Gelijk toen ik een aantal jaren terug voor het eerst een cd hoorde van Yawning Man was ik onder de indruk van het gitaarspel van Gary Arce. Niet omdat het uitblonk in notengepiel, maar door het gevoel dat hij legde in het desertrockgeluid van die band. Bij Dark Tooth Encounter …
2009 komt in zicht en steeds meer bands willen voor die tijd nog meedingen naar mijn ‘album van het jaar’. Zo komt ook Staind op de proppen met een nieuw schijfje. De groep werd ooit opgepakt door Fred Durst (Limp Bizkit), tegenwoordig is dit echter de laatste persoon waarmee je …
Tja, wat moet ik hier nou van zeggen? Om te beginnen maar dat Land Of Tales alles goed doet: niet te brave en ook niet te ruige gitaren, refreinen die erom smeken meegezongen te worden, de beproefde volgorde coupletje-refreintje-coupletje-refreintje-bruggetje-refreintje-fade out, een zanger met een wat nasale stem met voldoende bereik …
Wyatt was ooit een veelbelovend Rotterdams bandje dat net op het verkeerde moment de wind uit de zeilen genomen werd. Sindsdien werkt Dennis Kolen, de voormalige frontman, aan een solocarrière. Die is wat meer singer/songwriter-georiënteerd dan het poppy Wyatt. Die insteek paste op Wild Oats uit 2007 al goed bij …
Brave is het derde album van de band van Lydia van Maurik-Wever. Voordat ik de kunstig in vouwkarton verpakte CD binnen kreeg had ik eerlijk gezegd nog niet eerder muziek van Brown Feather Sparrow gehoord. Na een eerste beluistering vond ik het eigenlijk vooral niets-aan-de-hand-meisjesmuziek. Het eerste nummer van Brave …
De favoriete plaat van Har uit het vorige jaar was Okkervil River‘s The Stage Names. Heel graag had ik hem de opvolger van die plaat, The Stand Ins, gegund om te recenseren. Het mag helaas niet zo zijn en dat is niet eerlijk. Je moet het dus met mijn mening …
Ze bestaan nog, bands die niet modern of hip hoeven te zijn, en die ook al niet jokken over hun (vaak overduidelijke) invloeden. Dr. Dog is er daar eentje van. Het vijftal uit Philadelphia maakt werkelijk tijdloze muziek, maar past desondanks (of misschien wel juist daardoor) prima in het rijtje …
Bespaar je de moeite om op te zoeken in een woordenboek wat Bangor is, je zult het niet vinden. Je moet hiervoor Google Earth of een andere digitale kaartenbak opstarten of een fijne atlas uit de kast. Bangor is namelijk een plaatsje op een eiland vlak voor de kust van …
Laatst vroeg ik me al zuchtend af waarom iedere Hellcat-band zoveel op Rancid lijkt. Alsof Tim Armstrong het liefst zoveel mogelijk klonen van z’n eigen band wil uitbrengen. Ik snap er niets van. Zelfs bij de vier rockchicks van Civet moet ik onmiddellijk aan Rancid denken. Alsof Armstrong deze keer …
Stel je eens voor dat George, Dennis of Klaas zouden besluiten om een plaat op te gaan nemen, en dat ze daarvoor de artiesten die ze de afgelopen jaren gefotografeerd hebben zouden vragen om bij te dragen. Ik weet niet of ik het zou willen horen. Zo muzikaal zijn ze …
Hoeveel hedendaagse, eigentijdse indie-diva’s lopen er eigenlijk rond? Ik heb het idee dat de eerste helft van de jaren negentig meer prachtige stoere dames heeft opgeleverd dan de eerste helft van het huidige decennium. Naast uiteraard Kim Deal en Kim Gordon en eventueel Courtney Love waren er de net iets …
Een rondje sympho voor tussendoor! We beginnen met Expedition: Delta van Sdrjan Brankovic. Brankovic is een van de oprichters van Alogia, een toppertje in Servië en vond het nodig om met zijn vele vriendjes in het genre, dat doen ze nu eenmaal graag in de symphohoek, een soloplaat te maken. …
Het tweede album van Silence Is Sexy, This Ain’t Hollywood, wordt gebracht als soundtrack bij de waarschijnlijk weinig glamoureuze, maar hopelijk wel intense film die je aan je voorbij ziet schieten als je met 120 km/h de vangrail raakt. Desondanks, en daar kan de ondersteuning van mooi verzorgd en filmisch …
Er is maar één file die ik niet haat en dat is File Under. Daarom ga ik eigenlijk maar zelden met de auto naar mijn werk. Want als ik dat wel doe, dan kan ik vergif op in nemen dat ik op een flink aantal kilometers van mijn werk al …
Sommige bands raken niet uitgepraat over oorlog en George W. Bush. Het Amerikaanse Anti-Flag. De achtste plaat uit hun koker staat er wederom vol mee. Gelukkig bevat The Bright Lights of America tevens nieuwe elementen. Zanger Justin Sane zegt zelf het volgende over de nieuwe cd: ‘Hij erg verschillend van …
Laten we een tijdlijn trekken: in de tweede helft van de jaren zestig was er de oorspronkelijke grote golf van garagerock, freakbeat en psychedelica. Ongeveer twintig jaar later kregen we de eerste neo-psychedelica, ontdekt door jonge muzikanten die, onder invloed van punk, een eigen draai aan het genre gaven. Voor …
