Auteur: Eric
Woost – Welcome To Teleskopia
De nieuwe Woost! Hun derde volledige album en nummer één en twee zijn ook al besproken op File Under, inclusief een hilarisch interview. Nu mag ik er wat over gaan zeggen en ik zeg er eerlijk bij, dat doe ik zonder de eerste twee gehoord te hebben. En hoe moet …
Keith Caputo
Ooit, in wat inmiddels een ver en grijs verleden lijkt, maakte Keith Caputo furore als de frontman van de hardcoreformatie Life Of Agony. Wat vooral opviel, was de agressieve manier waarop de kleine man zijn in diepe melancholie en frustratie gedrenkte teksten de microfoon in slingerde, soms bijna tegen het …
Max Richter – 24 Postcards in Full Colour
“Who says ringtones have to be so bad?”, vraagt Max Richter zich af. Dat kan dus beter, vindt-ie. En hij voegt meteen de daad bij het woord, want zie hier: 24 Postcards in Full Colour. Even een korte introductie: Richter is een van de meest begaafde componisten van neoklassiek, en …
Sylvan – Posthumous Silence – The Show
‘Hallo?’ ‘He, met mij, heb je zin om naar een concert te gaan?’ ‘Ligt eraan… wat is het?’ ‘Sylvan speelt in Hamburg een integrale versie van hun Posthumous Silence cd! Wordt een prachtige show met lichteffecten, geprojecteerde beelden en gastmuzikanten!’ ‘Ik ken ze wel, prima verzorgde symfonische rock, maar zijn …
The New Year – The New Year
De Texaanse broertjes Kadane zijn al heel wat jaren bezig. Eerst in de slowcore-groep Bedhead, door Adem onlangs nog gecoverd, en nu alweer jarenlang in ‘t losvaste collectief The New Year. Mijn eerste associatie met die naam is het Death Cab For Cutie-nummer en zo heel ver weg verwijderd van …
Silvery – Thunder & Excelsior
Een veelbelovende gitaarriff, een kek orgeltje, meer is er niet nodig om mij op het puntje van de stoel te krijgen. Het Londense Silvery lukt het meteen bij de eerste tonen van “Horror”. Is dit de nieuwe Supergrass? Is dit soms de nieuwe Caesars? Ik zou er bijna een moord …
Headphone – Ghostwriter
Radiohead. Zo, dan is die naam alvast genoemd. Maar om het daarbij te laten, is in mijn ogen gewoon een vorm van luie journalistiek. Natuurlijk, de stem van Ian Marien klinkt als een Thom Yorke die voor de verandering antidepressiva werd voorgeschreven die wél aanslaan. Nog steeds geen vrolijke jongen, …
Everything Is Made In China – 4
Elk jaar rond Prinsjesdag is er kermis in mijn woonplaats. En de kermis brengt niet het allerbeste in de stad naar boven. Ineens lopen er mensen rond in jouw stad waarvan je nooit wist dat ze in jouw stad woonden. Mensen die waarschijnlijk normaal alleen maar in hun trainingspak, op …
The Courteeners – St. Jude
Zanger Liam Fray van The Courteeners heeft nogal een grote mond. Sterker nog, zijn mond is nog groter dan die van mede-Mancunian Noel Gallagher van Oasis, en dat wil wat zeggen. Op St. Jude, in het prima klinkende “What Took You So Long?”, benoemt hij zichzelf tot een ‘Morrissey with …
Blitzen Trapper – Furr
Het is soms grappig om je eigen stukjes terug te lezen als je research doet voor een stukje van een band waar je al eerder over mocht schrijven. Het nieuwe stukje gaat hier over Furr van het Amerikaanse (Portland, Oregan) Blitzen Trapper. In mijn gedachten was de voorganger Wild Mountain …
Skipper – Architecture And Design
Het doel waarvoor ik een vrije dag genomen had viel door toedoen van een ander – ‘nog bedankt by the way’ – weg. Vrouwlief was ook het huis uitgevlucht en wat gaat het mannetje dan doen: opruimen. Het was namelijk langzaam een zooi aan het worden op onze pc- annex …
Five O'Clock Heroes – Speak Your Language
Ik had in een aantal recensies al wel gelezen dat de Five O’Clock Heroes nog wel eens met The Police werden vergeleken. Bij het begin van Speak Your Language leek die vergelijking me een beetje vreemd: ik hoorde gewoon een grappig, springerig gitaarbandje, niet heel slecht maar ook niet heel …
Nico Muhly – Mothertongue
Ik dacht met een maatje van James Holden van doen te hebben, maar dat is de Border Community! Zou me niet verbaasd hebben, de technowhizzkids zijn tenslotte ook fan van minimal music en de levende legenden Philip Glass en Steve Reich. Muhly is een nieuwe, jonge vertegenwoordiger die op hun …
Cavemen / Sean Walsh Band
Lichtelijk aangeschoten, van café naar café slenterend, zou ik zomaar helemaal blij kunnen worden van een band die nummers van Nick Cave staat te spelen. De kans dat je Nick Cave zelf nog kunt zien spelen in een intieme zaal lijkt me kleiner dan het winnen van de Staatsloterij, dus …
Island Line
Emiliana Torrini
TK Webb & The Visions – Ancestor
Eigenlijk heeft het wel wat dat er mensen zijn die tevreden zijn met wat ze zijn en hebben: genoeg is genoeg. Waarom zou je een carrière en (nog) meer bezit nastreven? De maatschappij waardeert zo’n negatieve houding niet. Maar al handel ik er zelf niet naar, ik vind het wel …
Woodbox Gang – Drunk As Dragons
‘Trashcan Americana’ noemen ze het zelf, vrolijk en met een biertje in de hand. ‘Bluegrass-noir’, zou je het ook kunnen noemen, maar dan wel de bizar-vrolijke variant. Kredietcrisis? Wat nou kredietcrisis? Zolang er nog bier in de tap zit, de bar nog is gevuld en we ons nog de verhalen …
Keith Emerson Band – …featuring Marc Bonilla
Voor het eerst sinds het uiteenvallen van ELP heeft Keith Emerson weer een band om zich heen gevormd om nieuw materiaal mee op te nemen. Zoals de titel van hun debuut al prijsgeeft maakt zanger/gitarist Marc Bonilla deel uit van de bezetting. Samen met Emerson schreef hij het nieuwe materiaal, …
Pete Philly & Perquisite
Arsenal
Scorch Trio – Brolt
Als ik naar de programmering van North Sea Jazz kijk word ik nooit erg vrolijk. Het zou een jazzfestival moeten zijn, maar staat voor het grootste deel vol met soul, funk en fusion. Erg glad allemaal; en de echte jazz die er speelt is meestal ook van de gladgestreken soort. …
Bloodbath – The Fathomless Mastery
Zweedse Żuper deathmetal-diva’s zijn er genoeg en dus was het personeelstekort bij het sterrencombo Bloodbath snel verholpen. De vertrokken Dan Swanö (o.a. Edge of Sanity) en Peter Tägtgren (o.a. Hypocrisy) zijn vervangen door niemand minder dan oudgediende Mikael Åkerfeldt (o.a. Opeth) en de nu nog relatief onbekende Per Eriksson, een …
Eric Chenaux – Sloppy Ground
Gelukkig, niet alles wat die Canadezen aanraken wordt geniaal. Sloppy Ground is zo suf dat ik zelfs vergeten was mijn gebruikelijke aantekeningen te maken. Oeps, ehm. Nou ja, Chenaux bespeelt allerlei snaarinstrumenten en zingt met klagerige, trillende Will Oldham-achtige stem zijn folky liedjes. Te lange liedjes. Hij en zijn groep …