Hot, dat zijn deze vier boefjes uit Atlanta – Georgia. Hot bij meisjes met strakke skinny jeans, oversized t-shirts, hoekige danspasjes en MySpace-poppenoogjes. Maar ook gekoesterd door ouwe rotten die The Gories en The Oblivians in de platenkast hebben staan. Gewaardeerd door de trendsetters en de kenners, dus. Maar verworven …
Soms word je door een speling van het lot opeens op een plezierige manier gedwongen eens iets geheel anders te doen. Zo ook toen Hard to Look at, Easy to See per abuis tussen mijn recensie-cd’s terecht kwam in plaats van in de brievenbus van DubbelMono, voor wie het eigenlijk …
Misschien heb ik inmiddels de naam gekregen dat ik van moeilijke muziek houd, maar mijn grote liefde voor Battles is toch echt niet zozeer gebaseerd op de moeilijkheid van hun muziek als wel op de originaliteit. Hoe dan ook, Watersports van Mi Ami, drie mannen waarvan er twee voorheen in …
Hoewel het nog altijd Amerika is die de hardcore/metalcore-scene aanvoert, komt er regelmatig ook heel wat tegengeluid uit het vaste land in Europa. Opboksen tegen een overvolle stroming, daar moet je lef voor hebben. Zo zet Hongarije zichzelf de laatste jaren op de hardcore-kaart. Gelukkig doet Bridge To Solace dit …
Zombi is een uit Pittsburgh afkomstig duo bestaande uit een drummer en een bassist/toetsenist. En die toetsen zitten dan voornamelijk op oude, analoge synthesizers. Da’s toch bijzonder te noemen voor een hedendaagse band. Hun geluid is zo retro (hé, hoor ik daar geen Mellotron?) dat ik bij de eerste keer …
M. Ward is een man wiens carrière langzaam maar gestaag vordert. Met Hold Time brengt hij zijn zevende solo-album uit sinds 1999. M. Ward doet het graag met vrouwen. Zo dook hij op bij Norah Jones op haar dvd Not Too Late, maar ook bij Jenny Lewis op de cd …
One-man-bands zijn er altijd geweest en zullen er ook altijd zijn. Solo-artiesten die het even niet kunnen vinden in een bandje en in hun uppie op ontdekkingstocht gaan. Fijn dat er dan even primaire en even onverwoestbare muzikale vormen als blues en rockabilly zijn om te exploreren. Ty Segall, voorman …
Even dacht ik weer een Erebus-release in handen te hebben: de vier muzikanten achter op de cd lijken zo weggelopen uit de flower power van de jaren zestig: kleurige hoeden, mannen met haren op hippielengte, sprookjesachtige kleding en ongetwijfeld ook de nodige geestverruimende middelen. En hoewel de cd in 2008 …
Mijn ouders hadden het gehad met het geloof, met als gevolg dat ik bewust niet ben opgevoed met de tien geboden. Normen en waarden heb ik genoeg meegekregen, met een open en toch wel weer kritische houding t.o.v. religie. Ergens op een zaterdag in juni, er is dan de EO-jongerendag, …
Doom metal lijkt een beperkte, nogal ingekapselde, isolationistische muzieksoort met zijn trage tempi en sombere sferen; meer is het niet volgens criticasters. Dat het echter ook de basis kan zijn voor waanzinnige zoektochten naar het experiment in alle soorten en maten begint steeds beter bekend te worden, gelukkig. Neem nu …
Wie Kubus zegt, zegt normaal ook BangBang. De heren hebben dit keer echter ieder hun eigen pad gekozen en brengen allebei een soloplaat uit op het label van de Britse rapper. De Zwollenaar maakte furore als beatmaker van (voorlopig wijlen) Opgezwolle en werkte twee albums samen met John Reilly, BangBang …
Zelden zo’n mooi cd-hoesje in handen gehad. De hoes van Glass van het Zwitserse Black Cargoes heeft een bijzondere vorm met ronde hoeken en fraai artwork. Vanaf de eerste klanken van “Darkened Floor” lijkt ook de muziek prima in orde, maar gaandeweg het album nestelt zich een vergelijking in mijn …
Over Erebus Records is niet veel te vinden sinds hun website offline is. Jammer is dat, want hun missie is het weer beschikbaar maken van verdwenen platen. Lp’s die alleen nog voorkomen in de wishlists van verzamelaars of als schimmig gefluisterd geheim op fora van de fanatiekste liefhebbers besproken worden. …
Ik hou wel van een feestje! Wie niet? Toen ik dit eerste album van The Parties met zijn lekkere retro-hoesontwerp (mooie Vox Teardrop-gitaar!) in de stereo schoof verwachtte ik een lekker potje te kunnen twisten. Dat viel helaas een beetje tegen. De fuzzy feedbackklanken van opener “Love For Sale” beloven …
Erg trots ben ik niet op mezelf. Bij de naam William Elliott Whitmore had er meteen een kwartje moeten vallen omdat ik zijn fijne vorige cd Songs Of The Blackbird mocht recenseren. Bij het horen van zijn herkenbare stem had ik mijn misser meteen goed moeten maken: zo alledaags is …
Met geïmproviseerde psychedelica vind ik ‘t altijd lastig te verwoorden waarom iets nou goed is, of slecht. En dat terwijl de artiesten in interviews zelf vaak heel welbespraakt en intellectueel uit de hoek komen. Ai. Ik besprak nog niet zo lang geleden Clomeim van de No-Neck Blues Band, geen geniale …
Ooit een roodharige zangeres in een kort rokje met enorm zwaard op de motorkap van je Mercury Cougar uit 1967 gehad? Ik niet in ieder geval. Voor als je toch nieuwsgierig bent naar dit tafereel is er de prachtige hoes van de nieuwe cd van Neko Case. Hoewel sommige rare …
De hardcore scene blijft een risicovolle wereld om in te opereren. Topbands zoals Modern Life Is War en Go It Alone sneuvelden genadeloos na de eerste slag gewonnen te hebben. Maar wij leven in een wereld vol helden, legendes en mythen. In een wereld waarin wij vrij zijn deze te …
Yagya is een IJslandse muzikant die met zijn nieuwste cd Rigning een instrumentaal werk heeft afgeleverd waarin hij in tien vrijwel identiek klinkende stukken pulserende synthesizerbeats over regengeluiden afspeelt. En eigenlijk is daarmee alles wel gezegd over deze muziek. En ik heb écht mijn best gedaan om open te staan …
Ook in de jaren tachtig, het decennium waarin ik puber was, had ik al niet zo heel erg veel op met vrouwenstemmen. Een goede uitzondering daarop was de stem van Corinne Drewery, de zangeres van Swing Out Sister. Een stevige, soulvolle stem, die begeleid werd door de typische muziek van …
Als je zoals ik al een kleine tien jaar in de stad Arnhem woont dan ken je wel wat de namen en personen die de plaatselijke indie-underground een gezicht geven. Een van die personen is Jacek Jan I. Shevski. Vanuit Polen verhuisde hij naar Arnhem en kwam bij mij muzikaal …
Het Finse Crimfall werpt zich met ziel en zaligheid op het spelen van orkestrale folkmetal. Spil van het gezelschap is gitarist Jakke Viitala. Hoewel redelijk onbekend in metalland, heeft dit heerschap in de personen van de woest bassende Henri Sorvali (Finntroll) en de driftig trommelende Janne Jukarainen (ex-Naildown) een aantal …
