Op Music For The Divine sloeg Glenn Hughes een andere weg in dan we tot dan toe van hem gewend waren. Veel ingetogener momenten en songs die wat minder voldeden aan het rockstramien. Een prettige en fraaie andere weg, wat mij betreft. Op Live in Australia zette hij dat voort, …
Monte Montgomery slaagde er iets te vaak in zijn gitaarhalzen te breken. De gitaarbouwer maakte daarom exemplaren met een verstevigde hals voor ‘m. Niet geheel onbegrijpelijk, want Montgomery speelt stevige bluesrock op akoestische gitaren. Die zijn daar niet echt voor gebouwd, al zou je dat niet zeggen als je hem …
Het is weer tijd voor het jaarlijkse album van Sevendust. De Amerikaanse groep is er zo één die meer tijd doorbrengt in de studio dan in de toerbus. Hoewel ze in Nederland nog erg onbekend zijn, hebben we hier te maken met hun zevende album. Dat zelfs de albumtitels aan …
Sera Cahoone is door ‘t thuislabel Sub Pop uit de rijke Seattle-scene geplukt. Oorspronkelijk drumde ze in Carissa’s Wierd, een indierockband met leden van de Band of Horses, maar daar is op dit debuut niets meer van te merken. Sera heeft de akoestische gitaar gepakt en haar americanastem gevonden. Zoet …
Ik ga het label Volcom eens goed in de gaten houden de komende tijd. De cd van Birds of Avalon draai ik nog steeds heel regelmatig en met dit Year Long Disaster op hetzelfde label gaat het dezelfde kant op. Deze driemansband bestaat uit zanger/gitarist Daniel Davies (zoon van The …
Wat moet ik in hemelsnaam met de omschrijving “chamber pop”? Dan denk ik toch al snel aan een veel te opgeprikte en saaie setting waar een stel brave, lichtelijk suffe types naar een al even saai muziekstuk zitten te luisteren. En hoewel The Miserable Rich geen moment rockt, is dat …
Soms laat ik muziek bewust uit. Als ik naar huis fiets na een avond overwerk, is er weinig mooier om naar te luisteren dan het wilde geruis van de wind door de bomen, zelfs klassieke muziek niet. Maar als je dan eenmaal thuis bent, gaat het toch kriebelen. Wat past …
Ik heb medelijden met de programmeur van dit Brusselse duo. Als Jean-François Brohée al die glitches manueel in de audio heeft zitten knippen en plakken heeft ie nu waarschijnlijk een zware vorm van rsi. Hij zal er wel nerdy computerprogramma’s voor gebruikt hebben, die de boel automatiseren. Tangtype maakt kapotte …
Een nummer 1 hit in Engeland! Dat was niet het eerste dat in me opkwam toen ik een aantal maanden geleden op YouTube een filmpje zag van The Ting Tings bij Later With Jools Holland. Verfrissend, zo klonk “That’s Not My Name” zeker, en pakkend ook. Het is de laatste …
Epica heeft ballen gekregen Het laatste album van Epica laat geen onduidelijkheden over. De band heeft ballen gekregen. Gothic meets deathmetal. En een van de belangrijkste redenen van het stevige geluid is de nieuwe drummer, Ariën van Weesenbeek. “Ach, ik doe m’n best.” Van Weesenbeek is afkomstig van de deathmetalband …
Ook opgegroeid – net als uw recensent – met geweldige films als Pretty in Pink, Weird Science (ok, niet geweldig, maar wel erg leuk), Sixteen Candles en vooral The Breakfast Club? Allemaal van de hand van John Hughes, de regisseur die ons later nog ging ‘verblijden’ met Home Alone. Het …
De hoeveelste plaat van de band zou dit toch zijn? De Engelse broers Hanscomb leiden samen dit mij volkomen onbekende post-rockgezelschap. Mits we onder post-rock niet alleen crescendo-rock, maar eveneens het duidelijk door jazz beïnvloede werk van een band als Tortoise scharen. Three opent even sympathiek als ontroerend. Er wordt …
XV is het nieuwe album van King’s X. (De telling klopt overigens alleen als je het live-album en de verzamelaar meetelt.) Weer met Michael Wagener achter de knoppen, dus dat belooft wat. En toch, inmiddels heb ik het album heel wat keren beluisterd en begint het eindelijk langzaam aan een …
Het is een beetje de Grote Splijtzwam onder electroliefhebbers: wordt een nummer er nou beter van als er zang bij zit? Bij de hitjes van Simian Mobile Disco werkten vocalen best effectief, maar als ik één track van hen wel volkomen grijsgedraaid heb (en de rest straal ben vergeten) dan …
In 2005 verscheen de cd Yes, Virginia, de tweede cd van de Dresden Dolls, met een titel die verwijst naar een van de beroemdste krantenartikelen ooit, verschenen in de New York Sun in 1897. De strekking van het artikel, een reactie op een ingezonden brief van een meisje van acht, …
Big Blueville is het nieuwe album van Zita Swoon. Nou ja, nieuw… Tien tracks, waarvan er zeven al op eerdere albums stonden. Maar liefst vijf daarvan stonden ook op Big City, dat toch echt pas vorig jaar uitkwam. Zeker, het betreft nieuwe versies van die tracks, maar juist de laatste …
Het zou ook wel ‘ns leuk zijn als een IJslandse muzikant een “normale” plaat zou maken. Heeft IJsland bijvoorbeeld haar eigen Kane? Of staat er daar alleen maar intelligent gefröbel in de hitlijsten? Borko heet eigenlijk Björn Kristjánsson is ook geboren op het eiland. En inderdaad, hij heeft de IJsland-sound. …
Een bijzonder kind, die Lupe Fiasco. Amper is zijn tweede LP The Cool uit, of meneer geeft er doodleuk de brui aan. Hij is klaar met platen maken, vindt hij, heeft alles wat er te vertellen valt nu wel verteld. Liever gaat hij als live-act verder met wat door menigeen …
Het is kil hier. Duister en kil. Een donker wolkenpak hangt als een eeuwige sluier boven onze hoofden. Grote, zuigende modderpoelen bemoeilijken het lopen. Traag bewegen we onszelf voort, op zoek naar iets wat ons een beetje warmte kan geven. Licht en warmte, daar verlangen we iedere dag weer naar. …
Möglbl was instrumentaal, een trio met drums, bas en gitaar, maar toch toegankelijk – voor zover dat al mogelijk is bij instrumentale platen. Voor MCM gaat dat minder op. MCM staat voor Macaluso–Coven–Masi. De eerste twee zijn bij menig gitarist (onder andere Milan Polak) al de ritmetandem geweest, de laatste …
mij=Steamhammer / SPV / CNR
“Weird Al” Yankovic doet z’n naam eer aan. De man is uitsluitend bekend van parodieën op bekende songs en heeft daar een fikse carrière uit kunnen slepen. Dit Straight Outta Lynwood (naar NWA, inderdaad) is alweer zijn twaalfde album. Van de twaalf songs op dit album zijn er maar zes …
Ik heb een jubileumpje: dit is stukje nummer 300 voor File Under. Het lijkt me niet meer dan passend om dat jubileum te vieren met een heel fijn plaatje. Van Nederlandse bodem nog wel. Zanger Marco van der Aar en Jos Zoomer (ooit de trommelaar van Vandenberg) zaten jaren geleden …
