Week 40, 2013

DubbelMono Meindert Talma – Kelderkoorts Ludo Neko Case – The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You Ewie John Murry – The Graceless Age Janineka Israel Nash Gripka – Israel Nash’s Rain Plains André Tom Baxter & string quartet @ Remonstrantse …

Olympic – Everybody!

In Nederland hebben we The Golden Earring, in Tsjechië kennen ze Olympic. Beide bands begonnen begin jaren zestig in de hoogtijdagen van de beat, incorporeerden even makkelijk psychedelische invloeden als later FM-rock en vooral: beide bands bestaan nog steeds. De naam Olympic namen ze eenvoudigweg over van de club waar …

Tom Baxter

‘I need to learn how to let go. Learn how to stand on my own two feet and love again. But each time I try, I lift up my wings and it aches.’ (Lift Up My Wings – Tom Baxter) Tom Baxter windt er geen doekjes om; het afgelopen jaar …

MGMT – MGMT

Qua titel is het derde album van MGMT het minst creatieve. MGMT werd voorafgegaan door Oracular Spectacular in 2007 en Congratulations in 2010. De aanvankelijk catchy MGMT-liedjes op Oracular Spectacular uit 2007 werden op het navolgende Congratulations uit 2010 omgebogen in een wat meer psychedelische richting. De vraag was hoe …

The Men – New Moon

Naar aanleiding van de release van het vorig jaar verschenen Open Your Heart van het uit Brooklyn afkomstige The Men concludeerde mijn zeer gewaardeerde File Under-collega Gr.R. dat ze je graag op het verkeerde been zetten en de muziek niet in een hokje past: punk, post-rock, whatever. Tja, waar blijf …

Week 39, 2013

Ewie King Khan & The Shrines – Idle No More André Tom Baxter – The Uncarved Block / Part One Ludo Julianna Barwick – Nepenthe Prikkie Harem Scarem – Mood Swings II Stonehead Camo & Krooked – Zeitgeist Gr.R. Shonen Knife – Osaka Ramones Janineka Manic Street Preachers – Rewind …

Bob Dylan – Another Self Portrait (1969-1971) – The Bootleg Series Vol. 10

Toen Dylan‘s laatste plaat uitkwam, was er eigenlijk maar één echt punt van kritiek op dit verder bejubelde album: de spuuglelijke hoes van The Tempest zou de beroerdste uit Bob Dylan’s platengeschiedenis zijn. Niet waar, wat mij betreft. Het zelf geschilderde Self Portrait is nog lelijker. Dat is makkelijk scoren, …

Terug naar boven