Eigenlijk dacht ik eerst met een man te maken te hebben, maar het gekrijs in het begin was toch echt van een vrouw. Dat lijkt me tenminste aannemelijk, want The Coathangers is een vrouwenkwartet. Scramble is hun debuut. Zoals ik met het gekrijs al aangaf zijn ze niet van de …
Vinnie Moore (bekend van o.a. UFO) is een gitarist van het type ‘snel-sneller-snelst’. En als een dergelijke gitarist een instrumentale solo-cd uitbrengt, ontaardt dat vaak in irritant kijk-eens-mama-zonder-handjes gedoe. Gelukkig valt dat in dit geval erg mee. To the Core bevat elf stukken die elk een geheel eigen sfeer en …
Waar heb ik dit eerder gehoord?’ is de eerste gedachte als ik Defueld, het debuutalbum van de gelijknamige band heb opgezet. Eerste singe “Spawn” begint nog met een keyboardloopje en een niet al te origineel gitaarriffje, maar vanaf het tweede liedje is de invloed van Linkin Park toch wel heel …
De holle drums, de ronkende bas, de feedback, de tamboerijn, de nonchalante zang… ja hoor, we zijn er weer! Opnieuw een bandje dat net de coolness van The Jesus & Mary Chain heeft ontdekt en dit denkt te kunnen evenaren? Het lijkt nog mee te vallen bij het openingsnummer “You …
‘when you’re a cowboy / on the plains / everyone you / meet on the way / you either kill or entertain.’ En: ‘this girl taught me a dance / called the I don’t care / […] / stand alone over there / and watch everyone else around you care.’ …
Het prettige aan concerten is dat de muziek puur is en dat er in principe niet gerommeld kan worden om het mooier te laten klinken dan het eigenlijk is. Ook foutjes mogen gemaakt worden, want ook muzikanten zijn immers mensen. Al wordt er soms, met bijvoorbeeld meelopende tapes, geprobeerd dit …
Eerlijk gezegd was ik Strung Out een beetje uit het oog verloren. Na het geweldige Exile In Oblivion stelde Blackhawks Over Los Angeles (2007) een beetje teleur. Ongeveer een jaar geleden zag ik ze nog in het voorprogramma van Ignite en Terror, maar die show was te kort en te …
Lang, lang geleden, toen ik net de “serieuze” muziek aan ‘t ontdekken was, leende ik een paarse cd van Dinosaur Jr. uit de bieb. God, wat haatte ik die plaat. Achteraf gezien zal ‘t er wel eentje uit de midden-periode van de band zijn geweest. Lompe takkeherrie en dat terwijl …
Een elpee uit 1970, uitgebracht op cd in 2009? Dat moet wel een uitgave van Erebus zijn! Japanse psychedelische rock dit keer, en eigenlijk lijkt daar alles al mee gezegd. Toch maar luisteren. En voor ik het weet zweef ik, als verdoofd door opiaten, boven surrealistische landschappen. Een stem zingt …
Een paar weken geleden waren mijn vriendin en ik in Pannerden. Ter hoogte van het Fort Pannerden splitst de Rijn zich in het Pannerdens Kanaal en de Waal. We liepen een stuk langs de Waal, hier nog kaal en puur, en ik bedacht me dat een kleine twintig kilometer plots …
Het idee hoeven we niet meer uit te leggen: twee muzikanten is genoeg voor een flinke bak op blues en punk gebaseerde herrie. The Black Keys en The White Stripes zijn ongetwijfeld het meest succesvol met deze truc. De eerlijkheid gebiedt dan wel te zeggen dat deze bands intussen een …
Het probleem met het bespreken van cd’s met wereldmuziek is dat mij daarbij altijd het akelige gevoel bekruipt dat ik verstand moet hebben van de muziek die ik hoor, of op zijn minst moet weten hoe ik deze muziek in topografisch of historisch verband moet plaatsen. Radiokijada maakt het me …
Als ik de combinatie van de woorden duo en muziek hoor dan krijg ik foute associaties en moet aan allerlei kleffe liedjes en dito duo’s denken. Dit ligt aan mij, want voor hetzelfde geld zou ik aan iets positiefs denken. Want ik zou niet graag de duo’s Johnny Cash en …
Als ik een prijs mocht uitreiken voor de meest consistente rockband, dan zou ik hem meteen geven aan Sonic Youth. Zeg nou zelf, al bijna 30 jaar bezig en geen enkele echt slechte plaat gemaakt. Tuurlijk was er wel eens een minder geïnspireerde plaat (NYC Ghosts And Flowers schiet me …
Ox? Een slechterik in het stripverhaal van Spiderman, een countrygroep in Canada, de artiestennaam van de Lordi-bassist, een zodiac teken uit de Chinese kalender? De band Coalesce, wat op zijn beurt weer ‘verenigen’ betekent, heeft hun vierde album deze opvallende naam gegeven. Na tien jaar afwezigheid zijn ze terug met …
Het verhaal dat iedereen die in 1966 een exemplaar van het debuut van The Velvet Underground kocht zelf een bandje startte, mag genoegzaam bekend zijn. En ook dat die wetmatigheid nog steeds lijkt op te gaan. Hier hebben we twee bands die niet bang zijn om te laten horen dat …
Weet je wat nou zo knap is van de The Aggrolites? Dat ze sinds hun oprichting helemaal niets hebben veranderd aan hun sound, dat hun vierde plaat maar liefst een uur en een kwartier duurt…maar dat het toch nergens vervelend wordt. Echt, ik ben helemaal geen grote reggaefan en ook …
Even een goedkoop bruggetje inkoppen. Wie de afgelopen tijd ook de Confederation Cup (da’s voetbal) op tv heeft gekeken heeft kennisgemaakt met de beruchte Vuvuzela-toeters. Deze dingen brengen een hoog zoemende drone voort en dat negentig minuten lang. Nu maakt Tartufi geen abstract lawaai; De overheersende vocalen die het duo …
Eels, ofwel Mark Oliver Everett, ofwel E, laat er geen gras over groeien, hij heeft honger, hij is de Hombre Lobo (weerwolf) en hij is op zoek naar vers bloed. Dat was het eerste dat ik hoorde van de nieuwe Eels, het nogal on-Eels klinkende “Fresh Blood”, maar toch greep …
Uit hetzelfde Essex als waar Damon Albarn vandaan komt, hebben we nu Esser. Ik vroeg me al af waar ik het accent van herkende. Op zich houdt daar de vergelijking ook wel op met Damon, al helemaal als je naar zijn kapsel kijkt. De enige overeenkomst is dat ze beide …
Ik zit ergens halverwege de plaat. Er komen wat gitaarklanken voorbij die me bekend in de oren klinken. En dan ineens valt het kwartje. Verdorie, het is net of ik het intro van een willekeurig nummer van Jimi Hendrix hoor zodra de eerste tonen van “Foggy Day” klinken. Ook de …
