Ik zat laatst nog met een maat over Aziaten in de ‘hiphop game’ te filosoferen. We kwamen niet echt ver; DJ Honda, Mike Shinoda van Linkin Park en de Far East Movement, die in recente charts de Black Eyed Peas nadoen. (Een rip-off van een rip-off van een rip-off) En …
Ik wilde mijn jazz altijd het liefst piep-knor en tegendraads. Niet van die jazz zoals de Tros voor mijn gevoel al eeuwen vanuit Nick Vollebregt Jazzcafe uitzendt. Maar ik merk dat ik de laatste jaren hier wat minder strikt in lijk te worden. Of dat komt doordat ik ontdek dat …
Spelspanning en timing. In het theater zijn dat technieken waardoor een acteur een scène interessant kan maken. Denk aan een klant die bij de bakker een bruin brood bestelt. Niet echt interessant toch? Totdat de klant bij het afrekenen tussen neus en lippen door vermeld dat hij vreemdgaat met de …
Ik heb mijn voorliefde voor John Waite hier al regelmatig beleden. De man heeft een goddelijke stem, hij heeft alleen de pech dat zijn nummers in een genre zitten, dat tegenwoordig niet meer verkoopt: de AOR. Prikkie noemt het ook wel zijn gerontorock. En laten we eerlijk zijn, dat is …
Family Of The Year zou wel eens heel goed de juiste band op het juiste moment kunnen zijn. De wind staat gunstig voor bands die tappen uit het vaatje van de fijne meerstemmige liedjes. En helemaal als ze zich begeven op de scheidslijn van indie en folk en niet hun …
Rembrandt Records was een klein labeltje in Chicago dat korte tijd zonder noemenswaardig succes psychpop-bandjes plugde. We schrijven 1966-1967, de tijd dat bandjes niet alleen meer zongen over onschuldige liefdes, maar plotseling ook opmerkelijk oog kregen voor de schoonheid van de natuur en mensen die hoog vliegen. Nog nooit vertoond! …
Hoesjes die je op het verkeerde spoor zetten. Daar zijn er genoeg van. Zo kwamen de Mexicaanse worstelaars van Songs Of Neptune op het stapeltje Os Mutantes te liggen. Dat de Zwitsers (ja, dat worstelmasker op de hoes is typisch Zwitsers) daar behoorlijk verkeerd lagen, was echter snel duidelijk toen …
Het lijkt een beetje raar om als muzikant gelijk na je eerste studio-cd gelijk met een live-cd op de proppen te komen. In het geval van een singer-songwriter als Peter Katz is het bijna logisch. Het podium is veel meer de natuurlijke habitat voor deze Canadees, dan een de studio …
Mijn stelling is dat je als stukjesschrijver over elke cd wel wat moet kunnen zeggen, of het nu je ding is of niet. Albums die niet mijn feestje zijn, kunnen dit voor anderen wel zijn. Als schrijver de schone taak om dit duidelijk te maken, of het moet te erg …
Marc Constandse, Gerwil Kusters, Michiel Hollanders, Dan Tuffy. Als je hun namen leest, dan leest het als de line-up van een formatie als Moke, Kane of een andere Nederlandse band die dolgraag internationaal ook mee wil tellen. Het laatste waar je waarschijnlijk aan zult denken is dat dit een band …
Op zich is het gedurfd. Sander Kleinenberg is het bekendst van zijn trancehit “My Lexicon” uit 2000, maar beweert nu tien jaar en tig platen later dat 5K zijn eerste echte artiestenalbum is. Het is namelijk een heel ander soort album dan hij ooit gemaakt heeft. Bij de Free Record …
In de zomer van 2008 zag ik op een alternatief Berlijns muziekstation het geinige The Suzan. Hoe de clip in Duitsland terecht is gekomen, weet ik niet, maar wat ik nu wel weet, is dat er in Europa tot op heden geen enkele release van de Japanse dames verscheen. Nu …
Referentiekader: 2001. Mijn eerste Lowlands. En de eerste band was gelijk energiek en loeihard in een snikhete Charlie. Piep in de oren en diep onder de indruk van deze mannen uit Austin, Texas. Het was in de periode van het album Madonna, en het heerlijke Source Tags & Codes. Volgens …
Storm Gary Moore with Phil Lynott – Parisienne Walkways * 100! Ewie Bernard Gepken – Introspect: Yes Ludo Merry Pierce – Femme Fatale ep Gr.R. Luc De Vos – Ik heb in mijn jeugd gelijk een beest gezopen (EP) Ramon The Dears – Degeneration Street André Nicole Atkins – Mondo …
De naakte man met de Dionysische grijns (en druiven) op de hoes doet wellicht nog waanzinnige noise verwachten, maar de Chileense IJslander Gustavo Hjindervsson houdt het op zijn debuut-lp toch behoorlijk clean. De synths op deze electro meets luistertechno-plaat tinkelen vanaf ritmeloze opener “Vestfirdir” opgewekt en beleefd, en dat vijfenzeventig …
Stel je voor dat wetenschappers zich eens over de geschiedenis van popmuziek gingen buigen om tot een weloverwogen canon te komen van essentiële popalbums. Ik denk dat er een zwaartepunt in de tweede helft van de jaren zestig ligt. Volgens mij kan het niet anders dan dat Pink Floyds The …
