Als Karl Buskohl word je natuurlijk nooit beroemd, maar ook onder zijn pseudoniem Carl Carlton kende ik hem niet. En toch heeft deze Duitser bij tal van Nederlandse bandjes gespeeld: Herman Brood‘s Wild Romance, Long Tall Ernie & The Shakers, Time Bandits en Vitesse. Naderhand heeft hij gespeeld bij landgenoten …
Alles wat maar enigszins ruikt naar King’s-X verorber ik met gulzige happen. King’s-X heeft, dat laat zich eenvoudig raden, bij mij een streepje voor. Maar de neus is soms niet zo’n beste raadgever, want dan ligt zo’n brok zwaar op de maag of je wordt er zelfs knap beroerd van. …
Het is best zorgelijk als het laatste nummer op een cd tevens het beste nummer van een cd is. Nou, misschien niet zorgelijk maar wel opzienbarend. Nog opzienbarender is het dat het nummer geen naam heeft. Het is een zogenaamde hidden track en duurt lang. Heel lang. Wat ik zeggen …
Veel muzikanten proberen emoties in hun muziek op te roepen alsof ze door een papieren snotterdoekenfabrikant gesponsord worden. Vaak gaat het langs mij heen, te gemaakt, valse emoties met maar één doel: mijn portemonnee. Het moet ergens rond het jaar 2000 geweest zijn dat ik singer-songwriter Michael de Jong op …
Toen ik nog jong en onwetend was huurde ik cd’s bij de bibliotheek. Die kopieerde ik dan fijn op bandjes en die luisterde ik tijdens mijn verplichte fietstocht naar school. Tien kilometer heen. En tien kilometer terug. Op een dag had ik alles geleend wat ik wilde lenen en besloot …
Ik wist natuurlijk zelf ook wel, maar hij drukte me nog eens fijntjes met de neus op de feiten toen ik zei dat ik al weer dagen liep te trippen op de geweldige nieuwe cd van The Black Keys. “Je hebt te weinig historisch besef. Je zou je eens wat …
Het schijnt helemaal hip te zijn maar ik persoonlijk mis toch altijd een mannetje (of twee) wanneer ik weer eens geconfronteerd word met een tweemansformatie. Op plaat wil het nog wel eens aardig verdoezeld worden met behulp van gladde productie en kekke overdubs maar vooral live is er toch wel …
‘Welkom in het Constellation-hotel’. Efrim -noem mij maar E.- schudt ons schuchter doch krachtig de hand. ‘Ik zal jullie rondleiden in ons onderkomen’, zegt de voorman van Godspeed You! Black Emperor, en hij snelt de trap op in zijn net iets te nieuwe krakers-outfit. We volgen hem snel, dit hotel …
Omdat mijn iPod zijn rijbewijs niet heeft moest ik autorijden. Kilometer na kilometer liet hij me de liedjes horen die ik in zijn buik gestopt had. We waren op een roadtrip en het was goed zo samen in de auto. Door Nederland ging het, maar dat is logisch. Door België …
Vreemde vogels, de twee kerels die samen het New Yorkse Department of Eagles vormen. Want Iron Chrysalis en Butterfly Emerging schijnen ook nog wel een andere naam te hebben, maar laten zich liever met de genoemde aanspreken. De heren houden er wel meer vreemde gewoonten op na, de een (nota …
Af en toe ben ik ook een enorme domme gans. Dat wist u al. Vandaag werkt het systeem waarop ik dit stukje type niet mee. Terwijl ik probeer een ander stukje online te zetten draai ik N’Ecoutez Pas, het nieuwe schijfje van Le Fly Pan Am voor de tigste keer. …
Als rockliefhebber word ik altijd een beetje nerveus wanneer er te lang geen scheurende gitaren te horen zijn. Bandjes die vooral samples en synthesizers gebruiken komen dan ook niet snel in mijn cd-kast terecht. Tot voor kort waren dat maar twee – inmiddels ter ziele gegane – bandjes: Soul Coughing …
In de auto (pt. 4) “Ik vind lang niet alles aan deze cd leuk, wat is dit?” “Niet? Het is Overhead en de plaat heet No Time Between. Frans bandje, tweede plaat. Wat vind je er niet leuk aan?” “Nou, als die zanger zo zijn stem verheft. Daar ben ik …
Daar sta ik dan op een zondagmiddag in de India-tent op het Lowlands -festival in Biddinghuizen met voor me drie lelijke collega recensenten van dit weblog. Dat terwijl ik ook bij mijn ontdekking van het jaar (en hopelijk van mijn leven), en nu mijn vriendin had kunnen zijn. Ik moest …
Het kost me nogal wat moeite om over dit schijfje iets op papier te zetten. Ik ben verre van geïnspireerd door de band Marine. Ik kende de band alleen van naam en dat ze bestaan uit leden van Promise Ring en Dismemberment Plan. Het was leuk geweest als ze ook …
Ik had een veel slechter moment kunnen kiezen om Michael Carpenter‘s Rolling Ball voor het eerst in mijn diskman te duwen. Het was net de eerste dag in tijden dat ik niet drijfnat op het station aan zou komen bleek achteraf. En dat was zijn geluk. Had het wel geregend, …
“Belgisch nieuwste rawk-sensatie” treedt 8 september op in Ekko! Rawk? Rawk? Wat heb ik nu weer gemist? Een Google a day keeps the shrink away, maar pas in de welbekende Nederlandse discussiegroepen vond ik eindelijk wat terug. Als vriend Danko Rawk is dan is het Belgische Triggerfinger dat echt niet, …
Ik kan honderden recensies over de nieuwe Dio bij elkaar schrijven, maar veel duidelijker dan de heren Black en Gass van Tenacious D kan ik het niet: Tenacious D – Dio Dio has rocked for a long, long time, Now it’s time for him to pass the torch. He has …
Planet Orange is een wispelturig bandje. Of misschien beter: Planet Orange is een wispelturig bandje dat eigenzinnige muziek maakt. Want als wispelturig betekent dat ze maar wat van de hak op de tak springen dan klopt het niet. Ze schuwen het experiment overigens niet. Laat dat maar aan Dikkie Visser …
Blijk ik een erg slecht mens wanneer ik vertel dat ik nog nooit van The Track & Field Organization had gehoord? Terwijl ze toch acts van naam – oke, da’s relatief – als of Montreal, Herman Dune en St. Thomas in hun catalogus hebben. Maar mijn slechtheid, die zullen hun …
Oude school punkrock. En dan niet helemaal terug naar de tijd van de Britse fossielen eind jaren ’70 maar eerder ergens halverwege jaren ’80, begin jaren ’90. Flink raggen en stampen, herkenbare akkoordenschemaatjes, veel en korte gitaarsolo’s en grote mannen die hard schreeuwen. Ja, wanneer ik deze eerste drie zinnetjes …
Wie de naam Rachel Goswell kent is vast en zeker ook bekend met haar vorige bandjes Slowdive en Mojave 3, waar ze zing en bast. In beide bands deed ze het met Neil Halstead. Nu doen ze het beiden ook solo. Met Sleeping On Roads debuteerde Halstead voortreffelijk, maar – …
Eens even kijken. Nu lag er toch werkelijk waar een heuse cd van Black Ox Orkestar in mijn brievenbus. Getiteld Who’s Dancing. Uw arme recensent was erg benieuwd en stopte het geval in zijn cd speler. Wat hij er van vond? Ethnische zut! Transsylvaniaansche meuk! Balkan gekreun! Yiddische rotzooi! Politiek …
Voor het eerst in de geschiedenis van File Under wordt er aandacht aan een tijdschrift besteed. Dit heeft natuurlijk een reden, maar daar kom ik zo wel op. Het tijdschrift is afkomstig uit onze hoofdstad, en is getiteld That Dam! Magazine. Ze zijn inmiddels alweer toe aan de zesde editie, …
Het zal wel weer wat stof doen opwaaien in de emo-wereld. Taking Back Sunday verloochent haar roots en verkoopt haar ziel en zaligheid aan de commercie. Nou, als ik als band de kans kreeg om een nummer te leveren voor een soundtrack voor een megapopulaire film (Spiderman 2 in dit …
