Het verkeerde been. Soms heb ik ‘m ineens. Dan stap ik bijvoorbeeld ermee uit bed. Blijf dan maar uit mijn buurt, want dan ben ik niet te genieten. Gelukkig komt het zelden voor hoor. Meestal duurt zo’n bui niet al te lang. Ik ben in de regel best aangenaam gezelschap. …
Opener “De trein rolt verder” dendert je huiskamer in en eigenlijk weet je het dan al: deze Lohuesplaat is stukken vrolijker dan voorganger Ja Boeh. Dat heeft alles te maken met de veelheid aan stijlen. Ja Boeh stond vol met vette blues met stevige overstuurde gitaren, hier is het gitaargeluid …
Terug is het nieuwe weggeweest – sinds Marten dat schreef lijkt alle x wel het nieuwe y – en aangezien er nog een stapel cd’s op me ligt te wachten, dacht ik: ‘Laat ik beginnen met Awake is the new sleep,’ want dat slaaptekort begint ook behoorlijk chronisch te worden. …
“Na twee nummers Robert Johnson word ik zenuwachtig” Een paar jaar geleden ging Daniël Lohues naar het zuiden van de Verenigde Staten, op zoek naar de bron van de blues. Uiteindelijk nam hij daar met vooral Amerikaanse muzikanten de bluesplaat Ja Boeh op, onder de naam Lohues & the Louisiana …
Je hoort wel eens van die verhalen dat post enorm veel jaar na dato alsnog bezorgd wordt. Ik vraag me wel eens af hoe dat dan kan. De PTT heet al tijden TPG Post, volgens mij staat er geen sorteercentrum meer op de plek waar ze stonden twintig jaar terug …
Ik ben één vakantie lang heel erg fan geweest van Pennywise. Met een groep vrienden trokken we twee weken naar het Sodom en Gomorra van Grand Canaria, Playa del Ingles. Omdat wij stoer waren hadden we natuurlijk ook een dikke geluidsinstallatie bij ons, die we installeerden op ons balkon, wat …
Mijn waarde collegarecensent Dubbelmono opperde ooit eens dat veel platen eigenlijk al op basis van de hoes te recenseren zijn. Vooral voor de plaatjes die ondertekende krijgt zou dat gelden opperde hij. En ik moet heel eerlijk zeggen: zo af en toe heeft hij gelijk. Want moeilijke muziek, gemaakt door …
Dat er bij onze oosterburen een erg sterke underground is mag best wel eens gezegd worden. In een wereld waarin de media hun blik meestal op Amerika of Engeland richten is het dan ook verfrissend om met Be Kind & Be Cause weer eens een echt lekkere indierock-plaat te horen …
De laatste The Flower Kingsplaten vond ik niet echt geweldig meer. Ik dacht dat ik het misschien wel gewoon een beetje gehad had met alles dat met The Flower Kings te maken had, want de laatste Kaipa en Tangent vond ik al een stuk minder. Dus het was misschien niet …
Mijn T-shirt zit onder de vieze zweetplekken. Ik ruik dan ook niet zo lekker. De oorzaak is een rit in een bloedhete auto. Ik verlang onderweg naar ��n fris shirt en ��n (en aansluitend wel meer) biertjes. Als ik bij mijn woning aankom ben ik dan ook gaar en blij …
Op de open plek aan het einde van de weg staat een man. Vele wielen trok hij door de woestijn, de hakken van zijn laarzen versleten, zijn broek vaal en gescheurd. Een gehavend overhemd, ooit moet het wit geweest zijn, bedekt zijn borst. Hij staart in de verte, zijn duimen …
Helaas heb ik nooit het genoegen gehad om AC/DC live te mogen aanschouwen. Het kwam altijd net niet uit qua tijd, plek of financiën. Ik vrees dat deze leemte ook niet meer gevuld gaat worden, want ik zie de heren niet nog een keer deze kant opkomen. Dan moet ik …
Zeven hoog wonen heeft zo zijn voordelen. Muggen halen die hoogte zelden en mochten ze het per ongeluk toch halen dan zijn ze blijkbaar te moe om nog te steken. Vliegen steken niet, maar halen zeven hoog wel. Zeker in deze tijd van het jaar, met continu de balkondeur open, …
Laura Cantrell is de eerste bij wie ik een opdracht voor John Peel aantrof: ‘This record is dedicated to the memory of John Peel’. Er waren al wel drie of vier boeken van of over John Peel aangekondigd, maar – eigenlijk tot mijn verbazing – is Humming By The Flowered …
Stel, je zit een gezellig avondje te babbelen in een kroeg. Dat zou er sowieso eentje moeten zijn waar de muziek op een acceptabel niveau staat, zodat je elkaar nog kunt verstaan en elkaar zonder drukke gebaren nog steeds begrijpt. Maar je hebt het die avond met je geprekspartner over …
Vorig weekend zat het Nijmeegse Goffertpark bomvol met 45.000 metalheads tijdens Fields of Rock. En dit weekend was het op dezelfde plek de beurt aan het nieuwe Rockin’ Park-festival, met dezelfde vier podia. Rockin’ Park trekt een compleet ander publiek: ik tel nauwelijks hanekammen of armbanden met spikes. Veel mensen …
Het curriculum vitae van Roland ‘Lut’ Luttik herbergt klinkende namen uit de Nederlandse pophistorie. Hij was één van de oprichters van Drippin’ Honey en Jack of Hearts. Nu debuteert hij solo met Songs From A Lonely Room, een kort album met negen nummers waarvan “The Lonely Room” als afsluiter nog …
De snelweg is best vol als ik rond twaalf uur de zwoele nacht inrijd. De stad wordt langzaam kleiner in de achteruitkijkspiegel. Ik laat tevens twee jaar werk achter me. De laatste glazen geheven, de laatste adressen uitgewisseld en weer een periode die als een afgerond dossier in de geschiedeniskast …
Het was eventjes schrikken toen The Hellacopters een maand of vijf geleden hun website op zwart zetten en enkel het zinnetje Rock & Roll Is Dead lieten staan. Was de zoveelste, en dit keer wellicht definitieve, split-up een feit? Dat zou toch wel eeuwig zonde zijn. Mijn vrees was ongegrond, …
Mijn rechteroor zit dicht. Dat krijg je van al dat douchen tijdens de hittegolf. Of er zit teveel oorsmeer in. Ach, zo meteen ga ik naar Rockin Park ; vandaag is dat wel weer handig. Scheelt weer oordopjes. Binnenkort laat ik het oor bij de huisarts wel even uitspuiten. Stelt …
Er rent een dame met een rode jurk door het bos en het open veld. Ze valt op. Deze mevrouw, Leoni Jansen, is dan ook bekend van radio en tv. Haar belager is een poema, vermomd in de gedaante van deze recensent. Ik lig op de loer om haar debuutalbum …
Sinds hun debuut I Brought You My Bullets, You Brought Me Your Love – dit is niet de laatste lange titel in dit stukje – is My Chemical Romance veelvuldig de hort op geweest. Zo toerden ze door Amerika en Europa in het voorprogramma van onder andere Thrice, Taking Back …
Als je een reppert bent kun je gewoon je naam veranderen als dat zo uitkomt. Puff Daddy werd bijvoorbeeld doodleuk P. Diddy toen een nieuwe naam beter uitkwam. In de rock is zo’n stap toch heel wat minder voor de hand liggend. Harem Scarem deed dat niettemin toch in 1999. …
Jack White verbaasde me al eerder met zijn grote voorliefde voor schrijvers van liedjes met wonderschone melodieën in een kristalheldere productie. Zo geeft hij hoog op van de powerpop van Brendan Benson en schijnt hij het nu ook niet onder stoelen of banken te steken dat hij een groot fan …
Het is 30 graden en wij hebben (zij heeft) bedacht dat we naar het strand gaan. Het is maar een half uurtje fietsen, maar ik ben van nature aartslui en dus pakken we de auto. Dom natuurlijk. Na een uur muurvast in de file gestaan te hebben begint het adertje …
