De Belg Nils Verresen, de opperbeer van dit gezelschap, heeft zijn kompas kundig afgesteld op alles wat hip is in indie-kringen. Misschien wel iets té goed. Op And So It Is Morning Dew ontpopt hij zich als een Belgische versie van zijn IJslandse soortgenoot Seabear. Stem en sound en zelfs …
Niet dat ik onder een steen leef, maar ik moest toch even IMDB erbij halen om te kijken wat voor ’n film Iron Man 2 was. Niet echt mijn kopje thee. Ik zie sowieso al niet veel films, maar dergelijke superheldfilms mijd ik helemaal. Tenzij ze over Lemmy gaan natuurlijk. …
Als je geen keuzes kunt maken tussen twee verschillende genres, dan speel je ze toch gewoon allebei? Ziedaar het hoofdthema van de cross-over, en inderdaad een hele simpele en vaak vermakelijke oplossing. Maar wat nou als je als band zo eclectisch bent als het aantal leden in de groep? In …
Bijna vijf jaar geleden kwam de vorige, titelloze plaat uit van het Canadese indie-collectief Broken Social Scene. Het was mijn instap-plaat voor deze band en ik heb hem de afgelopen jaren helemaal grijsgedraaid, net als de plaat die daarvoor uitkwam, You Forgot It In People uit 2002, die ik iets …
Eigenlijk verbaast het me dat The Graves Brothers Deluxe een niet al te grote naam is in bandjesland. Het kwartet uit San Francisco doet namelijk vreselijk hun best om niet te klinken zoals al die andere bandjes. Dit doen ze door allerlei stijlen te mixen. Aanvankelijk lijkt het op hun …
Arnold de Boer, ooit voorman van Zea, tegenwoordig als eenmansband Zea zelf, zet gewoon drie tracks van zijn album als mp3 op zijn site. Gratis te downloaden. Hoewel het ietwat 2007 overkomt om mp3’s weg te geven in plaats van je muziek streaming aan te bieden via MySpace of – …
De bands verschillen muzikaal als dag en nacht van elkaar, maar toch hebben de Noorse hippies van The Smell Of Incense wat met de Tindersticks gemeen. Van beide blijkt het allereerste singletje hun beste liedje te bevatten. A Curious Miscellany is een vergelijkbare curiosa-verzamelaar als Donkeys van de Britten en …
Zoals Piet Hein Eek kasten bouwt van sloophout, zo knutselt het Britse duo Malachai zijn muziek. Maar dan van samples van alles wat maar in de tien pence-platenbakken op verlaten vlooienmarkten blijft staan. Het is een hoop geknip, geplak en getimmer, maar het door Portisheads Geoff Barrow geproduceerde resultaat is …
Er zijn nog maar weinig bands die al zo lang meegaan, en ook zo’n constant hoog niveau halen, als Crowded House. En ze hebben hun portie ellende echt wel gehad: ruzies tussen Neil en Tim Finn, waardoor laatstgenoemde de band verliet, en niet te vergeten de tragische zelfdoding van drummer …
De inmiddels al zes platen – grofweg eentje per jaar, een ouderwets ritme dat meer muzikanten aan zouden mogen houden – die van Matthew Houcke verschenen zijn, laten een mooie ontwikkeling zien. Van intens treurige, kaal opgenomen lo-fi naar een stijlvol en netjes opgepoetst geluid dat echter nooit het label …
Ik was ze eigenlijk alweer een beetje vergeten. Na een gezellig gesprek met enkele bandleden begin vorig jaar heb ik eigenlijk nauwelijks nog aan Wintersleep gedacht. Ook hun overigens prima derde album Welcome to the Night Sky heb ik nauwelijks gedraaid. Buiten Canada hebben ze intussen helaas nog niet bijzonder …
Het was een tijdje stil rond deze smaakmakers van het indie-americana genre. De vorige studio-plaat van Joe Pernice en co stamt uit 2005, waarna nog wel een live-album en een roman volgden. Op het ultrakorte levensteken Goodbye, Killer ontstaat de indruk dat voorman Pernice heeft geworsteld met persoonlijke demonen. Dat …
