Roni Size en Adam F waren pioniers, ergens in 1997. Opeens bestond er ook een radiovriendelijke kruising tussen mysterieuze jazz, spannende filmmuziek-samples en agressieve breakbeat. U kent hun beider “Brown Paper Bag” en “Circles” vast wel. En Roni knutselde voort: hij maakte een album met gastzangers (In the Mode, 2000), …
Het klassieke popverhaal van de duivel die een muzikant verleidt zijn ziel in te ruilen voor groots talent ontstond in de jaren dertig van de vorige eeuw. De oude bluesheld Robert Johnson was de eerste, maar bleek niet het laatste slachtoffer. Ergens begin jaren tachtig herhaalde de duivel deze truc. …
Het begint nu toch echt uit de hand te lopen met terug van nooit weg geweest platen. Hier is er wéér een album van een bandje waarvan iedereen volgens mij al lang dacht dat ze niet meer bestonden: Up Off The Floor van God Lives Underwater. Inderdaad dat bandje dat …
Ik moest het altijd van de bieb hebben als ik nieuwe (voor mijn oren) plaatjes wilde ontdekken. En Oor natuurlijk. Behalve als het om nieuwe symphoplaatjes ging. Want dan gaf Oor amper thuis en de bieb ook niet echt. Maar de opkomst van het internet en vooral van p2p-programma’s bracht …
Wat had ik een hekel aan het vak Frans op de middelbare school. Ik kreeg die stomme woordjes er niet in. Drie jaar had ik dit vak. Het was verloren tijd. Het enige wat me nog bijstaat is die keer dat ik eruit gestuurd ben, en het zingen van het …
Op een snotterige dinsdagochtend, ziek en rillerig op de bank hangend, zocht ik iets dat mijn knallende koppijn en stekende oorpijnen zou kunnen verminderen. Na drie aspirines werd het niet veel beter. Dus besloot ik maar om naar de Het dagelijks Brood-cd te gaan zitten luisteren. Een verzamel-cd van uitgeverij …
Pete Way ken ik vooral als bassist van UFO, een band waarin hij en zanger Phil Mogg met hun door drank en dope veroorzaakte misdragingen op en naast het podium de ene na de andere muzikant de band uitjagen. Naast UFO heeft Way al jaren allerlei solo-projecten onder verschillende namen …
Ik denk erover een instantie op te richten voor bands die hun beste tijd wel gehad hebben. Een soort van vijfjarige keurig voor bandjes. Als ze er niet meer toe doen worden ze afgevoerd. Krijgen ze een verbod om ooit nog op te mogen treden en wordt het ze verboden …
Ik ben vast niet de enige die het er regelmatig over heeft. Even de boel de boel laten, baan opzeggen en gewoon eens een jaar (of meer!) doen waar je echt zin in hebt. Een wereldreis maken bijvoorbeeld. Maar ja het vooruitzicht van de onzekerheid van een inkomenloos bestaan maakt …
Een schaap is belangrijk voor ons mensen. Zonder schaap is er immers geen wol. De schapen in ons land roepen vertedering op. Je ziet ze grazen in de wei en hoort ze dan een beetje blaten. Het liefst in het voorjaar met wat lammetjes die rond hun moeder dartelen. Je …
Af en toe kom je wel eens zo’n metalband tegen die zichzelf direct in de markt probeert te zetten als de nieuwe Metallica. Wanneer ik het bijgeleverd schrijven bij The Wolves Are Hungry doorlees lijkt het erop alsof de heren van The More I See hun toekomst al helemaal uitgestippeld …
Er is weinig meer dan ik kan doen dan al bij voorbaat mijn excuses aan te bieden. Waarvoor? Nou simpelweg omdat de recensie die nu volgt over het puike album van VAST niet de positieve recensie is die deze verdient. Waarom dat is? Nou simpelweg omdat de schrijver van dienst …
Aan de overkant van de plas woont een raar volkje dat ze wel “de Amerikanen” noemen. Tikkie luidruchtig, zo nu en dan een tikkie simpel en met een nogal afwijkend muziekgeluid. Maar ze hebben ooit de perfecte naam bedacht voor de muziek zoals Bonrud die maakt: “highway music”. Raampje open …
De band met de dubieuze naam Slut is een fijne indierockband uit Ingolstadt, een gat ergens in Duitsland. Ze bestaan nu bijna tien jaar en hebben zes prachtige albums op hun naam staan. Na het met strijkers overladen Lookbook en de in electronica gedipte laatste plaat Nothing Will Go Wrong …
Ik durf het bijna niet toe te geven, maar de Travoltas ontdekte ik eigenlijk pas door de Marlboro Flashback-concerten. Ik vond hun uitvoering van de nummers van de Beach Boys echt overheerlijk. Rijkelijk laat inderdaad, maar gelukkig niet te laat. Want de heren bestaan nog steeds. Nu zorg ik er …
Elke morgen kom ik op dezelfde plek een zwerver tegen. Ik ben dan onderweg naar mijn werk. Heb net op mijn fiets een bult afgesuisd, en bij herfstweer is dat fris. Ik zit nog wat na te rillen als ik hem op een bank zie liggen. Ik moet niet zeuren …
The Washington Social Club schijnt in hun woonplaats een grote following te hebben, maar ik heb geen idee waarom. Niet vanwege deze plaat, mag ik hopen. Catchy ideetjes heeft deze club genoeg, maar geen enkele ervan komt uit eigen koker. Je kunt ook een te grote fan van The Clash …
The Hustle is de eerste cd van G. Love voor een nieuwe platenmaatschappij. Het vertrek bij de vorige is verre van plezierig gegaan en de opluchting is hier duidelijk hoorbaar. De naam G. Love & Special Sauce is ingekort – al wordt die binnenin het digipack nog wel gebruikt – …
Ik schud nu al ruim jaar of twee minimaal vijf stukjes per week uit mijn mouw. De ene keer heb ik wat ruimere kleren aan dan de andere keer. Oftewel de ene keer rolt zo’n stukje er binnen een paar minuten uit zonder reden, op andere momenten valt er hooguit …
Lange dagen en donkere nachten. Een fles wodka in het vriesvak. Een duistere studentenkamer ergens in Den Haag. Het zal aan het einde van de jaren negentig geweest zijn. De eerste plaat van 16 Horsepower klinkt door de kamer. Sigarettenrook. De geur van oud bier. De film in mijn hoofd …
Ik kan me de eerste recensie van Rammstein’s debuutplaat(Herzeleid) nog eenvoudig voor de geest halen. In een Belgisch krantje werd de plaat afgedaan als een dubieuze rechtse provocatie: machinale metalriffs, marcheerbare ritmes, gebulder over vliegtuigrampen en en ook nog eens een nummer met als titel “Weisses Fleisch”. Nee, deze Duitsers …
“Tering ik blijf zo hangen in Red Light dat ik nog niet de kans gezien heb Burden of Hope te kopen.” “Sukkel! Ik zal je eens wat vertellen. Ik heb een tijdje geleden een avond zitten doorwerken en het liedje “Burden of Hope” op repeat gezet. Ik ging zo in …
“Alle akkoordenschema’s zijn al eens gebruikt, en 80% daarvan door Lennon en McCartney“, zei een befaamd iemand, ik kan zo niet vinden wie, ooit al eens. Dus ontkom je er niet aan dat je zo af en toe een plaatje in handen krijgt, waar geen originele noot opstaat en dat …
Zo, dit is wel even wat anders dan ik had verwacht. Ik kende Q And Not U alleen van hun wereld-debuut No Kill No Beep Beep en die plaat liep over van de neurotische gitaar- en baslijntjes. Na het verdwijnen van de bassist zoekt het drietal het op deze derde …
Artefact heeft lekker lang mogen broeden op haar eerste grote legsel. Het was tenslotte al in 2002 dat de band – ooit in 1995 opgericht als soloproject van de Eindhovense producer Maxim Schram – de Grote Prijs van Nederland afdeling Dance won. Sindsdien heeft de band rustig kunnen werken aan …
