De afgelopen maanden had ik even helemaal genoeg van relaties. Er is echter verandering in gekomen. Ik ben helemaal hoteldebotel van Nedelle Torrissi. Ze heeft me met haar stem betoverd. Ze was aanvankelijk wat schuchter, maar nu straalt ze warmte uit en blijkt ze ook humor te hebben. Nedelle en …
Occult is het verhaal van een stel oerhollandse doorzetters. In een tijd dat alles in metalland gericht was op death en black metal hielden deze jongens gewoon vast aan het wat oudere thrashmetal idioom. Weliswaar versneden met stemmige blackmetalgitaarriffs en -sfeertjes, maar toch overduidelijk beinvloed door de jaren 80 thrash …
De hoes van Bottom‘s You’rNext zou je kunnen doen denken dat je hier te maken krijgt met een symfoalbum waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is. Niet dus. Bottom is een all-girl knarsmetalband uit New York. Hun You’rNext opent zenuwslopend (én spannend) met “Testimony of an Arab”. Een traag instrumentaal …
De bloempjes in het park staan te bloeien en ik zit op een bank. Het voorjaar hangt in de lucht en ik luister naar een man die mij verhalen vertelt. Een verhaal over een marinier. Een verhaal over een hoer. En elke keer dat hij adem haalt wil ik hem …
De hele familie doet gezellig mee op gelegenheidsproject Bunky, en ook alle vrienden zijn welkom! Die familie bestaat dan uit de artiesten die ‘t sympathieke label Asthmatic Kitty heeft verzameld. Zo zijn daar Rafter Roberts op drums, Raymond Raposa op bas (Castanets), en veel vriendjes op instrumenten als vibrafoon, trompet …
Ben je nu echt een ouwe lul wanneer je jezelf er heel vaak op betrapt dat je het over vroeger hebt? Vroeger, toen mensen nog gewoon muziek maakten voor de lol en je de slechteriken en goedzakken er meteen uit kon pikken. Vroeger, toen je een punkband die voor een …
Het interview met Frederik Sioen mag precies 15 minuten duren, want dan moet er opgebouwd en gespeeld worden. Met mij is ook een jonge journaliste van de Belgische jongerenkrant Het Nieuwsblad. Ze zegt maar een paar korte vragen te willen stellen, aangezien ze Sioen voor een special in maart enige …
Achteraf bezien was het een paar weken geleden een slechte keuze om naar het concert van Brendan Benson te gaan. Teruggebracht tot slechts zes stalen snaren en een handvol toetsen verschrompelden zijn prachtige (power)pop liedjes tot een bijkans saai gehoor en dito vertoning. Het was niet alleen een slechte keuze …
Bevrijdingsdag 2002. Onder een kapotte paraplu staan twee doorweekte en verkleumde dames op het plein bij de Laurenskerk in Rotterdam. Waarom? Niet omdat ze van regen hielden, of ook maar enigszins geïnteresseerd waren in de vrolijke eighties beïnvloede pop van Sad-O-Sky (winnaars van de Zuid-Hollandse popprijs dat jaar). Het wachten …
Een plaat moet wel heel goed zijn om een jaar na de release nog een bespreking te krijgen, zou je zeggen. Naast een vriendelijk briefje met de vraag om een recensie op File Under is het inderdaad de muziek die het ‘m doet. De opnames van Folding Fangs, de debuutplaat …
Al een tijdje uit, maar bijzonder genoeg om nog te bespreken is Vertigo van John 5. Dit heerschap, vaak met een Joker-achtige smile afgebeeld, is de voormalige gitarist van Marilyn Manson. Nou was dat een bandje dat bij mij meer opviel door de wat aanstellerige act dan door de muziek, …
Of power- of progressieve metal van goede komaf is, wordt voor mij vaak bepaald door de zanger. Componeren kunnen de meeste heren wel en hoe je een instrument moet bespelen hoef je ze ook echt niet uit te leggen. Hooguit moet je hopen dat er een procesbewaker is die ervoor …
Ik was bij mijn platenboer en ik wilde een cd kopen, maar ik had geen vooropgezet plan en de bestelde cd was er nog niet. Ik keek wat rond, luisterde een paar plaatjes die tegenvielen en met een zucht stortte ik me op de toonbank. De man en de jongen …
Er was eens een alternatieve rockband. Ze noemden zichzelf Grant-Lee Buffalo. Ze leken lang en gelukkig te leven, maar dat ging mis. De megastatus, die vergelijkbare bands als R.E.M. en Pearl Jam wel kregen, werd ondanks door critici hoog gewaardeerde plaatwerk nooit bereikt. Uiteindelijk werd GLB na gedoe met de …
Ik heb het kennelijk niet zo op alles wat Frans is. Verder dan Parijs ben ik als toerist nooit gekomen, ik trek steevast Italiaanse en Australische wijnen uit de schappen en ik kan de hoeveelheid Franse platen in mijn cd-kast op één hand tellen. Of ik veel moois mis? Tot …
De griep was mij veel te hardnekkig. Ik geloof wel dat ik geluk had dat ik er na een klein weekje van verlost was, maar vijf dagen in bed liggen is niks voor mij. De vierde dag durfde ik het weer aan om eens een muziekje op te zetten. Dat …
De derde Daft Punk. Yes! Jarenlang had ik me erop verheugd. Vier jaar stilte en een totaal gebrek aan interviews of live-optredens hebben er (weer) een ware cult omheen gevormd. De twee albums van Daft Punk zijn namelijk allebei historisch. Mijlpalen in de geschiedenis, in de techno, in de discofilterhouse, …
Een goede vriend leerde mij ooit dat, wat je ook wilt bereiken, presentatie altijd 50% van het werk is. Met een goede binnenkomer heb je vaak al snel de aandacht te pakken. Deze wijsheid – jaja, ik heb wijze vrienden – geldt al helemaal in het geval van meningen over …
De albumtitel Pedal to the Metal en songtitels als “Destruction”, “Judgement Day” en “Dance with the Devil” beloven weinig goeds. Laten we wel zijn, meer cliché kan het haast niet. Maar ja, het is wel Impellitteri, de band van gitarist Chris Impellitteri die al jaren een grote naam is in …
Je moet er wat voor over hebben als stukjesschrijver om je stuff te bemachtigen. Voor de EP 1024×768 van Klaz* bijvoorbeeld, moest ik helemaal afreizen naar de planeet Bijk. ESA bleek behulpzaam voor de reis, maar hoe zorg je er voor dat je stuff onderweg heel blijft. Na wat testen …
Ik weet niet of de komst van
Eigenlijk hou ik mijn hart vast bij een demo of een in eigen beheer uitgebrachte plaat. Ik heb iets teveel van dergelijk materiaal gehoord om er al te hoge verwachtingen van te hebben. Zo was mijn vooroordeel al klaar bij de in eigen beheer uitgebrachte cd van Quallofill. Vreemde naam …
Met Anno Aspera levert Barathrum hun achtste en volgens de enige (on)officiële website, ook meteen hun laatste album af. De band werpt na een bestaan van vijftien jaar de handdoek in de ring. Dat is eigenlijk wel jammer, want de muziek Barathrum is bijzonder origineel. Barathrum is namelijk een beetje …
Het is niet heel erg raar dat het debuutalbum van HULK, Party Time, in België zo ongeveer over het hoofd gezien werd en dat dit Belgische trio flink wat Nederlandse zalen plat speelde. Het zijn dan ook geen mannen van liedjes in de geest van dEUS of Ozark Henry. Niets …
Ik heb een haat-liefdeverhouding met singer-songwriters. Soms kan ik ze heel goed hebben, soms vind ik ze ongelooflijk saai. En waar ik mijn oordelen precies op baseer is ook voor mij niet altijd transparant. Natuurlijk heeft mijn finale oordeel met de muziek te maken. Een gitaar of piano alleen is …
