Ik snap het wel. Na jaren sappelen in de marge wil de gemiddelde rauwe, ruige rockband ook wel eens een paar centen verdienen. En nemen ze het maar op de koop toe dat ze daarmee subiet overbodig zijn geworden. Zie The Kings of Leon. Een enkele keer is de band …
Als ik een Fin was, dan had ik ongetwijfeld alle releases, vanaf de eerste ep in 1983, van 22 Pistepirkko in huis. Dan had ik dit trio al diverse keren op het podium gezien en was mij via de alternatieve Finse radio al lang ten ore gekomen dat er een …
‘Hè, Eric Martin van Mr. Big? Nee, dat kan niet. What If… staat wel op m’n iPod, maar dit klinkt als ouder werk van Mr. Big.’ Verbaasd zie ik in het schermpje dat “I’ll Wait For You” van Alfonzetti is, en niet van Mr. Big. Met Eric Martin als gastvocalist …
(vervolg van hier) Nadat de eenzame prins met lang haar in de vorige zoekgeraakte recensie van KoRn III: Remember Who You Are Uggs had gekocht en nadat de recensie bij het al vooraf geflopte Korn Kovers vervolgens helemaal niet meer was geschreven, besloot hij maar eens met Jonathan Davis om …
Steven Wilson is al sinds 1989, toen de eerste cassette uitkwam, de spil in Porcupine Tree. Derhalve een naam die menig sympho hart sneller laat kloppen. Zeker in de begintijd van Porcupine Tree was echter al de drang tot enig experiment goed te horen, en Wilson heeft hiervoor sinds 1998 …
Ze komen uit Portland, Oregan, maar als Loch Lomond uit Portland, Maine zou komen, had ik het ook geloofd. Sterker, dat zou zelfs geloofwaardiger zijn. Want de studentikoze en ietwat rurale streek aan de oostkust waar alles ruikt naar links-liberale studenten (veel boekhandels en koffiebars, fijne vegetarische restaurants, bovendien dicht …
Ook ik heb vooroordelen, al probeer ik daar wel bewust mee om te gaan. Bij de naam Chris ´Living Next Door To Alice´ Norman gaat het mij wat jeuken. Maar waar Suzi ´Stumblin´ In´ Quatro nog steeds aan producer Chapman gekoppeld zit, is Norman – gelukkig – zijn eigen weg …
Ik geef toe, Glass Hammer heeft nooit mijn aandacht kunnen trekken. Door een misverstand, want ik dacht bij de naam steeds aan poprockbandje Glass Tiger. Mijn kennismaking vindt dan ook plaats bij album nummer twaalf, Cor Cordium. Het eerste wat opvalt is de gelijkenis van de stemmen van zanger Jon …
De afgelopen maand ben ik verhuisd. Nu woon ik drie straten verderop. Tevoren kon ik maar een tiental verhuisdozen van mijn vorige verhuizing vinden, en het nieuwe appartement was toch dichtbij, dus ik besloot een meerdere keren op en neer te gaan rijden, fietsen en lopen. Moest kunnen toch? Nou… …
Naar de standaard radiozenders als Radio 1 ,2 en 3FM luister ik al heel lang niet meer. Ik zit niet te wachten op het geouwehoer van de dj’s die zichzelf vaak belangrijker vinden dan de muziek, wat bij commerciële zenders al helemaal een drama is. Gelukkig zijn er talloze goede …
De experimenten van Six Organs of Admittance en de rockende avant-garde van Magik Markers samen, dat moest wel een opvallend album worden. En dat is het ook geworden, maar anders dan ik verwacht had. Van de slepende, grotendeels akoestische folk en drones van de eerste band is wellicht nog het …
Het is donderdagmiddag op de camping van Lowlands. Het zonnetje schijnt nog, maar op de buienradar is een gigantische rode vlek te zien die oprukt richting Biddinghuizen. Het is stilte voor de storm: létterlijk. Mijn tent staat nog geen twintig minuten of ik krijg een smsje van Storm dat de …
Tweede album net af en uit, maar de band stopt Het Utrechts/Amsterdamse Stairs To Nowhere staat bekend als een vreemde eend in de bijt. Zelfs de plek voor het interview, uitgekozen door zanger/gitarist Bram Colijn en drummer Tim Mooij, is tamelijk onconventioneel. Café Het Stoplicht is een knusse Amsterdamse kroeg …
Eigenlijk ligt het voor de hand: de opzwepende dreun van de big beat zonder enige sample, met een band en echte instrumenten uitvoeren. In plaats van die samples en gierende synthesizers gewoon een ouwe Hammond of ander retro-orgel gebruiken. Dan klinken die dansvloerkillers uit de eerste helft van de jaren …
Dit is mijn duizendste stukje op File Under. Een aantal dat ik bij aanvang van mijn schrijfsels hier niet voor mogelijk had gehouden. Om het te vieren een recensie van een bijzondere plaat: Lazuli‘s 4603 Battements. Franse prog. Oui, du progue. Lazuli was overigens bijna opgedoekt, nadat in 2009 drie …
Voor veel muziekliefhebbers is dit langverwachte album (uitgekomen zo’n 44 jaar na aankondiging!) van The Beach Boys een soort heilige graal. Het album dat het meesterwerk Pet Sounds zou doen verbleken is nu eindelijk af. Terwijl de creatieve spil Brian Wilson begon aan het componeren en opnemen van dit album …
Tot mijn verbazing dateerde het laatste studio-album van Fishbone alweer uit 2006. Na vijf jaar zou je dan toch wat meer verwachten dan een EP. Het is echter bij zeven songs gebleven, verschenen ter gelegenheid van de recent uitgebrachten documentaire Everyday Sunshine – The Story Of Fishbone. Als je de …
Hun laatste album The Visitation is nog niet zo lang uit, maar laat het maar aan een platenmaatschappij over om een aanleiding te vinden voor een verzamelaar. Die was dan ook snel gevonden: Magnum werd tien jaar geleden opnieuw opgericht en is die tien jaar ook verbonden geweest aan SPV. …
