In 2008 gaf Department of Eagles met het uitstekende In Ear Park eigenlijk de voorzet die een jaar later door Grizzly Bear werd ingekopt. Zo blijkt het zij-project van hun zanger/gitarist Daniel Rossen en diens kompaan Fred Nicolaus nog best handig. De talentspotters van de weblogs spitsten alvast de oren …
Na een prachtig concert in Cul de Sac in Tilburg had ik A Stone, A Leaf, A Door van Cedarwell aangeschaft bij de band. Om allerlei onaanwijsbare redenen is de cd na slechts één luisterbeurt toen op een stapel geraakt, waar ik hem vandaag in een grote schoonmaak eindelijk eens …
Helaas moest ik constateren dat er in de afleveringen in het afgelopen seizoen van Later with Jools Holland weinig bijzonders te ontdekken viel. Met uitzondering van de voor mij tot dan toe onbekende Amerikaanse zangeres Lissie (Maurus) die mij met de prachtige gospel-ballad “Oh Mississippi” het volume even flink in …
Een glas kan half leeg zijn, of half vol. Is een beetje afhankelijk hoe je er tegenover staat. Zoiets geldt ook voor het gelijknamige debuut van het New Yorkse Darwin Deez. De hele cd duurt iets langer dan een half uur en bevat tien korte popsongs, die zich kenmerken door …
Post-Nothing van Japandroids was voor mij een van de grootste verrassingen van 2009. Bij een enkeling prijkte dit album ergens in het eindlijstje, maar helaas was het debuut van dit duo uit Vancouver velen ontgaan. De ongecompliceerde noiserock, de meebrulliederen voor de oudere jeugd over de verloren onschuld en het …
Sing High, Sing Low, het tweede album van The Pedro Delgados, is al een paar maanden uit – ergens in april belandde de cd op mijn bureau -, maar het duurde tot deze week voor ik er serieus aandacht aan ging besteden. Zo had ik de punky bluegrass van Reverend …
Om zo’n 27 jaar na de introductie van de compact disc een album te laten beginnen met de geluiden die je hoort als je een plaat opzet is bijzonder achterhaald, juist nu de cd op haar laatste beentjes loopt en het vinyl een mooie comeback beleeft. Dat gezegd hebbende moet …
Voor mijn gevoel is het niet zo lang geleden dat ik naar Haldern Pop ben geweest. Waaat? Is het al een jaar geleden? Maar dan is het weer tijd voor Haldern Pop! Geweldig! Met dit loopje in mijn hoofd trippel ik al een tijdje door mijn woning. De stemming zit …
Bijzonder sympathieke jongen, die James Cook van Delphic. Hij neemt alle tijd voor een gesprek in een rumoerige kleedkamer van Paradiso, waar hij samen met bandleden Matt Cocksedge en Richard Boardman de tijd tussen soundcheck en optreden probeert door te komen. Ik vraag of ze misschien nog in de tourbus …
De vrolijkheid schreeuwt me al tegemoet van de hoes. Een collage van kleurige lippen, verfspatten, een verdwaalde leeuw en kat, en de jonge zangeres zelf met een grote rode dobbelsteen in haar hand. Het heeft vast allemaal een betekenis, maar de buitenkant van het debuut van de Britse Eliza Doolittle …
De klacht dat de karige instrumentatie en het steeds terugkerende lome tempo (tja, je heet Beach House of je heet het niet) op de eerste twee platen van Beach House soms tot verveling leidde, begrijp ik wel. En ik heb zo’n idee dat het Amerikaans-Franse duo Alex Scally en Victoria …
‘Aaa, dee haa dee, dee aa’, als je niet goed oplet dan lijkt de Braziliaanse New Yorker multi-instrumentalist Vinicius Cantuaria in het refrein van opener “Paia Grande” de druktemakers-stoornis te bezingen. En als deze man en zijn muziek érgens niets van weg hebben. Samba Carioca is luchtig gevuld met negen …
Je laatste reguliere cd is van 2008, al was er na die tijd nog de b-kantjes compilatie. Zelfs voor een band die een geduchte livereputatie heeft, wordt het dan toch tijd dat je de studio in gaat. Echter, met die studio heb je nogal ruzie. Na de briljante eerste, Natural …
Ongelofelijk hoe snel een hype kan omslaan in een hetze. In 2007 kon Mathangi “Maya” Arulpragasam (M.I.A. in het kort) met haar tweede album Kala geen kwaad doen in de ogen van critici. Bij mij viel het kwartje destijds absoluut niet. Ik vond haar op Lowlands zelfs een vreselijk aanstellerig …
Eerlijk is eerlijk: de grootste verrassing op Hawk is het feit dat Isobel Campbell en Mark Lanegan een derde in hun sublieme samenwerking hebben opgenomen. Willy Mason is de gelukkige, een singer/songwriter uit de club rond Conor Oberst. Zijn achtergrondvocalen zijn prima in orde, maar vormen niet de hoofdmoot van …
Het is een lieve jongen en dat is ie. Zo zou je Andrew Collberg eenvoudig kunnen omschrijven. Zijn folkpop mag dan wereldschokkend noch origineel zijn, Collbergs goedgemutste attitude maakt On The Wreath toch tot een aangenaam kabbelend album. “Clouds Of All Your Rain” zet, ondanks de titel, de toon met …
