Ronin – Bruto Minore

De Italianen van Ronin zijn een stelletje droogkloten. Daarmee doel ik niet zozeer op de tracktitels van hun post-rockplaat (“Sherzo quasi maggiore”), maar vooral op het uitgebeende woestijngeluid. Deze gasten houden van graatmagere gitaren en drums. Wanneer tijdens het slotnummer “Bryson” een heus chorus-pedaal wordt ingedrukt, voelt het als een …

Daniela Savoldi – Ragnatele

Onlangs bezocht ik een uitvoering van het Cello Octet, die tijdens deze tournee samenwerken met de vliegensvlugge Japanse pianiste Maki Namekawa. Op het programma: soundtracks van Philip Glass, de ongekroonde koning der minimalisten. Mijn favoriete moment bevond zich in een Dracula-passage. De cellisten tokkelden als bezetenen op hun instrument, de …

HTRK – Venus in Leo

Tijdens een Vuelta-etappe babbelden Jeroen van Belleghem en Karsten Kroon over popmuziek. Een lokale band passeerde de revue. De stijl? ‘Indie kunstmuziek’, opperde Jeroen. Karsten diende hem, zoals altijd, van repliek. ‘Indie is toch allang mainstream geworden.’ Het Australische HTRK, is zo bezien geen indie. Hoewel het duo al een …

Terug naar boven