopt die aan de andere kant van het terrein dan waar ik moet wezen dus met nog tien minuten op de klok voordat Destine begint is het ietwat haasten geblazen. In de bus zat ik al tussen de die-hard Destine fans en dat deed me een beetje denken aan Di-rect in hun oude tijd. Net als in de bus zijn de eerste rijen voor het podium dan ook volgepakt met jonge tienermeisjes.
Muzikaal wijkt het ook niet echt af. Destine maakt punkachtige powerrock, wat goed gedijt bij de meisjes. Hun hitje “Stars” komt ook nog voorbij, wat de herkenbaarheid ten goede komt. Destine brengt een degelijke show, maar ik ben duidelijk de doelgroep niet.
Wie me minder kan bekoren is Giovanca op het andere podium. De nieuwigheid is er wel vanaf, waardoor haar mix van nu-soul na een kwartiertje gaat vervelen. Veel interactie met het publiek is er ook niet, wat het tot een statisch optreden maakt. Ik heb er niet zoveel mee in ieder geval.
mij=Door: Danny
De eerste internationale act van dit weekend Appelpop is de kleine Gabriella Cilmi. Met een frivool jurkje en bijpassend bloesje ziet ze er in ieder geval wat stijlvoller uit dan dat ik haar een jaar geleden zag. Ook hier zie ik in het begin weinig interactie met het publiek, maar Gabriella raakt naarmate de show vordert duidelijk wat meer op haar gemak. Ze speelt verleidelijk wat met haar bandleden en brengt met “Cry Me A River” en “Whole Lotta Love” zelfs twee puike covers ten gehore. Vooral die laatste zet de tent op zijn kop.
Als er een tent stond was deze uit zijn voegen gebarsten bij het optreden van Caro Emerald. Het veld staat bomvol als Caro het podium betreedt. Het is mijn vuurdoop – ik heb haar nog nooit eerder live gezien – maar vanaf het begin af aan bevalt het me wel. Ze begint meteen met haar huidige hit “That Man”, wat een slimme zet is, want de vaart zit er meteen in, ook bij het publiek. En Caro hoeft het publiek niet te bespelen, want op het podium staan is bij haar genoeg. Zij en haar band hebben overduidelijk plezier op het podium en dat werkt dan ook naar het publiek toe. Als de tonen van “Back It Up” ingezet worden verandert het veld dan ook in één dansende menigte.
Op het hoofdpodium sluit Guus Meeuwis de korte vrijdagprogrammering af. De olijke Brabander heeft met zijn charisma hier in Tiel op voorhand de tent al voor zich gewonnen. Het is totaal mijn muzieksmaak niet maar ik heb wel waardering voor hoe hij zijn show neerzet. Hij maakt gretig gebruik van de catwalk om wat dichter bij het publiek te komen en hij laat ze dan ook ieder woord van elke hit meezingen. Guus geniet en roept meerdere malen dat hij zich thuis voelt op Appelpop. Vast. Ik begin me hier ook al thuis te voelen namelijk, maar dan is de vrijdag alweer voorbij. De weersvoorspellingen voor de zaterdag zien er goed uit, dus wie weet kan ik daardoor dat gevoel vasthouden.