Jim O’Rourke. Nogal een druk baasje; voor wat die goede man allemaal gedaan verwijs ik graag naar hier, want zoveel plaats heb ik hier niet. Ik vind hem vooral goed op zijn I’m happy and I’m singing and a 1, 2, 3, 4, een prachtplaat vol elektronica en geluidssculpturen. Kort …
Ik las de albumtitel in de gauwigheid eerst als “Pleasure Music”, wat prima had gepast. Fleursy Music is een vrijwel volledig instrumentaal album vol plezierige sfeerschetsen. Muziek die fleurige (!) bloemenvelden en frisse lentebuitjes oproept. Het begint nog wel koeltjes in het intro “Y”, dat geopend wordt door ijle Sigur …
Eten is in. Als je tenminste het aantal televisieprogramma’s met dit onderwerp als centrale thema beziet. Eerder bleef het soort programma nog beperkt tot puur het koken zelf, maar tegenwoordig gaat het veel verder. Het maakt niet uit of je naar de publieke of de commerciële omroep kijkt. Al probeert …
Voorop gesteld: slechter dan St. Anger kon het natuurlijk niet worden. Hoopvol werd er dan ook door velen uitgekeken naar opvolger Death Magnetic. Het album waarop weer gesoleerd zou worden. Het album waarmee men terug zou gaan naar de roots van de eerste drie albums. Dat laatste feit is maar …
Het viel nog niet mee om Ian Gillan‘s Live In Anaheim te pakken te krijgen. Cd-winkels in Utrecht hadden ‘m niet, een online bestelling kwam alsmaar niet binnen. Tot ik een aantal trainingen in Rotterdam moest geven, met uitzicht op een van de betere cd-ketens. Ik wandelde binnen en zag …
De weg van A naar B is een rechte lange weg. Deze kan met een beetje automobiel in twaalf tot vijftien minuten afgelegd worden. Er zijn mensen die niets van de weg moeten hebben. Een gevaarlijk onding noemen ze de rechte lange scheurijzerweg. Ze nemen wegen waarmee ze in twintig …
Zeker, wij krijgen als recensenten veel cd’s toegestuurd. Maar voor alles zijn we muziekliefhebbers met duidelijke voorkeuren. Doorgaans bestaat krap de helft van mijn jaarlijstje daarom uit cd’s die ik zelf gekocht heb, ofwel omdat we geen promo kregen, ofwel omdat een van de andere schrijvers de promo kreeg. Dat …
Ik heb ‘t gevoel dat ik ‘t hele jaar bij elke Amerikaanse release verzucht dat ‘t eerder Brits klinkt. En ik hoor toch liever Replacements– in plaats van Kinks-invloeden. The M’s komen uit Chicago en Real Close Ones is hun derde album. Voorheen werden ze, zo lees ik ook maar …
*Poef*. Voor ik het weet, ben ik weer helemaal terug aan het begin van de jaren ’90. Het decennium waarin ik voor het eerst echt kennis maakte met “alternatieve” muziek en gitaarmuziek. Het decennium ook dat vooral gemarkeerd wordt door de geboorte (en de neergang?) van de grunge, met bands …
Je bent een mazzelaar als je in augustus of september in Melbourne bent en een stommeling als je niet minimaal zou checken of je een concert van Brian Henry Hooper mee kunt pakken. Het is namelijk maar de vraag of hij ooit (nog) deze kant op komt en zijn meest …
Stomverbaasd was ik toen ik las dat Charing Cross uit Zwitserland komt. Geen moment had ik er aan getwijfeld dat dit een Engels bandje was. Vanwege de lastig te missen overeenkomsten met Iron Maiden (inclusief een soms meesterlijke Bruce Dickinson-sirene door zanger Peter Hochuli) maar vooral vanwege het gevoel. New …
Mijn verhouding met the Futureheads is een beetje raar. Hun debuutalbum uit 2004 was best leuk, maar naar mijn smaak iets té hoekig, het pakte me niet. Het tweede album News and Tributes was in 2006 van hetzelfde laken een pak en ging dus ook grotendeels aan me voorbij, en …
Mocht je de docufilm “When The Levees Broke” van Spike Lee gezien hebben, dan kun je je vast inleven in het gevoel dat veel inwoners van New Orleans zullen hebben na de vreselijke orkaan Katrina die in augustus 2005 huis hield in deze stad. Mocht je de film niet gezien …
Hij kan weinig fout bij me doen, geloof ik. Dat wil zeggen, ik bewonder Richard Ashcroft om zijn bijzondere stem, en daarom zal ik alle muziek die hij maakt een kans geven. Niet altijd grijpt hij die kans: zijn solowerk vond ik wel aardig, met name Alone With Everybody, maar …
Zoals dat gaat als een muziekgenre met de doodgraver is meegegeven: er blijven altijd muzikanten hun eigen hoogstpersoonlijke wiel uitvinden. De hoogtijdagen van de lo-fi liggen al meer dan tien jaar achter ons, maar Dean Wells werkt nog steeds in hoog tempo aan zijn basaal opgenomen liedjes. Sinds 1999 heeft …
Van sommige artiesten is het maar goed dat je ze niet kent, want dan heb je tenminste geen verwachtingspatroon. De laatste plaat Eat me, drink me van Marilyn Manson vond ik verschrikkelijk slecht omdat er (na alle poeha vooraf) geen enkel nummer op stond dat ook maar enigszins opviel. Het …
De altijd moeilijke tweede plaat was ook voor Bloc Party een zware dobber. Op het nummer “Waiting for the 7:18” na vond ik Weekend In The City tegenvallen. Daar waar Silent Alarm zeker een paar maanden niet uit mijn cd-speler te slaan was, daar was hun vorige album er binnen …
Cómo Te Llama is de tweede soloplaat van Albert Hammond, Jr., gitarist van The Strokes en – toegegeven – bij tijd en wijle een begenadigd liedjesschrijver. Hij mist het venijn van de werkjes van Julian Casablancas en ook diens net iets scherpere stemgeluid. Over de urgentie die hun bandje op …
Het gebeurt maar zelden dat een voor mij onbekende band me écht uit de schoenen weet te knallen. De paar platen per jaar die me doen ontsteken in groot enthousiasme zijn doorgaans afkomstig van gearriveerde of min of meer bekende artiesten. Een onbekend kunststukje van Nederlandse bodem is al helemaal …
Black metal staat of valt bij de ongemakkelijke, ziekmakende, intens dreigende en verontrustende sfeer. Kan een band dat gevoel niet overbrengen, dan wordt de relatie van de betreffende blackmetalband en ondergetekende acuut verbroken. En dan kunnen er nog zoveel corpsepaints en bloedcapsules aan te pas te komen, zonder die sfeer …
Storm (half terug van vakantie) Amanda Palmer – Who Killed Amanda Palmer… André Deacon Blue live (dvd) Bas The Gutter Twins – Saturnalia DubbelMono Hacienda Brothers – Arizona Motel Ewie Brian Henry Hooper – The Thing About Women Ludo Mason Jennings – In The Ever Gr.R. Pearl Jam – June …
Bij opener “Where The Sidewalk Ends” denk ik even te maken te krijgen met een album vol semi-garagerock. Dat mag dan een flink deel uitmaken van Holdin’ Onto Trouble’s Hand, het daaropvolgende titelnummer doet me in alles denken aan Izzy Stradlin & Juju Hounds. Het is niets anders dan heerlijk …
Het is waar wat ze zeggen over jonge vaders. Nou ja, ik ben eigenlijk meer beginnend. En misschien komt het wel door al die mooie sportmomenten van de laatste tijd of is er gewoon een hoop narigheid in de wereld, maar het gebeurt me geregeld dat ik met een brok …
Je hebt van die bandjes waar het hopeloos mis mee blijft gaan. Twee jaar nadat ze eindelijk alle personeelswisselingen, platenmaatschappijproblemen en andere ellende achter de rug hebben, krijgen ze de mogelijkheid om hun debuut op te nemen. Nog weer twee jaar later wordt de plaat zelfs in Europa uitgebracht. Het …
Als ik beneden kom betrap ik onze kater W. op het aanrecht bij het eten aan een plant die daar toevallig even staat. De kater schrikt zo van mij dat hij bij het wegspringen een kopje aanraakt dat met een zwiep op de plavuizen beland. In gruzelementen. Als ik onderaan …
