Storm The Decemberists – The Hazards Of Love Gr.R Hellsongs – Run to the hills (Live @ Ekko) Ludo Kelly Joe Phelps – Western Bell DubbelMono Neil Young – Fork in the Road Ewie Dirk Darmstaedter – Life Is No Movie André Kelly Clarkson – All I Ever Wanted ForestSounds …
‘Just a song won’t change the world’, zingt Neil Young op zijn nieuwe plaat, Fork In The Road. Hij kan het weten, want sinds Ohio worden er nog steeds mensen doodgeschoten bij demonstraties en – veel recenter – zijn Living with War heeft de oorlog in Irak niet beëindigd. Ome …
Payam Bavafa heet de zanger van Sholi. En Sholi’s debuutalbum heet Sholi. Als deze namen niet al genoeg tot de verbeelding spreken, luister dan maar eens naar dit eerste album van dit Californische drietal. Sholi is een band die nieuwsgierig maakt. Zo is Bavafa zelf al een heel boeiend figuur. …
Gitaarspelen heb ik geleerd van mijn zwager Henk Tillemans, toen hij nog zanger-gitarist was bij Cannery Row. Jawel, ook ik heb mijn ‘claim to fame’. Geen echt knallende binnenkomer, maar ik zal het ermee moeten doen. Ik heb veel aan hem moeten denken bij het beluisteren van Diana and James …
Soms zijn wij hier een open boek. Er zijn echter discussies die niet voor de lezer bestemd zijn. Zo hebben DubbelMono en ik ons op onze interne mailinglist opgeworpen als beschermheren voor het Erebus-label waar anderen juist niets mee hebben. DubbelMono gaat zelfs zover dat hij op Lowlands komend jaar …
Dear John mag dan officieel Loney Dear’s zesde album zijn, het voelt wel degelijk aan als een Moeilijke Tweede. Toch typisch: zit je jarenlang letterlijk in de marge muziek te maken vanuit een keldertje en dan kom je na je doorbraak met een depressieve plaat. Die melancholie zal er altijd …
“Steigerende volbloedpaarden , dat betekent Agaskodo Teliverek volgens mijn Hongaarse vriendin. Een bijzondere bandnaam dus, en zodra ik de cd voor het eerst op zet, begrijp ik meteen waarom hij gekozen is. Twee Hongaren, een Japanse en een Amerikaan laten op Psycho Goulash horen dat bij een bijzondere bandnaam ook …
Toeren met Drowning Pool in thuisland Amerika. Mocht je nog niet zijn afgehaakt met lezen, het gaat hier om de band Throw The Fight. De heren mogen veel podia met elkaar delen, maar gelukkig staan ze erg ver weg van de vergaande nu-metalhelden. Dit bewijzen ze met In Pursuit of …
Alles heeft een begin. En hoe verder in het verleden dat begin ligt, hoe meer het tot de verbeelding spreekt. Neem nou het oeuvre van Klaus Schulze. Dat is bijna onmenselijk groot, groeit nog steeds met beangstigende snelheid, en lijkt voorlopig nog niet aan zijn einde te komen. En nu, …
Even dacht ik te maken te hebben met weer een debuutplaat van een nieuwe Engelse zangeres. De naam Shirley Lee riep die associatie bij me op, en er komen de laatste tijd zoveel nieuwe vrouwenstemmen van de andere kant van de Noordzee. Verrassing alom dus als het om een mannenstem …
Grave Digger vindt zijn oorsprong aan het begin van de jaren tachtig en vormt samen met lotgenoten als Helloween, Accept, Rage en Running Wild een integraal onderdeel van de Duitse heavy-metalscene die onder de aanhangers van stoer gitaargeweld qua populariteit nauwelijks onderdeed voor die van het Engelse equivalent in de …
Je hebt mensen die het hier (tijdelijk) wel gezien hebben en besluiten om een wereldreis te gaan maken. Ik heb hier wel eens over nagedacht, maar ik ben erg bang dat ik dan eeuwige onrust in mij losmaak. Het kan ook verkeren dat je gaat reizen zonder dat jij naar …
Mocht je – zoals ondergetekende – het idee koesteren dat nieuwe alt.countrybandjes eerst in Nederland opgepikt worden, voor andere Europese landen ze ontdekken, dan haalt The Epstein dat idee grandioos onderuit. In 2007 stonden ze al op Glastonbury (als winnaars van de Emerging Talent Competition). Nu kan dat komen doordat …
Genuinity. Amerikanen hebben de neiging woorden die ze blijkbaar niet veel waarde toedichten ook niet goed uit te kunnen spreken. Perfectie, dat hebben ze dan wel weer hoog zitten, maar ze leggen het in de muziek vaak uit op een manier die wij nep en gemaakt noemen. Nou, nou, nou, …
Zeg je John Parish, dan zeg je bijna automatisch PJ Harvey. Andersom is dat nog net wat minder het geval, hoewel de twee regelmatig samenwerken, en in 1996 nog samen Dance Hall At Louse Point uitbrachten. Die cd wordt door velen beschouwd als een tussendoortje voor PJ, maar daar is …
‘Wat zal het zijn mijnheer?’ ‘Nou mijnheer de bakker, doet u mij vandaag maar een mix van wit-, bruin-, tarwe-, volkoren-, krenten-, muesli, mais en zonnepittenbrood. Ik zou het echter wel waarderen als elk sneetje dadelijk net wat anders van smaak is.’ Ik kan me voorstellen dat de bakker u …
Ergens halverwege Utrecht CS en Amsterdam CS viel het euromuntje. Ik was onderweg naar de dame in kwestie en was tot op dat moment nog niet echt onder de indruk van het werkje waar ik met haar over zou gaan spreken. Zo op het eerste gehoor was het album dat …
Ik ben altijd al dol op spookhuizen geweest. Dichtslaande deuren, creepy kinderstemmen, voetstappen op zolder… heerlijk! Ik kan steeds weer genieten van griezelfilms waarin de hoofdrolspeler toch weer die donkere kamer binnenstapt terwijl ieder weldenkend mens allang gillend naar buiten zou zijn gerend. Dit geldt waarschijnlijk ook voor de twee …
Zeg dat Sammy Decoster de liefdesbaby is van Johnny Cash en Alain Bashung, en mensen beginnen wat moeilijk te kijken. Country in het Frans? Quoi?! Toch klinkt Sammy, geboren in de Frans-Belgische grensstreek, alsof hij met kalfsleren laarzen ter wereld kwam op de achterbank van een Chevy Impala. Met een …
Kijk eens naar de hoes van Ishoku-Sokuhatsu. Je ziet een soort luiaard met fel rode ogen, omgekeerd hangend zoals luiaards dat doen. Dit exemplaar rookt er nog een pijp bij ook. Ergens op de achtergrond draait een schildpad zijn hoofd om. Als je de hoes omdraait zie je waar de …
