Zucht, kreun, steun. Lowlands gaat op zaterdag gebukt onder een lekker tropisch zomertemperatuurtje. Zou zo eens kunnen dat er op deze dag net zoveel water is gedronken als bier. In ieder geval werd er volop met water gespeeld. Op diverse plekken op het terrein ontstaan spontane, wilde watergevechten. Mannen die maandag gewoon weer op kantoor zitten lopen rond met waterpistooltjes alsof ze Dirty Harry himself zijn. De Intertoys in Biddinghuizen moet overuren gedraaid hebben dit weekend.
mij=Door: Blink. Foto's: Charlona
Omdat er natuurlijk ook nog muziek werd gemaakt was het heerlijk om zo nu en dan even een broeiende tent in te duiken. Vergeleken met de temperaturen binnen in de tenten was het buiten gewoon lekker fris. Het absolute kookpunt vond ik in het Llowlab, waar een enthousiaste onderzoeker mij uitlegde dat dieren de kleur rood niet kunnen zien. Dat wisten jullie ook vast niet, è? Tijdens het afsteken van zijn verhaal in de snikhete ruimte stroomde het zweet letterlijk van zijn gezicht. Alles voor de wetenschap.
Onze dag begint en eindigt met de absolute hoogtepunten van Lowlands dusver. Vroeg in de middag trapt Alt-J onze tweede dag af en de band laat een diepe indruk achter in een stampvolle Bravo. Het kristalheldere geluid is fraai en de band geeft een uniek en prachtig ingetogen optreden. Mocht Radiohead voor een komende tour nog op zoek zijn naar een voorprogramma dan zou Alt-J geen slechte keuze zijn.
De dag eindigt met een van de beste optredens die ik ooit zag op Lowlands, van een raar mager mannetje op een enorme stellage die veel wegheeft van een net geland ruimteschip. Skrillex overdondert het publiek volledig en het is een wonder dat de Alpha nog rechtop staat na de set van de muzikant. Sinds het optreden van The Prodigy enkele jaren geleden klonken beats niet meer zo hard en agressief vanaf het hoofdpodium van Lowlands. Natuurlijk, het is allemaal redelijk goedkoop spektakel, met de Rammstein-achtige rookkannonnen en grote vlammen voor op het podium, maar het werkt. Zowel binnen als tot ver buiten de tent zit geen mens meer stil. Wat een energie! Wat een ongelooflijk fantastische set! Ging het de hele dag nog redelijk goed, na afloop van Skrillex heb ik geen droge draad meer aan mijn lijf.
Maar tussen Alt-J en Skrillex gebeurde ook nog genoeg leuks. Zo speelde de Eindhovense rockband The Dirty Denims vroeg in de middag op het Charlie-podium. Leuk om te zien hoe de vier zich goed hadden voorbereid op het optreden op Lowlands. Van de theatrale opkomst tot de begroeting van zangeres Mirjam Sieben (“Hallowlands”), alles is tot in de puntjes vooraf uitgestippeld. Muzikaal is er niets nieuws onder de brandende zon, maar het is een aanstekelijk optreden en ook de cover “What I Like About You” van The Romantics wordt perfect gespeeld. In ieder geval zijn The Dirty Denims een stuk leuker dan de clichérockers van Eagles of Death Metal die we vanwege te oubollig maar even overslaan.
Even later op hetzelfde podium staan de vier heren van FIDLAR, met skatepunk van de lichtere soort. De charmes van de kleine zanger spatten van het podium en iemand van Mexicaanse origine die met grote letters 'Burrito' op zijn gitaar heeft staan verdient sowieso alleen maar sympathie. Het laatste nummer van de band vat het motto van FIDLAR prima samen: 'Wake up, smoke weed, and go skateboarding. Life is that simple!'
Een paar honderd meter verderop betreedt even later Two Door Cinema Club het hoofdpodium. Het is niet erg druk binnen bij het optreden van deze Ierse band, maar aangezien er toch bijzonder weinig op het podium gebeurt is het optreden ook prima te volgen in het zonnetje op een van de heuvels naast de Alpha. De zanger oogt als een upper class Britse jongen en is niet altijd even vast bij stem, maar het optreden is prima.
Minder keurig zijn de mannen van Dope D.O.D. die even later in India even de handjes in de lucht krijgen. En daarna ook nog eens de vuistjes. En dan weer de handjes. Je zou het er warm van krijgen. Ook de band heeft het warm. Volgens Jay Reaper speelde de band 'vorige week nog in een woestijn in Spanje, en daar was het koeler dan hier!'
Omdat Grolsch naast de India-tent een zwembad heeft aangelegd, besluiten we het zweet van het optreden van Dope D.O.D. daar maar even weg te wassen. Helaas blijkt het zwembad slechts een poedelbadje te zijn, met smerig water dat weliswaar verkoelend is maar vooral vraagt om allerlei enge voetinfecties en teenschimmels. Maar het beugeltje smaakt er niet minder om natuurlijk.
Na een wandeling door een verfrissende zee van waterballonnen en watergevechten zakken we neer naast de Alpha voor de set van Kasabian. De band doet het prima, maar toch blijft het niet echt hangen. Te veel pose, te weinig echt sterk songmateriaal wellicht? Een van de beste momenten is de cover van Fatboy Slim's “Praise You”.
Meer covers krijgen we om de oren bij Chromatics. In een snikhete X-Ray eindigt de band met een mooie en dansbare “Running Up That Hill” en een cover van Neil Young's “Hey Hey, My My”. Behoorlijk gewaagde keuzes voor de zangeres, die er weliswaar schitterend uitziet maar vocaal niet echt dezelfde hoogtes kan bereiken als Kate en Neil. Het pakt toch best aardig uit.
Na een korte tussenstop bij een echt veel te braaf Of Monsters and Men eindigt onze avond bij het eerder gemelde hoogtepunt… de zinderende set van Skrillex. Ben benieuwd of Dave Grohl dit zal kunnen overtreffen op de laatste avond.
Een van de dingen die me nooit zo was opgevallen aan het nummer “Aan de oevers van de tijd” van Spinvis, is dat je de eerste helft met gesloten ogen kunt beluisteren. Het was een liefdevol en blij optreden, zonder Voordeel van Video of groots vuurwerk, en dat was ook precies goed zo in de hitte.
Two Door Cinema Club trof in mijn beleving juist een behoorlijk volle Alpha. De juiste band op de juiste tijd, met leuke snelle liedjes die bij iedereen wel iets doen. Het nieuwe werk van tweede plaat Beacon sluit daarbij aan, maar is soms wel wat oppervlakkiger (de komende single is me zelfs veel te Killers-achtig.)
Knife Party en Skrillex deden eigenlijk allebei hetzelfde soort dj-set. Met het verschil dat Knife Party hun eigen werk remixten en niet eens Pendulum-werk draaiden, wat misschien op deze plek origineel klinkt, maar waardoor er ook geen euforische herkenmomenten waren. Knife Party mixte elke track na twee minuten weg en gunde het bezwete publiek geen enkel langzamere song; knallen, knallen, knallen, en dat met nummers die dan supernieuw waren, maar absoluut niet catchy. Op het eind had niemand zijn shirt meer aan door de hitte (zoiets zie je zelfs ‘s nachts niet!), maar hun set op Werchter was veel beter…
Skrillex daarentegen deed alles goed wat Knife Party fout deed. Hij plunderde zelfs Pendulum’s “Tarantula”, dat toch echt bij Knife Party had thuisgehoord. Muzikaal top én hier zie je dus wat je krijgt als je iemand een zak geld geeft die daar wél een show mee neerzet. Een opstijgend ruimteschip, een betere laserlichtshow (“nice sprites”) dan bij de Chemical Brothers en siervuurwerk boven de Rammstein-vuurkanonnen. Man man man. Geweldig. Nóg beter dan vorig jaar. Benieuwd waar dat heen gaat de komende jaren.
Mag ik even protesteren: Two Door Cinema Club is totaal overbodig. Weer zo’n saaie Britpopperige band. Ik heb het na de Kaiser Chiefs hier wel mee gehad….
Toch jammer dat ik Skrillex niet kon zien, maar ik kon The Walkmen niet overslaan :S
Er zit echt nogal wat verschil tussen TDCC en de Kaiser Chiefs hoor… Vooral dat twinkelende gitaartje en het Crystal Fighters-achtige vermogen om tegelijk onbezorgd en sexy te klinken waar je bij de Kaiser Chiefs het obligate LALALALA refrein al vanaf de eerste noot ziet aankomen. Sowieso hebben die lui op hun eerste album en “Ruby” na nooit meer iets gepresteerd. Zelfs in interviews was het echt niks…
Ze doen beide een beroep op het vrolijk doen en in mijn ogen daarmee de zoveelste kloon. Chrystal Fighters, ook al zoiets verschrikkenlijks. Live gezien, echt bagger. Maar goed de TDCC treedt eerdaags op in de HMH, je hebt kennelijk meer mensen aan je kant. 🙂
Een van de dingen die me nooit zo was opgevallen aan het nummer “Aan de oevers van de tijd” van Spinvis, is dat je de eerste helft met gesloten ogen kunt beluisteren. Het was een liefdevol en blij optreden, zonder Voordeel van Video of groots vuurwerk, en dat was ook precies goed zo in de hitte.
Two Door Cinema Club trof in mijn beleving juist een behoorlijk volle Alpha. De juiste band op de juiste tijd, met leuke snelle liedjes die bij iedereen wel iets doen. Het nieuwe werk van tweede plaat Beacon sluit daarbij aan, maar is soms wel wat oppervlakkiger (de komende single is me zelfs veel te Killers-achtig.)
Knife Party en Skrillex deden eigenlijk allebei hetzelfde soort dj-set. Met het verschil dat Knife Party hun eigen werk remixten en niet eens Pendulum-werk draaiden, wat misschien op deze plek origineel klinkt, maar waardoor er ook geen euforische herkenmomenten waren. Knife Party mixte elke track na twee minuten weg en gunde het bezwete publiek geen enkel langzamere song; knallen, knallen, knallen, en dat met nummers die dan supernieuw waren, maar absoluut niet catchy. Op het eind had niemand zijn shirt meer aan door de hitte (zoiets zie je zelfs ‘s nachts niet!), maar hun set op Werchter was veel beter…
Skrillex daarentegen deed alles goed wat Knife Party fout deed. Hij plunderde zelfs Pendulum’s “Tarantula”, dat toch echt bij Knife Party had thuisgehoord. Muzikaal top én hier zie je dus wat je krijgt als je iemand een zak geld geeft die daar wél een show mee neerzet. Een opstijgend ruimteschip, een betere laserlichtshow (“nice sprites”) dan bij de Chemical Brothers en siervuurwerk boven de Rammstein-vuurkanonnen. Man man man. Geweldig. Nóg beter dan vorig jaar. Benieuwd waar dat heen gaat de komende jaren.
Mag ik even protesteren: Two Door Cinema Club is totaal overbodig. Weer zo’n saaie Britpopperige band. Ik heb het na de Kaiser Chiefs hier wel mee gehad….
Toch jammer dat ik Skrillex niet kon zien, maar ik kon The Walkmen niet overslaan :S
Er zit echt nogal wat verschil tussen TDCC en de Kaiser Chiefs hoor… Vooral dat twinkelende gitaartje en het Crystal Fighters-achtige vermogen om tegelijk onbezorgd en sexy te klinken waar je bij de Kaiser Chiefs het obligate LALALALA refrein al vanaf de eerste noot ziet aankomen. Sowieso hebben die lui op hun eerste album en “Ruby” na nooit meer iets gepresteerd. Zelfs in interviews was het echt niks…
Ze doen beide een beroep op het vrolijk doen en in mijn ogen daarmee de zoveelste kloon. Chrystal Fighters, ook al zoiets verschrikkenlijks. Live gezien, echt bagger. Maar goed de TDCC treedt eerdaags op in de HMH, je hebt kennelijk meer mensen aan je kant. 🙂
En dankzij de Crystal Fighters zitten we nu iedere zomer met dat verschrikkelijke Plage opgescheept. Schijtnummer.