Danny Bryant schijnt ooit een wonderkind geweest te zijn. Als nog-geen-dertiger heeft hij dan ook al zeven albums op zijn naam staan. Het zevende, Just As I Am wordt de komende dagen in Nederland gepresenteerd. Het artwork getuigt helaas niet van inventiviteit, met een matige foto en grijs, grijs en …
Dit album is nog niet zo heel lang uit, maar oprichter/gitarist Dushian Petrossi schrijft op de bandwebsite dat de elf songs voor het volgende album Black As Death al klaar zijn. Na titel, hoes én muziek van Shadow Of The Red Baron tot me genomen te hebben, was ik ervan …
Jason de Laat, alias DishKing, heeft de altijd lastige opvolger van zijn goede en ook goed ontvangen debuut The Power Of A Loaded Gun klaar en Sell Yourself In Gold ligt inmiddels in de winkels. De basis is hetzelfde gebleven: een veelheid aan stijlen met steeds een ondertoon van Americana …
Soms kun je je flink vergissen in een band. Al die jaren heb ik gedacht dat Treat een van-dik-hout-zaagt-men-planken-metalband was. De comebackplaat Coup de Grace was ervoor nodig om mij te corrigeren. De heren blijken toch echt al vanaf 1985 AOR te maken. AOR Van de typisch Zweedse soort, waarbij …
Over mijn activiteiten in het Paasweekeinde kan ik kort zijn: ik heb geen reet uitgevoerd. Dat is overigens geheel in lijn met andere vrije dagen in de afgelopen maanden. In december ben ik met een nieuwe baan begonnen en die verandering vergde nogal wat energie, vandaar. Ik was en ben …
Voor beluistering van dit schijfje las ik al de nodige positieve woorden over House of Broken Promises. Dat mag, en het is ze gegund, maar ik kan toch echt niet tot een heel positief oordeel komen bij hun eerste full-length cd, Using The Useless. Dit Amerikaanse gezelschap kan dan wel …
Het is geen politieke partij, het is geen spelconsole, het is een project van drie van de meestgevraagde sessiemuzikanten ter wereld. PSP (nee, geen website of MySpace-pagina) staat voor Philippe Saisse (toetsen, bas), Simon Phillips (drums) en Pino Palladino (bas) en simpel gezegd behoor je niet tot de echte top …
Wat te zeggen over deze Finnen? Tja, het is damesmetal volgens de regeltjes, en eerlijk gezegd is dat al niet helemaal mijn ding. Het is overigens geen sprookjesmetal met een klassiekerig zingende dame, zangeres Annika Jalkanen zingt met een goede, maar vooral normale stem. Met name in de combinaties met …
Afgelopen zomer was ik getuige van een optreden van de Fun Lovin' Criminals op Bospop. Het viel me een tikkie tegen, omdat er nogal wat effecten op de instrumenten zaten. Een blikkerig of mechanisch geluid past niet bij de latinsound van de Criminals. Op Classic Fantastic, het eerste album sinds …
Bijna twee jaar geleden werd ik heel blij van het debuut van Year Long Disaster. Ik ben er tot op de dag van vandaag blij mee, dus ik was er verguld mee dat ik het vervolg ook ter recensie kreeg. Zeker nu een van die andere retrorockbands, Wolfmother, een tweede …
Brian Howe was tien jaar lang de zanger van Bad Company. Als opvolger van Paul Rodgers, dus hij voerde een bij voorbaat verloren strijd. Dat lag niet alleen aan Howe, want Bad Company was vier jaar van het toneel verdwenen voordat Howe erbij kwam en het heilige vuur leek nog …
Freek de Jonge is voor mij zo langzamerhand in humor en zelfrelativering een soort kruising van Harry Mulisch en Rita Verdonk geworden. Als zanger heb ik hem nog steeds hoog zitten. Nou ja, als muzikale performer. Een goede zanger is hij niet en zal hij nooit worden, maar de muzikale …
Hee die Prikkie, Is het een aardig idee om een soort dubbelrecensie van dat album van Orphaned Land, The Never Ending Way Of OrWarriOR, te doen? De promo daarvan schijnt al twee maanden bij jou te liggen, waarschijnlijk heb je ‘m over het hoofd gezien. Een kennis van me, bij …
Jottem, een nieuwe Savatage! Nou, vergeet het maar. Poets And Madmen uit 2001 is en blijft het laatste album. De leden zijn uitgewaaierd in tal van bands. We hebben Jon Oliva´s Pain, tal van solo-albums, Ze werken geregeld samen in Trans-Siberian Orchestra, Zak Stevens en Jeff Plate doken onlangs gezamenlijk …
In 1981 nam Rick Springfield een rol aan in de soap General Hospital, in de veronderstelling dat zijn vijfde album net zoveel zou doen als de voorgaande: weinig tot niets. Maar de single “Jessie’s Girl” werd een nummer 1-hit in de Verenigde Staten en Springfield was plotseling een rockster. Sindsdien …
Ik heb een probleem. Een luxeprobleem, maar toch. Door een nieuwe baan heb ik overdag weliswaar nog steeds tijd om muziek te luisteren, maar het is dan toch vooral achtergrond. ´s Avonds ben ik vaak simpelweg op, omdat ik heel veel meer reis dan voorheen. Daardoor kan ik recensie-cd´s niet …
Al bij het debuut in 1989, Last Of The Runaways, was ik verslingerd aan Giant. AOR van de bovenste plank, met een partij bombast waar je u tegen zegt. En niet te vergeten fantastisch gitaarwerk van Dann Huff, de grote man achter de band. Op dat moment was Huff al …
De naam van deze band laat weinig te raden over het genre: spacerock. First Band From Outer Space bestaat uit vier Zweden, die er op hun derde album The Guitar Is Mightier Than The Gun flink op los jammen. Een uur lang, in slechts vier songs, waarvan de ‘kortste’ net …
Het verhaal achter Steye & The Ottowanians’ Hum & Ears is op zijn zachtst gezegd bijzonder te noemen. Steye had al een solo-album op zijn naam staan toen hij werd gevraagd voor In A Cabin With, een serie waarbij Nederlandse en buitenlandse muzikanten bijeen worden gebracht op een bijzondere locatie. …
Eisenhower is een Groningse formatie die het Rooie Oortjes Festival won vanwege ‘de combinatie van rauwe rootsrock met vierstemmige vocale harmonieën’, zoals de jury het verwoordde. De prijs bestond uit twee dagen studiotijd, wat deze EP met drie songs opleverde. Opener “Time The Time” laat al horen dat deze band …
De geestelijke vader (of de Chairman, zoals hij zich noemt) van Jupiter Society is Carl Westholm, songschrijver, producer en toetsenist op Terraform. Hij is ook actief in de bands Carptree en Krux, maar Jupiter Society is zijn kindje. Voor dit progmetalproject, qua concept een vervolg op het debuut First Contact/Last …
Een productief gezelschap is het niet, dat AtmOsfear. Na het debuut AtmOsfear uit 1997 en het vervolg Inside The Atmosphere uit 2003 is Zenith pas hun derde album. Even dacht ik ook te maken te hebben met een EP´tje, toen ik slechts zes songs hoefde te rippen. Maar nee, na …
Jeff Scott Soto kwam voor het eerst in mijn blikveld met Yngwie Malmsteens debuutalbum Rising Force, waarop hij erin slaagde op te vallen tussen het alom aanwezige gitaristische stuntwerk van de naamgever. Sindsdien ontspon zich een carriëere die weinig beperkingen kende. Van soul tot AOR, van funk tot metal, Soto …
Wig Wam met Non Stop Rock And Roll. Originaliteit is duidelijk niet het sterkste punt van deze Noren. Opener “Do You Wanna Taste It” versterkt dat gevoel nog eens, met een stamper ergens tussen Mötley Crüe en Scorpions. Maar ik denk dat deze Noren zich ook niet zo bekommerd hebben …
The Absolute opent met een intro dat veel wegheeft van Michael Schenkers “Courvoisier Concerto”. Als dat voorbij is, wordt echter meteen duidelijk dat Borislav Mitic geen classic rocker is, maar een instrumentale, neoklassieke shredder. De rest van de song is namelijk éeén lang shredfest á la Yngwie Malmsteen. Mja, wat …
