De jonge Amerikaan Joe Williams klinkt op zijn debuut Smoke in zijn eentje als een Britse band. Knap. Denk Roxy Music, denk Hot Chip. Net als eerder door mij besproken mindere goden als Khan en My Sister Klaus is zijn electrofunkpop zowel futuristisch als ouderwets. Het geluid is jaren ’80, …
Sommigen willen opvallen, anderen willen liever wat op de achtergrond blijven. Dat kan prima, zolang de een de ander niet in de weg zit. In dat verband hoorde ik ooit de fraaie opmerking:”Brutale mensen hebben de halve wereld. Ik vind het best, als ze maar wel op hún helft blijven.” …
Omdat ik zielig was, kreeg ik de nieuwe cd van The Notwist, die hier vervolgens te lang heeft gelegen. Dat zou verschillende dingen kunnen betekenen: misschien werkt The Devil, You and Me niet als troost. Misschien is dit album ronduit saai. Misschien kwam het niet binnen op het moment dat …
Met dank aan Slipknot-drummer Joey Jordison werd de shockrockgroep Murderdolls in 2002 een wereldwijd succes. Het gemaskerde lid moest echter na één album alweer terug naar zijn vrienden, maar de zanger besloot stug door te zetten. Joseph Poole, beter bekend als Wednesday 13, laat zich inspireren door bijvoorbeeld horrorfilms en …
Onlangs mocht ik al Dead Child bespreken, nu kreeg ik Dead Man toegestuurd. Binnenkort op deze plaats: Dead Woman, Dead Family en Dead Band. Maar waar Dead Child voldeed aan mijn verwachting door stevig van leer te trekken met niet overdreven veel subtiliteit, blijkt Dead Man daarentegen heel beschaafde muziek …
Ep’tjes zijn ondingen waar je over ‘t algemeen met een grote boog omheen kunt lopen. Soms hebben ze echter wel nut. Als een band je op volle albumlengte op de zenuwen gaat werken bijvoorbeeld. U snapt ‘m, Animal Collective behoort bepaald niet tot mijn favoriete bands, al mijn pogingen stranden …
AC/DC in het voorprogramma van Judas Priest? Nou nee, maar als je je ogen dicht doet, zul je zweren van wel, aanstaande zondag in de IJsselhallen. Na een intro van een minuut duikt Airbourne op hun debuut namelijk in een bak AC/DC-rock om er daar tot het einde van het …
Vorig jaar was het een hele klus om bij het festivalterrein van het Arrow Rock Festival te komen. Biddinghuizen was dit jaar niet langer de locatie, het Goffertpark in Nijmegen wel. Van file was amper sprake, behalve op het punt waar bezoekers te voet het festivalterrein betraden. Het festivalterrein was …
Wat gebeurt er als je Wes Borland (ex-Limp Bizkit, Big Dumb Face, Eat the Day), Danny Lohner (Nine Inch Nails, A Perfect Circle), Josh Eustis (Telefon Tel Aviv) en Josh Freese (The Vandals, A Perfect Circle, Nine Inch Nails) samen in de studio zet? Nou, je krijgt het album Cruel …
In thuisland Amerika is DIY-band Cloud Cult inmiddels toe aan hun achtste plaat en dat is vreemd genoeg niet deze. Bandleider, milieuactivist en zanger Craig Minowa heeft aangegeven dat Feel Good Ghosts wel eens de laatste zou kunnen zijn. Ik kreeg niet de indruk dat de band actief vanaf eind …
Op Music For The Divine sloeg Glenn Hughes een andere weg in dan we tot dan toe van hem gewend waren. Veel ingetogener momenten en songs die wat minder voldeden aan het rockstramien. Een prettige en fraaie andere weg, wat mij betreft. Op Live in Australia zette hij dat voort, …
Monte Montgomery slaagde er iets te vaak in zijn gitaarhalzen te breken. De gitaarbouwer maakte daarom exemplaren met een verstevigde hals voor ‘m. Niet geheel onbegrijpelijk, want Montgomery speelt stevige bluesrock op akoestische gitaren. Die zijn daar niet echt voor gebouwd, al zou je dat niet zeggen als je hem …
Het is weer tijd voor het jaarlijkse album van Sevendust. De Amerikaanse groep is er zo één die meer tijd doorbrengt in de studio dan in de toerbus. Hoewel ze in Nederland nog erg onbekend zijn, hebben we hier te maken met hun zevende album. Dat zelfs de albumtitels aan …
Sera Cahoone is door ‘t thuislabel Sub Pop uit de rijke Seattle-scene geplukt. Oorspronkelijk drumde ze in Carissa’s Wierd, een indierockband met leden van de Band of Horses, maar daar is op dit debuut niets meer van te merken. Sera heeft de akoestische gitaar gepakt en haar americanastem gevonden. Zoet …
Ik ga het label Volcom eens goed in de gaten houden de komende tijd. De cd van Birds of Avalon draai ik nog steeds heel regelmatig en met dit Year Long Disaster op hetzelfde label gaat het dezelfde kant op. Deze driemansband bestaat uit zanger/gitarist Daniel Davies (zoon van The …
Wat moet ik in hemelsnaam met de omschrijving “chamber pop”? Dan denk ik toch al snel aan een veel te opgeprikte en saaie setting waar een stel brave, lichtelijk suffe types naar een al even saai muziekstuk zitten te luisteren. En hoewel The Miserable Rich geen moment rockt, is dat …
Soms laat ik muziek bewust uit. Als ik naar huis fiets na een avond overwerk, is er weinig mooier om naar te luisteren dan het wilde geruis van de wind door de bomen, zelfs klassieke muziek niet. Maar als je dan eenmaal thuis bent, gaat het toch kriebelen. Wat past …
Ik heb medelijden met de programmeur van dit Brusselse duo. Als Jean-François Brohée al die glitches manueel in de audio heeft zitten knippen en plakken heeft ie nu waarschijnlijk een zware vorm van rsi. Hij zal er wel nerdy computerprogramma’s voor gebruikt hebben, die de boel automatiseren. Tangtype maakt kapotte …
Een nummer 1 hit in Engeland! Dat was niet het eerste dat in me opkwam toen ik een aantal maanden geleden op YouTube een filmpje zag van The Ting Tings bij Later With Jools Holland. Verfrissend, zo klonk “That’s Not My Name” zeker, en pakkend ook. Het is de laatste …
Epica heeft ballen gekregen Het laatste album van Epica laat geen onduidelijkheden over. De band heeft ballen gekregen. Gothic meets deathmetal. En een van de belangrijkste redenen van het stevige geluid is de nieuwe drummer, Ariën van Weesenbeek. “Ach, ik doe m’n best.” Van Weesenbeek is afkomstig van de deathmetalband …
Ook opgegroeid – net als uw recensent – met geweldige films als Pretty in Pink, Weird Science (ok, niet geweldig, maar wel erg leuk), Sixteen Candles en vooral The Breakfast Club? Allemaal van de hand van John Hughes, de regisseur die ons later nog ging ‘verblijden’ met Home Alone. Het …
De hoeveelste plaat van de band zou dit toch zijn? De Engelse broers Hanscomb leiden samen dit mij volkomen onbekende post-rockgezelschap. Mits we onder post-rock niet alleen crescendo-rock, maar eveneens het duidelijk door jazz beïnvloede werk van een band als Tortoise scharen. Three opent even sympathiek als ontroerend. Er wordt …
XV is het nieuwe album van King’s X. (De telling klopt overigens alleen als je het live-album en de verzamelaar meetelt.) Weer met Michael Wagener achter de knoppen, dus dat belooft wat. En toch, inmiddels heb ik het album heel wat keren beluisterd en begint het eindelijk langzaam aan een …
Het is een beetje de Grote Splijtzwam onder electroliefhebbers: wordt een nummer er nou beter van als er zang bij zit? Bij de hitjes van Simian Mobile Disco werkten vocalen best effectief, maar als ik één track van hen wel volkomen grijsgedraaid heb (en de rest straal ben vergeten) dan …
In 2005 verscheen de cd Yes, Virginia, de tweede cd van de Dresden Dolls, met een titel die verwijst naar een van de beroemdste krantenartikelen ooit, verschenen in de New York Sun in 1897. De strekking van het artikel, een reactie op een ingezonden brief van een meisje van acht, …
