Liedjes waar ik extreem vrolijk van word: opener “Fruit Salad” op de debuutplaat van het Utrechtse Knobsticker is dusdanig maf dat er een tekenfilm voor geschreven zou moeten worden. Fantastisch lullig, aanstekelijk dansbaar én met diepe funky baslijn: dit is het type songs waar zowel Jamiroquai als Slagsmalsklubben een moord …
Mijn leukste muzikale halfuurtje van het jaar tot nu toe was toen ik grijnzend het debuutalbum van The Soft Pack voor het eerst beluisterde. Want potverjandullekes, wat een heerlijk plaatje is dat en wat zijn repeatknoppen toch handige dingen. Deze Californische garageband stond eerder bekend als The Muslims, maar hebben …
Er viel weinig te vinden over PixelRace, ze hebben niet eens een Wiki en dat is wel erg uitzonderlijk voor een band tegenwoordig. Wel een MySpace, maar daar kan een beginnende band al helemaal niet zonder. Nogal kaal dook ik de cd in en kreeg bij het openingsnummer “Perfect Gender” …
Een stuk of vijftien platen heeft Nicolai Dunger op zijn naam staan, wat een score oplevert van ongeveer een album per jaar sinds 1996. Dunger is een allesvreter en daarom niet altijd makkelijk te volgen en te genieten. Van experimentele knip-en-plakmuziek, via jazzy uitstapjes en akoestische kampvuurliedjes tot de netjes …
De Britse hypemachine draait weer op volle toeren en dit keer is Delphic het gelukkige slachtoffer. Delphic zou dé act van 2010 moeten worden en volgens vele jubelende berichten “de nieuwe New Order” moeten zijn. Oké, ze komen uit Manchester, ze combineren electronische muziek met gitaarmuziek en houden van een …
John Ringhofer moet een tevreden en voldaan gevoel hebben gekregen toen hij deze propvolle compilatie samenstelde. Cut Me Down & Count My Rings verzamelt al zijn ep’s, split-singles en andere restjes die hij het afgelopen decennium liet verschijnen. Nu maakt Half-Handed Cloud naïeve micropop, dus alles past er met wat …
De laatste keer dat Laura Veirs op File Under ter sprake kwam kondigde ik haar doorbraak aan. Niets van gemerkt. Maar hé, de singer/songwriter uit Portland Seattle heeft nog nooit een slecht album gemaakt, dus July Flame biedt weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Achteraf gezien was Saltbreakers toch …
En ik maar denken dat Zweden zulke vooruitstrevende types zijn. Nou niet dus. Het album Islands van The Mary Onettes dondert ons meteen zo’n dertig jaar terug in het verleden. Die ijle synthesizerklanken, de strijkers uit een doosje, de pathetisch huilerige zang… ja hoor, we zijn weer terug in de …
Toen Matthew Thomas Dillon nog een klein Mattje was, bezocht hij ooit Epcot, het Disney-themapark over technologische innovatie. Daardoor raakte hij danig onder de indruk van de ideeënrijkheid van de mens, maar ook alles dat onze kennis en ervaring overschrijdt. Jaren later kwam er de behoefte om die verwondering om …
Blondie, dat was de eerste band waar ik aan moest denken toen ik The Roundhouse London 2008 opzette. De Blondie van X-Ray Spex heeft zich de naam Poly Styrene aangemeten, haar werkelijke naam is Marian Joan Elliott. Ze is echter niet blond en ik kan me ook niet voorstellen dat …
Met de release van At Last is het verzameld werk van de legendarische band The Morning Dew compleet. Eerder verscheen al No More, waarop hun vroege singles en niet eerder uitgebracht materiaal te horen was. Maar die cd was niet meer dan de opmaat naar het hoogtepunt uit de carrière …
Ah, wat zijn tussendoortjes soms toch zalig! Ik word erg gelukkig van de nieuwe plaat van de Guillemots – of nee, ik bedoel van hun zanger. Er staat een paar tracks op diens soloplaat Fly Yellow Moon dat je in feite puur Guillemots kunt noemen door hun volle bandsound, en …
Terwijl ik dit stukje schrijf en op de achtergrond Perfect Life van ROOD & Nighthawks At The Diner beluister, komt mijn vriendin de kamer binnen. “Hé, weer een nieuwe van Tom Waits?”, zegt ze. Ik zucht. Dat is nu precies wat ik bedoel. Laat ik maar met de deur in …
Onlangs las ik in een of ander blaadje, ik dacht de LiveXS, een stukje over Born Again Revisited van Times New Viking. Na een langer stuk over een andere cd volgden er twee zinnetjes waarin er nogal minnetjes over Born Again Revisited gedaan werd, en zo kwam dit album bij …
Het leven kan zo zijn tegenslagen hebben. Over het algemeen zijn we in het Westen geneigd om daar wat krampachtig mee om te gaan. Alles moet het liefst perfect lopen en daar waar het fout gaat mag dat vooral nooooit meer nogmaals voorkomen. Nee, dan onze Afrikaanse broeders. Die snappen …
De achttiende verzamelaar die reissuelabel Gear Fab wijdt aan één van de vijftig staten van de VS behandelt Mississippi. Alsof de Magnolia-state nog geen muzikale geschiedenis genoeg heeft, krijgen op Psychedelic States: Mississippi in the 60s een heleboel voetnoten en voetnootjes de aandacht. Want vergis je niet, Mississippi is niet …
Behalve om op File Under iets te melden over de te bespreken cd in kwestie, corrigeer ik ook heel veel stukjes van anderen: vaak taalkundig en soms inhoudelijk. Zo lees ik ongemerkt, al kost het de nodige tijd, veel stukjes. Op het moment dat ik dit schrijf heb ik net …
Ik ben blij dat ik Yeti Boombox niet na drie draaibeurten letterlijk en figuurlijk heb afgeschreven. In eerste instantie lijkt het tweede album van het New Yorkse Maplewood, waarin we o.a. Ira Elliot van Nada Surf aantreffen, een zoveelste typische Tapete-release. Toegankelijk en degelijk gearrangeerd, maar ook wat suf. Nu …
Jörgen van den Wijngaart is betrokken bij Kunstbende Noord-Holland, bij de jaarlijkse Popronde en gaat met veel plezier zo vaak mogelijk bandjes kijken. Hij is geboren in Almelo in 1974, deed CMV Kunst & Cultuur in Nijmegen, verhuisde naar Amsterdam om te gaan werken bij een film productiemaatschappij en sinds …
Hopsakee, het jaar begint nog maar net en Motorpsycho knalt er weer even een nieuwe langspeler in. Nog geen half jaar na de EP Child Of The Future, da’s wel heel erg snel, maar sinds de komst van drummer Kenneth Kapstadt lijkt de band aan haar tweede jeugd begonnen en …
Hoewel ik van mezelf een optimistisch en opgeruimd persoon ben, heb ik qua muziek absoluut een voorliefde voor melancholie en zwaarheid. Een kwestie van ‘opposites attract’? De eerste volwaardige cd van Apse, Spirit, paste destijds dan ook prima binnen dit kader. Ik werd direct geraakt door de tribale en opzwepende …
Dank je wel, Arjen Grolleman, voor alles wat je in je leven hebt gedaan. Voor je snedige warsheid, voor je prachtige persoon en voor je bezielde muziekvoorkeuren. Je hebt mijn hele jeugd vanaf mijn veertiende muzikaal vormgegeven, je hebt me liefde voor dichtkunst, rare gothicmuziek en voor Alfred Lagarde bijgebracht. …
Simon Binkenborn, van oorsprong Duitser en de man achter de band Nederlandse band Symon, is iemand die zijn muziek overduidelijk gebruikt als vehikel om zijn gevoelsleven in woorden weer te geven. Bijvoorbeeld zijn periode in Amsterdam, zonder familie om zich heen, zonder geld. Dat maakt 1+1=3 een eerlijke plaat, maar …
Het voordeel van het jaren lang als sidekick fungeren, is dat je ook een mooie lijst aan gastmuzikanten kunt presenteren als je zelf een album gaat maken. Bart de Win speelt niet alleen al jaren in jazzcombo’s, als toetsenist voor anderen (Stevie Ann, Gert Vlok Nel, Gé Titulaer), maar ook …
Een van de grote teleurstellingen van 2009 was voor mij de laatste van Dream Theater. Niet iedereen was het daarmee eens, en dus zal ik ook wel commentaar krijgen op de stelling dat Ripples van Aspera wél grotendeels laat horen wat ik op Black Clouds and Silver Linings zo miste. …
