Auteur: fuc
Future Islands
Snow Patrol
Barry Adamson – I Will Set You Free
Van Barry Adamsons geschiedenis wist ik dat hij rollen vervulde in Magazine en Nick Cave’s Bad Seeds, maar niet dat hij ook met Depeche Mode werkte en bemoeienis had met Visage’s jaren tachtig hit “Fade To Grey”. En hoewel I Will Set You Free, ’s mans achttiende album, soundtracks meegerekend, …
Future Islands
Mineral Beings
The Black Atlantic
Cass McCombs – Humor Risk
Met twee albums in een jaar kun je Cass McCombs gerust een bedrijvig baasje noemen. In april 2011 bracht de Californische singer-songwriter Wit’s End uit en krap een half jaar later komt hij met Humor Risk. John Peel heeft McCombs ooit het stempel ‘unobtrusively brilliant’ opgeplakt. Dat belooft dus wat. …
Damien Jurado
The Scene – Code
Hoewel The Scene al wel eerder een plaat had uitgebracht, kwam hun grote doorbraak ontegenzeglijk in 1991 met Blauw, de plaat van onder andere publiekslieveling “Iedereen Is Van De Wereld”. Zanger Thé Lau en zijn band werden een graag geziene gast in het concertzaaltjescircuit in Nederland. En terecht, want live …
Creature With The Atom Brain
Stiv Cantarelli – Innerstate
It takes one to know one: blijkbaar heeft Willy Vlautin, voorman van Richmond Fontaine, in de Italiaan Stiv Cantarelli iemand gevonden die even stijlvolle en droefgeestige liedjes speelt als hijzelf. Als een ware mecenas heeft hij hem niet alleen meegenomen op tournee en een stevige helpende hand geboden bij het …
Mark Lanegan
Sondre Lerche – Sondre Lerche
Als Sondre Lerche een Nederlander was geweest, dan had het niet anders gekund dan dat dit album op het Excelsiorlabel was verschenen. De gitaarpop dat ergens te plaatsen is tussen het werk van The Beatles en Prefab Sprout, doet mij namelijk erg aan een van de Excelsiorbands bij uitstek denken: …
Seether
Backwoods Payback – Momantha
Ik krijg de laatste tijd wel vaker plaatjes in mijn schoot geworpen van het Small Stone-label. Doorgaans zijn het bands met vuig gestemde gitaren en niet al te frisse zang. Zo moest ik bijvoorbeeld gelijk denken aan het een tijdje terug besproken Roadsaw toen ik Momantha van Backwoods Payback eens …
Young Guns
Aafke Romeijn – Stella Must Die!
‘Mijn zangeres is het niet’, moppert mijn collega nadat ik hem in zijn auto twee flarden van de debuutplaat van Aafke Romeijn laat horen. Misschien maar beter ook. Hij is van het type sympho-, (prog)rock en Loreena McKennitt – daarbij vergeleken zingt Aafke veel persoonlijker en emotioneler, en ramt ze …
Prime Circle
Xiu Xiu – Always
Als puber opgegroeid in de jaren tachtig zou ik eigenlijk de elektronica uit die tijd moeten omarmen. Soms is dit ook wel zo, maar een echte electroboy ben ik nooit geweest. Jamie Stewart, de man achter Xiu Xiu (San Jose, Californië) is in 1978 geboren en heeft ongetwijfeld een oudere …
Yori Swart – Yori Swart
2012 is krap twee maanden oud maar het zou weleens het jaar kunnen worden van het talent van eigen bodem. Eerder verschenen al prachtige platen van Blaudzun en Case Mayfield en nu is daar het debuutalbum van Yori Swart. Deze uit Bergen afkomstige 22-jarige singer-songwriter won in 2010 met haar …
Week 9, 2012
Jasper Lambchop – Mr. M Janineka Cass McCombs – Humor Risk Storm Damien Jurado – Maraqopa Ludo Yevgueni – Welkenraedt Ramon Heartless Bastards – Arrow DubbelMono Woven Hand – Black of the Ink Ewie Xiu Xiu – Always André The Ting Tings – Sounds From Nowheresville
Woven Hand – Black of the Ink (boek + cd)
Christelijke boekhandels zullen dit boek en de bijbehorende cd wel niet op voorraad gaan nemen, ondanks dat de teksten van David Eugene Edwards zijn doordesemd van religie. Maar bij deze domineeszoon gaat het om een vorm van christendom die hier ongetwijfeld niet aanspreekt. Is het niet vanwege de diepdonkere teksten …
Las Kellies – Kellies
Volgens mij heb ik nog nooit een cd van een Argentijnse band mogen recenseren. Sterker nog, ik ken zo geen enkele band uit dat land. Kennelijk slaat de mondialisering steeds verder toe en mag ik nu kennismaken met Las Kellies. Van drie meiden in een band zal menig jongenshart sneller …
Milagres – Glowing Mouth
In iedere recensent zit iets van een prediker én een snob. Zo wil ik eigenlijk dat mijn favoriete band Wild Beasts heel populair wordt; maar tegelijk vind ik het jammer dat Milagres zoveel op ze lijkt. Het maakt de Beasts plots wat minder bijzonder. De bezwaren kunnen echter snel aan …