Morgen mag ik weer eens proberen een einde te maken aan mijn status als werkloze. Het zou mooi zijn als het lukt, want het is precies de baan die ik zou willen. Dat is iets om heel blij van te worden – zo’n baan is niet voor iedereen weggelegd. Voor …
Nadat ik tot 23.00 uur gewerkt heb rij ik in de pissende regen op mijn brakke fietsje naar huis. Het is zo koud dat ik er geen seconde over pieker om mijn handschoenen uit te trekken en de mp3-speler te bedienen en dus ben ik volledig gebonden aan het lot …
The End Justifies The Means is het derde volledige album van het Finse Sunride. Aan niets hoor je dat de heren uit Jyväskylä, een kleine studentenstad, komen, gelegen ergens in een – vast – winderige en koude uithoek van Finland komen. Sunride maakt namelijk van die typische emo (denk: Taking …
Laten we eerlijk zijn: Sarah redt het niet zonder Gert. Maar ook al zou ze de samenwerking met haar broer Gert weer oppakken, dan vrees ik dat ze gewoon weer vlot op de reeds ingeslagen doodlopende weg zouden zitten. Toch wil ik u eens vragen om met mij een kronkelend …
In het indrukwekkende Club 11, hoog uittorenend boven avondlijk Amsterdam, schuif ik aan bij Nathan Whitey. De Engelsman hangt uitgeblust onderuitgezakt op de bank. Voor hem een glas water, een pakje paracetamol en het kleinste mobieltje dat ik tot nog toe gezien heb. ‘Goddank ben jij de laatste’, zegt hij …
Via Berlijnse M. kwam ik in één keer in het bezit van de eerste vijf cd’s van Stereo Total. Wij hadden elkaar gevonden op muziekgebied en ook dit keer had ze gelijk. Niet eerder hoorde ik muziek die zo vrolijk was, die gebruik maakte van alle soorten orgeltjes, die kinderlijk …
Vorige week stond er iemand in mijn kast, waarin ik boxen en andere speciale releases bewaar, te neuzen. Hij zei me dat hij niet verwacht had dat ik zoveel Led Zeppelin zou hebben. Ik zei hem dat ik vond dat iedereen eigenlijk die Led Zeppelin remaster boxen in de kast …
Neem twee multi-instrumentalisten. Noem ze Jerry en James en sluit ze in een grot op voor onbepaalde tijd om hun ideeën los te laten op een handvol instrumenten. Breng het resultaat uit op het vermaarde (punk)label Dischord. Zo ongeveer komt een eerste beluistering van deze plaat op mij over. De …
Eigenlijk lees ik de biografieën alleen als ik feiten nodig heb voor mijn stukjes. Ik begin echter uit verveling na het draaien van een aantal nummers van Off Blue van Brother JT deze toch te lezen.Ik citeer: “Brother JT has recorded about 10 albums, none of which sold too many …
Na vijf studioalbums en een uitgebreide tour na hun vorig jaar april uitgebrachte album The Inner Circle, vonden de Zweden van Evergrey dat het de hoogste tijd was om een live album en een DVD uit te brengen. Op de DVD, van hetzelfde optreden, moeten we nog even wachten, maar …
Hokjes. Ik ben er gek op. Vooral als het om muziek gaat. Het maakt meteen zoveel duidelijk en je kunt er lekker lang over ouwehoeren. En artiesten mee op de stang jagen. Aangezien we nooit genoeg hokjes kunnen hebben presenteer ik u meteen een nieuwe, waar u vast nog niet …
Dit jaar was het boekenweekgeschenk het niemendalletje Zomerhitte van Jan Wolkers. Ik had het in anderhalf uur uit. Raar is dat. Je slaat het dicht en opeens heeft zo’n boek niets nieuws meer te bieden, geen waarde meer. Het is geen boek meer, maar een voorwerp. Bij muziek is dat …
“Een twee in de maat, anders wordt de juffrouw kwaad. Maar de juffrouw wordt niet kwaad, want zij is van prikkeldraad.” Dit weinig flatteuze marsliedje was vaste prik bij de plaatselijke avondvierdaagse. Naarmate het enthousiasme voor een dergelijke gelegenheid bij mij naar het nulpunt zakte, zakte ook het gebruik van …
En toen was het zomaar ineens weer lente. Alle kinderen waren weer buiten. Alsof er niets veranderd was stond Storm Jr. op de kop in de zandbak. Kuilen graven, kastelen bouwen samen met de rest van de metertjes (of iets meer) uit de buurt. De buurvrouwen spraken hun verbazing uit …
Op de middelbare school hadden wij een fantastisch instituut genaamd het Populair Muziekconcours. Dit hield zoveel in dat alle schoolbandjes eens per jaar de gelegenheid kregen om op drie, door de school verspreidde, podia hun kunsten aan een aanzienlijk publiek te vertonen. Uiteindelijk werd er dan een winnaar uitgeroepen door …
Ik verlang alweer naar de lentezon en vooral naar het moment dat ik mijn stalen ros uit de schuur kan pakken. Lekker zonder vooropgezet plan erop uit trekken. Meer avontuur is er per fiets in het overgeorganiseerde kikkerlandje niet mogelijk. Minder wel, je neemt dan één van die overigens meestal …
Ik moet een beetje op mijn woorden passen. De elitetroepen van The Monolith Deathcult (TMDC) struinen het hele internet af op zoek naar slachtoffers. Geen discussie over TMDC wordt gevoerd zonder inmenging van de krijgsheren zelf. Critici worden professioneel van weerwoord voorzien. Alle aantijgingen betreffende het zijn van een slap …
Als ik de kleedkamer van het futuristisch aandoende poppodium van Breda, de Mezz, binnenstap, hangen Chris Ballew (tweesnarige bas/zang) en Jason Finn (drums) onderuitgezakt op de bank die op een plek staat waar normaal gesproken de douches zouden moeten zijn. Van het drietal ontbreekt Dave Dederer (driesnarige gitaar) en later …
Fooz had grootse plannen. Ze zouden Europa wel even gaan veroveren op hun tour ter ere van de release van hun titelloze debuutalbum. Dat plannetje ging dus mooi niet door. In plaats van een zegetocht door Europa werd de pijp aan Maarten gegeven en was het exit Fooz. Aan de …
Enkele dagen geleden was mijn uitzicht nog voorzien van een laagje sneeuw. Het alles bedekkende wit geeft een soort visuele rust. Felgekleurde objecten trekken niet langer de aandacht. Wat rest is slechts de vorm. Het voelt alsof je staat te kijken naar een grofkorrelige overbelichte zwart-wit foto. Dit heeft ook …
Al jaren wordt ons beloofd dat we over niet al te lange tijd als toerist op ruimtereis kunnen. Behalve door de mij ontbrekende contanten word ik nog altijd wat geremd door het feit dat er nog van tijd tot tijd een ruimtevaartuig in iets te veel stukken op aarde terugkeert. …
In bijna duizelingwekkend hoog tempo levert Josh Rouse albums af. Nashville is, koud anderhalf jaar na het alom geprezen 1972, alweer zijn vijfde plaat in krap zeven jaar. Nou is dat misschien nog niet zo raar, maar al zijn liedjes worden ook nog eens geboren uit gebroken relaties. Die Rouse …
Vroeger, vroeger, toen uw scribent nog een recalcitrante puber was, toen was het duidelijk: reggae was kut. Althans, mijn vrienden vonden het kut en ik zag geen enkele reden om daar tegen in te gaan. Dat mijn mening (en ook die van mijn vrienden) louter gebaseerd was op de muziek …
De afgelopen maanden had ik even helemaal genoeg van relaties. Er is echter verandering in gekomen. Ik ben helemaal hoteldebotel van Nedelle Torrissi. Ze heeft me met haar stem betoverd. Ze was aanvankelijk wat schuchter, maar nu straalt ze warmte uit en blijkt ze ook humor te hebben. Nedelle en …
Occult is het verhaal van een stel oerhollandse doorzetters. In een tijd dat alles in metalland gericht was op death en black metal hielden deze jongens gewoon vast aan het wat oudere thrashmetal idioom. Weliswaar versneden met stemmige blackmetalgitaarriffs en -sfeertjes, maar toch overduidelijk beinvloed door de jaren 80 thrash …
