Als het op drie-akkoordenpunk aankomt, ben ik de laatste die gaat zeggen dat de zwakte van het genre ‘m erin zit omdat ‘het gemaakt wordt van maar drie akkoorden’. In de eenvoud toont zich niet zelden de schoonheid, zo ben ik van mening. Schoonheid bij benadering, welteverstaan, aangezien die term …
Soms zit het verschil tussen ‘mwah’ en ‘wow’ in hele kleine dingen, en ik heb hiervan in jaren geen beter voorbeeld gehoord dan Robert Berry‘s nieuwe solo cd The Dividing Line. Berry heeft een behoorlijke staat van dienst in allerlei rockgroepen en als ingehuurde kracht, maar is nooit een echt …
De vierde plaat van het New Yorkse drietal Oxford Collapse begint, om volksheld Gerard Joling even te citeren, letterlijk ‘met gierende banden’. Na het geluid van een startende en wegscheurende auto begint het album sterk met “Electric Arc”, een up-tempo nummer met rammelend gitaarwerk dat sterk aan The Wedding Present …
Het is meer een EP, zo kort is de titelloze plaat die Hush Arbors eind vorig jaar uitbracht. Aan het lijstje met links op de homepage van dit project van Keith Wood kun je al zien waar je hem moet plaatsen: Akron/family, Current 93 (waarvan hij een los-vast bandlid is) …
Laten we eens de recensent foppen door in alles te laten lijken dat we helemaal niet met een release van nu te maken hebben, moet het Australische Green Circles hebben gedacht. En het was ze bijna gelukt. Allereerst begint het foppen al bij de aankleding met een verbleekte foto op …
Ik ken precies één muziekliefhebbende Nederlander in Noorwegen, en toen ik hem vroeg of hij ooit gehoord had van Popgun uit Oslo, moest hij ontkennend antwoorden. De vraag is dus of Popgun nu echt zo bekend is in Noorwegen als de biografie ons wil doen geloven, of dat mijn kennis …
Je moet wel een bijzonder gevoel voor humor hebben als je Bird heet en bekend staat om je fantastische gefluit. Andrew Bird heeft gelukkig niet alleen humor en fluittalent, maar ook een enorme dosis muzikaliteit die op zijn nieuwe plaat Noble Beast beter dan ooit tot uiting komt. Het lijkt …
Afgelopen jaar was ik met mijn vriendin voor de derde keer op het Wellerlo-fi Festival in Wellerlooi en eigenlijk te gast bij jou en je familie. Naast het prachtige huis en tuin staat de oefenschuur van Club Diana, de band die genoemd is naar een oud bordeel bij Mook. Club …
16 is een uit vier man bestaande band die met redelijk wat bombarie naar voren wordt geschoven als zijnde een veelbelovende sensatie op het gebied van de thrash metal, maar blijkt zich in de keiharde praktijk te ontpoppen als een tweederangs Pantera dat op krampachtige wijze thrash-invloeden in de muziek …
Het veelbekritiseerde HP/De Tijd was vorige week eigenlijk best interessant. Er stond een stuk in met als kop op de cover ‘Literatuurkritiek, hoe het wel moet’. In wezen was het op zijn beurt een recensie van de boeken ‘How Fiction Works’ van James Wood en ‘Lectures on Literature’ van Vladimir …
Zo intiem als het optreden in maart 2004 in de Ekko zal een bezoek aan een concert van Franz Ferdinand voor mij wel nooit meer worden. Ik kon ze bijna aanraken. Dit kan normaliter niet meer, want er is toch wel iets veranderd aan de status van Franz Ferdinand: Pinkpop, …
Het klassieke powertrio is natuurlijk net zo uit de tijd als het spijkerjasje met opgenaaide emblemen, het lange sluike haar met middenscheiding en de druipsnor. Als drie Italianen – die er stuk voor stuk uitzien alsof Blue Cheer nog steeds de grootste band van het moment is – besluiten dat …
Soms is het heerlijk om mee te kunnen zingen met een gruwelijk knauwend Amerikaans accent, alsof je zelf uit het midwesten komt. Ik doe het bijvoorbeeld graag bij Wheat, een volkomen onderschatte band, en het lijkt erop dat ik in Backyard Tire Fire nog zo’n band heb gevonden. Het zingt …
Altijd, echt altijd, zie ik hem in een pak. Zelfs bij het tuinieren heeft hij het aan. Ik verdenk hem ervan dat hij zelfs in pak naar bed gaat. Jaren zag ik dezelfde pakken tot ik hem pas weer zag. Voor het eerst in jaren had hij een (ander) pak …
Hee, daar plopt alweer wat uit de Brooklynse grond. Verscheidene TV On The Radio-leden schijnen hier ook wat mee te maken hebben, maar ik heb ze eerlijk gezegd niet gespot. Telepathe wordt gevormd door twee hippe meiden, die me zowel qua looks als (ietwat zeurderige) vocalen doen denken aan Tegan …
Wie zich vernoemt naar een karakter uit een vertelling van de gebroeders Grimm, mag eigenlijk niet verwachten serieus genomen te worden, zeker niet als daar nog eens een redelijk oubollige toevoeging achter aan komt. De oubolligheid past overigens wel bij het uit Pennsylvania afkomstige Rumpelstiltskin Grinder dat zich met hart …
De muziek van See You Next Tuesday ging de afgelopen jaren van mathcore naar deathcore, terwijl de band het zelf liever grindcore noemt en de fans het bestempelen als sludge metal. Wetende dat niemand eigenlijk het verschil tussen de genres weet én het allemaal even hard is, is het specifieke …
Zullen we maar eens stoppen met zeuren over Robert Pollard? Over hoe goed Guided by Voices ooit was en hoe jammer het dus was dat ze in het vaarwater van de goed geproduceerde stadionrock terecht kwamen? Hoe kort zijn liedjes zijn, hoe kort zijn albums? Hoezeer de kwaliteit moet lijden …
post-rock is een genre waarover niet zo vreselijk veel nieuws meer te vertellen valt. Sinds de grote golf van Neurosis en Isis-klonen weet bijna iedereen wel wat de ingrediënten zijn van een beetje post-rockplaat. Songs zijn over het algemeen behoorlijk langgerekt, veelal instrumentaal, met veel ruimte voor dynamisch opgebouwde stukken …
Dat je met een naam als Architects complexe en ontoegankelijke muziek maakt, is een inkoppertje. De band uit Brighton is hier geen uitzondering op en maakt progressieve metal/hardcore. De stad van waaruit ze opereren heeft een enorme hardcore scene en samen met Johnny Truant vertegenwoordigen ze deze in de rest …
Zelden heb ik mijn mening over een cd zo mooi verwoord gezien op de officiële site van de betreffende band als in het geval van Impetus van de Oostenrijkse headbangers Ecliptica: ‘WANTED! NEW FEMALE/MALE SINGERS’. Tsja, ik vermoedde al zoiets… Wat een vlakke, ongeïnspireerde, en ronduit onzuivere zang laat de …
Ben je het afgelopen jaar naar een optreden van Leonard Cohen geweest, dan heb je Sharon Robinson gezien: zij was de achtergrondzangeres. Zo’n zangeres kan in mijn beleving zingen, daar wordt ze immers voor ingehuurd, maar verder ken ik geen achtergrondzangeressen die in de muziekwereld iets voorstellen. In het geval …
In 2006 kwam Mar met het debuutalbum The Silence, opgenomen in Reykjavik op uitnodiging van Sigur Ros. Het was beter geweest als het nieuwe album The Sound ook op uitnodiging van Sigur Ros was opgenomen in IJsland, want Sigur Ros is hot! Wie die naam aan een album kan verbinden …
Dat de vijfde (!) solo-cd van ene J. Tillman op mijn bureau belandde, is eigenlijk niet zo verbazingwekkend als het lijkt. Hoewel ik nog nooit van hem gehoord had, is de beste man naast singer-songwriter ook nog drummer in de band Fleet Foxes, de band die in mijn jaarlijst over …
