Hoeveel schreeuwlelijkerds in het screamo-genre kun je nog een platencontract aanbieden? De Architects uit Brighton hebben de afgelopen jaren bewezen dat ze er nog steeds toe doen in het wereldje van de grind-, math- en emocore. Met vallen en opstaan. Ze hebben het poppy wereldje verkend, ze zijn met een derde plaat volledig teruggegaan naar de basis, zoals de Aardschok dat altijd boven hun artikelen zet en inmiddels hebben de heren een perfecte balans gevonden tussen punk, hardcore, poprefreintjes en agressieve neurotische metal. The Here And Now is een documentje in tijd. Als je ervan uitgaat dat alle emo, screamo en mathcore is begonnen bij Sick Of It All, is uitgekristalliseerd door Converge en tot volwaardig genre is uitgewerkt door Dillinger Escape Plan, dan is deze cd een mooie historische ontwikkeling. Niet voor niets dragen Andrew Neufeld van Comeback Kid en Greg Puciato van The Dillinger Escape Plan hun steentjes bij aan dit album op respectievelijk “Stay Young Forever” en “Year In Year Out”. Natuurlijk kun je nooit iedereen tevreden stellen. De een wil meer Napalm Death-invloeden terughoren, de ander zweert bij zwoele vocale refreintjes à la Chino Moreno van The Deftones. En af en toe grijpt de Architects terug naar AFI- of My Chemical Romance-achtige koortjes. Daar draait de band zijn hand niet voor om. The Here And Now laat zien en horen hoe een emoband worstelt tussen alternatief en populair, en tussen brute krachtsinspanningen en ingetogen componeren, alleen maar om een opgelegde geloofwaardigheid niet te verliezen. Oftewel, de Architects weet inmiddels hoe emoties zijn om te zetten naar bombast, lieve liedjes en frustrerende breaks, nu moet er alleen nog gewerkt worden aan een volledig eigen onderscheidend vermogen.
mij=Century Media / Suburban
2 reacties