Stukjesschrijver lijkt zo’n makkelijk baantje, maar soms gaat het niet zoals gepland. De vraag was of ik, als ik naar het fabrIQ-festival ga, ook meteen een stukje voor File Under wil schrijven. Ach ja, ik ben de beroerdste niet, en na het schrijven van een stukje voorpret had ik er …
‘A cosmic headtrip sounding like Screamin’ Jay Hawkins covering MIA, as remixed by Portishead. In a good way’, schreef de Britse krant The Guardian over A Killer and a Sufi. Gonjasufi wordt door dezelfde krant ook omschreven als ‘Electro-Hendrix’. Elders op internet schrijft een anonieme bron: ‘The mad, smokin’ offspring …
Vreemd hoe de menselijke geest werkt. Neem bijvoorbeeld mijn brein bij het beluisteren van Places To Fall Grand Avenue. De vorige cd heb ik ook op File Under beschreven en die kwam gemiddeld uit de verf: niet heel goed, maar zeker ook niet heel slecht. Maar goed, dat kwam misschien …
In de periode tussen de release van Electric Ladyland in 1968 en zijn fameuze optreden op Woodstock het jaar daarop nam Jimi Hendrix een aantal nieuwe nummers op. De beroemdste van al die tracks zal nooit officieel uitgebracht worden. Niet tot 2010 in elk geval, wanneer het omgedoopt wordt tot …
Eigenlijk had ik na het eerste nummer wel kunnen stoppen met het beluisteren van dit album want ik was na vier minuten al compleet verkocht. Opener “Stranded” heeft alles wat een perfect nummer moet hebben… sfeervolle pianoklanken aan het begin, een prachtige versnelling naar een melodie die meteen blijft hangen, …
Als recensent probeer ik beïnvloeding te voorkomen, wat er toe kan leiden dat ik met half dichtgeknepen ogen websites bekijk en gedeeltelijk met de hand afgedekte tijdschriften lees. Met Pantha Du Prince was er echter geen beginnen aan. De buzz rond deze op het eerste oog toch vrij obscure release …
De 100 Club is een van de meest legendarische clubs in Londen. Al sinds de Tweede Wereldoorlog (ja echt!) hebben bijna alle artiesten van enige naam en faam hier wel eens een deuntje gespeeld. Behalve een hoogtepunt als het beruchte International Punk Festival in september 1976, worden al decennia met …
Het eerste waar ik aan moest denken bij het opzetten van Songs Of Luck van Keijo was Alan Lomax. Lomax’ levensdoel was het opnemen van traditionele volksliederen. We hebben het aan hem te danken dat heel veel muziekgeschiedenis bewaard is gebleven. Lomax is echter nooit in Finland geweest, het land …
Twee mannen waarvan ik het gevoel heb dat ze er altijd al waren: Jack Poels en Frank Boeijen. Toch ging de een al solo toen de ander pas met zijn bandje doorbrak. De een is Frank Boeijen. Zijn tiende soloalbum alweer, na ook nog eens twaalf albums met de Groep. …
Het is wekenlang geen weer geweest om iets zinnigs op papier te zetten over Odd Blood. Depressief weer, wat tegenvallende ervaringen in de privésfeer en het leek wel of ik daardoor iets miste. Ik kon me niet focussen en als je niet aandachtig aan het luisteren bent, vergeet je eigenlijk …
Ze timmeren al jaren aan de weg en worden omschreven als ‘first and foremost a progressive-rock band in the tradition of 70s giants YES, ELP, Genesis, and Kansas’. En ik had nog nooit van ze gehoord: Glass Hammer. Dat moest natuurlijk veranderen, maar of hun laatste cd Three Cheers for …
Er zijn maar een paar cd’s die ik meerdere malen gekocht heb. Meestal ging het dan om vervanging van kapotte cd’s. Uitgebreidere versies, met bonustracks en dergelijke, zijn vaak onzin: niet voor niets zijn die extra liedjes weggelaten van de originele plaat. Alleen de Grote Klassiekers uit mijn platenverzameling, de …
Het kan niet op voor het Noord-Ierse trio Two Door Cinema Club. Hun danssingle “I Can Talk” is al net zo’n blijvertje als de Customs’ “Rex” van vorige week, en ook hier blijkt de rest van het debuutalbum even snel, vrolijk en consistent te klinken. Er zit geen enkele misser …
Nooit eerder schudde ik vier levende stripfiguren de hand. De vier dames van het Noorse Katzenjammer lijken rechtstreeks weggelopen uit een muzikaal stripverhaal. Poepige jurkjes, bloemetjes in het haar en een grote verzameling bizarre instrumenten. Vooral de gigantische driesnarige bas balalaika zie je zelden op een podium verschijnen.
In 2008 waren de Blood Red Shoes nog ‘underground’, het debuut Box Of Secrets werd gehyped en de energieke optredens van deze tweemansformatie maakte de hype compleet. Nu komen Steven Ansell en Laura-Mary Carter met de opvolger Fire Like This, en wat een heerlijke opvolger! Niet alleen zetten ze de …
Agnès Jaoui is een Franse actrice die minstens zo goed acteert als dat ze zingt. Dans mon pays is haar tweede plaat waarop ze haar zuiderziel alle ruimte geeft. Ze zingt liedjes in het Spaans, Portugees en Frans, covers van onder meer Mercedes Sosa en Chico Buarque. Zo’n plaat waar …
Over smaak valt te twisten, maar ik durf desondanks wel te beweren dat ik kan horen of iets goed of slecht is in zijn genre. Daar heb ik inmiddels genoeg voor gehoord. Al klinkt het misschien arrogant. Met Sir Ians debuut Apathology had ik echter moeite. Bart Hoevenaars, oud-frontman van …
Met weinig meer dan de kleren om haar lijf toog de half-Griekse Marina Lambrini Diamandis zo’n zes jaren geleden vanuit thuisbasis Wales naar Londen om ‘het te gaan maken’. Een klein meisje met grote dromen en een onstuitbare obsessie voor de glamour van Hollywood. Ze werd na enkele mistroostige jaren …
Eigenlijk zou het volgende niet van invloed moeten zijn op een recensie. Maar het wekt aardig wat frustratie op bij ondergetekende. Dat de platenmaatschappijen het vroegtijdig uitlekken van releases meer dan beu zijn, kan ik begrijpen. Maar ik word er niet blij van om in plaats van een recensie-exemplaar een …
Vlak voor hun erkenning als één van de meest originele geluiden van de Australische punk neemt de voorman van Grong Grong een overdosis. Het is kerstavond 1984 en twee dagen daarvoor deden ze het voorprogramma voor PiL. Michael Parkas zal in een diepe coma raken waar hij – een medisch …
Iedere band die een van hun liedjes “Elvis Golden Records” noemt, heeft bij deze onpartijdige recensent al een plusje verdiend. Ook zonder dat terechte plusje moet ik zeggen dat de puntige, uptempo indierockliedjes op dit tweede album No Area, No Criminal van deze Zweedse mannen helemaal niet verkeerd zijn. Soms …
