Tu Fawning

Tu Fawning uit Portland bestaat uit vier muzikanten die hedendaagse folk combineren met stuwende tribalpercussie, samples uit lo-fi opnamen en onheilspellende melodieën. Singer-songwriter Corrina Repp (vernoemd naar Bob Dylans 'Corrina, Corrina') en alleskunner Joe Haege (multi-instrumentalist in Menomena, 31Knots) waren de sleutelfiguren achter de eerste LP Hearts On Hold. Bij het tweede album A Monument hebben Liza Rietz (viool, toetsen, vormgever) en Toussaint Perrault (percussie, samples) een evenredige inbreng gekregen. In tegenstelling tot Hearts On Hold houden de songwriting en het experiment elkaar beter in balans, waardoor de spanning continu fluctueert. Een compacter geluid is het resultaat: alsof je een Beach House-plaat onderdompelt in een donkere, galmende lo-fi productie á la Swans of The Birthday Party en vervolgens 40 bpm opschroeft. Grillig, spannend en bohémiens, dit Tu Fawning. Voor File Under dus zeker de moeite waard om een kop koffie mee te drinken.

mij=Interview: Jasper
Corrina, jij en Joe zijn al enkele jaren een stel. Is Tu Fawning daar de oorzaak of het gevolg van?
Corrina: Jij bent de eerste persoon die mij dat vraagt, vandaar dat wij het tot dusver niet hebben belicht. Het was niet de intentie dat Joe en ik als stel het middelpunt van de band werden, want dat is eigenlijk niet relevant. Maar Joe en ik waren al samen voordat de band werd opgericht. Hij was bezig met zijn projecten en ik met mijn eigen muziek. Tijdens de eerste twee jaar van onze relatie waren wij vooral druk op tournee, hij onder andere met 31Knots. Na de laatste paar shows waren wij allebei toe aan iets totaal anders. We vonden onze zangstemmen altijd al goed bij elkaar passen, zo is het allemaal begonnen eigenlijk. Vanaf dat punt bleef het maar groeien en groeien! Toen we begonnen was het eigenlijk niet de bedoeling een band te starten. Het was nooit de intentie geweest om een plaat uit te brengen en door Europa te toeren. Voor onszelf was het dus net zo goed een verrassing!'
Jouw laatste soloalbum Absent In The Distant dateert alweer uit 2006. Dat was een hele introspectieve plaat.
Corrina: (met vlotte toon sprekend) 'Ja, dat klopt. Absent In The Distant gaat over mijn echtscheiding. Het was een hele droevige periode voor mij. Je denkt in het begin dat je voor altijd samen gelukkig blijft. Hij was een fantastisch persoon, alleen niet de juiste voor mij. (pauzeert) Hoe oud was ik eigenlijk…? Ik denk in de twintig…het was in ieder geval een hartverscheurende periode. Ik heb die hele plaat (over de scheiding) geschreven. Mark Kozelek (Sun Kil Moon, Red House Painters) wilde het album uitbrengen op zijn platenlabel. 'Man dit is waanzinnig, wat een eer!' zei hij nog, terwijl nog niemand het had gehoord! Terwijl ik dacht, 'fuck, waarom DOE ik dit in hemelsnaam!?' Mijzelf zo blootgeven vond ik extreem zwaar! Na afloop van mijn tournee had ik daar geen zin meer in. Niet veel later begonnen Joe en ik Tu Fawning, wat destijds een toevlucht was van projecten die bij ons weinig voldoening opleverden.'
Tu Fawnings muziek kenmerkt zich door ouderwetse lo-fi geluiden en samples te vervlechten met moderne invloeden. Doen jullie dit met opzet of is het iets wat vanzelf tot stand kwam?
Corrina: 'Het is simpelweg wat wij alle vier mooi vinden. Ik had ooit een vriendje die gek was op oude Hawaiiaanse muziek. Maar bijvoorbeeld ook The Carter Family en Doc Watson. Die hele oude folk-opnames, daar werd ik op slag verliefd op! Vanaf dat moment ging de deur steeds wijder voor mij open, ik wilde zoveel mogelijk verschillende oudere opnames ontdekken. Vaak klinken die vormen van muziek een stuk oprechter. Het ging vroeger niet om het beroemd zijn of geld verdienen, maar om expressie.'
Op jullie vorige plaat Hearts On Hold liggen de muzikale invloeden nogal gespreid. A Monument klinkt juist meer als een volwaardige bandplaat, compacter en meer to the point.
Corrina: Het was vanaf dat punt de énige richting die we konden kiezen, omdat Hearts On Hold tegelijk met de opnames werd geschreven. Het was voornamelijk Joe en ik die creatieve inbreng hadden, terwijl Liza en Toussaint zo nu en dan hun partijen in kwamen spelen. Dat is misschien waarom die plaat minder als een geheel klinkt. Dat was bij A Monument onze belangrijkste doelstelling. Om dit te bereiken, moesten wij samen in dezelfde ruimte deze nummers schrijven.'
Een monument is een object dat bewaard en onderhouden moet worden voor toekomstige generaties om te aanschouwen en koesteren. Beschouwen jullie dit album als iets soortgelijks?
Corrina: 'Nee, op die manier hebben we er niet over nagedacht. Het 'monument' in het nummer “Bloodstain” is metaforisch voor een relatie. Ik pas meestal een kleine omwenteling toe in mijn songteksten, ook al schrijf ik deze met een persoonlijke, emotionele invalshoek. Een beetje abstract, zodat het niet zo nadrukkelijk naar voren komt waar het liedje over gaat. Een monument kan symbolisch zijn voor zoveel verschillende dingen. We vonden het daarom een passende titel.'

Op de hoes staan jullie rondom het 'monument' bedekt met lakens en touw, klaar om het object te onthullen. Wat is precies het idee hierachter, met betrekking tot de muziek?
Liza: 'Tu Fawning is zowel gevoelsmatig als op muzikaal vlak erg bezig met het samensmelten van het oude en het nieuwe. We houden van de juxtapositie tussen verschillende tijdperken: onze muziek combineert ouderwetse samples en instrumenten met frisse nieuwe geluiden. Als aanvulling daarop gebruikten wij een antieke setting bij de omslag; iets wat afkomstig zou kunnen zijn uit een historische periode, maar tegelijkertijd is het een beetje griezelig, mysterieus en tijdloos. Als je de foto beter bekijkt zie je een vos, een hoofd in een glazen pot en andere vreemde voorwerpen. Het verhulde object waar wij omheen staan is open voor interpretatie, slechts een paar mensen zullen weten wat het daadwerkelijk is, een mysterie…'
Liza, jij bent zowel muzikante als modeontwerpster. Heb jij veel invloed op de visuele presentatie van de band? In hoeverre verschilt het creatieve proces tussen beide ambachten?
Liza: 'Muziek en mode hebben net zo veel raakvlakken als verschillen. Ze bevredigen zeker de dualiteit van mijn Gemini-spirit! Kleding ontwerpen is een hele solitaire, introverte bezigheid: het gaat om het proces om een creatief idee om te zetten in een concrete fysiek object. Het creëren en vertolken van muziek is daarentegen extravert. Schrijven verschilt hier echter niet zoveel van, maar het optreden ervaar ik als iets heel anders. Ik ben dan gedwongen om aanwezig te zijn, in het moment. Zodra het nummer is gespeeld, ben ik klaar. Ik kan mijn naaimachine niet gebruiken om een onzuivere noot te corrigeren. Daarom vind ik het beiden zo leuk – voor de verschillen en de overeenkomsten en hoe het elkaar versterkt. Ontwerpen is een creatieve uitlaatklep waar geduld en concentratie van belangrijke waarde zijn, terwijl muziek mij de mogelijkheid biedt mezelf over te geven aan het moment, mezelf te ontketenen.'
Corrina, jij kwam op de bandnaam terwijl je collages maakte uit oude National Geographic tijdschriften. Wat is het verhaal achter die collages?
Corrina: 'Het is heel vreemd verhaal (lacht). Ik werkte ooit in restaurant waar we van die chequeboekjes hadden met hele saaie kaft. Het restaurant was net open, dus er was nog niet zoveel te doen. Op een dag pakte ik een tijdschrift en schaar en begon collages in elkaar te knutselen. Mensen begonnen mij op een gegeven moment te vragen om steeds meer kaften van die chequeboekjes te versieren. De eigenaar van de restaurant kwam later met het idee voor een expositie. Dat kon ik natuurlijk niet weigeren! Rond die tijd ontwikkelde ik een obsessie voor National Geographics uit de jaren '30 en '40. Dus begon ik deze met stapels tegelijk te verzamelen.'
Waarom fascineerde National Geographic jou in het bijzonder?
Corrina:'Het feit dat veel van de foto's destijds met de hand werden ingekleurd, vond ik erg mooi. De kleuren waren fel en geanimeerd, haast surrealistisch! Daarnaast vond ik de stijl waarin men destijds artikelen schreef erg poëtisch. Het is een totaal anders, meer dan alleen de feitelijke informatie. Op een dag keek ik in een paar oude exemplaren en zag ik de woorden 'two' en 'fawning' naast elkaar staan. Ik veranderde 'two' naar 'tu'.
Je lijkt veel affiniteit met de natuur in het algemeen te hebben. De videoclip van “Anchor” speelt zich af in een groot natuurgebied.
Corrina: 'Uh, huh…ik wilde vroeger zelfs zeebiologe worden! Maar al snel kwam ik tot de conclusie dat biologie niet mijn grootste expertise was, vooral vanwege het feit dat ik wiskunde háát! (lacht). Ik was totaal niet voorbereid op het feit dat wiskunde zo'n belangrijk onderdeel van het beroep is. Ik raakte daardoor ontmoedigd. Maar ik ben dol op de natuur en de oceaan. Als ik niet de mogelijkheid had mij te begeven in de wildernis, zou ik me slechts een fractie van de persoon voelen die ik nu ben. Er is zoveel natuur in de nabije omgeving van Portland: de zee, de bergen, de woestijn en de Columbia River Gorge…het vult mijn hart op een bijzondere manier. Als ik op zekere momenten geen muziek zou maken, zou ik mij het liefst willen bevinden in de rimboe!'