Op en neer met de auto naar Oostenrijk is nou niet bepaald iets dat snel tot mijn hobby zal verworden. Autorijden vind ik normaal gesproken al een overschatte hobby, even ruim 750 km over de Autobahn jakkeren is voor mij bijna een straf. Dat ik niet zelf hoefde te rijden verzachtte het ongemak wel een beetje. Zo kon ik mooi een tukkie doen en eens rustig de tijd nemen om wat nieuwe muziek tot me te nemen. Met Arcane‘s derde album Known/Learned komt dat ook wel goed uit. Deze met behulp van crowdfunding gefinancierde (in drie dagen het streefbedrag binnen gehaald!) dubbelaar is namelijk best een behoorlijke kluif. Wie heeft er nu nog tijd om 125 minuten muziek aaneengesloten tot zich te kunnen nemen? Ik zelden in ieder geval. Tot nu toe was het me maar gelukt om Known/Learned in brokjes tot me te nemen. In die tijd was het me wel duidelijk geworden dat Arcane geen half werk geleverd had. Vooral de tracks van het hardere deel Known lenen zich prima om los van het hele conceptalbum tot je te nemen. Vooral de meer agressieve tracks als “Promise [Part 2]” en “Unturning” laten een band in vorm horen die zich met gemak kan meten met wat Dream Theater ooit was. Technisch spierballenvertoon, maar wel melodie en harmonieus. Met als ijzersterk middelpunt de zang van Jim Grey die het midden houdt tussen de goede kant van James LaBrie en Tool’s James Maynard Keenes (vooral in “Unturning”). Geweldig hoe hij zich staande houdt tussen zijn bandmaten. Maar ook als Arcane de wat meer gevoelige kant op gaat (wat Pain of Salvation ook zo goed kan) valt hij niet uit de toon. Doordat Arcane er gedurende de hele dubbelaar in weet te slagen ieder bandlid zijn kleine uitspattingen te gunnen, maar vervolgens weer binnenboord hengelt is Known/Learned eenvoudiger verteerbaar dan je in eerste instantie zou vermoeden bij aanvang van de dubbelaar. Een prestatie an sich.
mij=Sensory