Tja. Soms is het schrijven van recensies een verschrikkelijk vak. Vooral als je een recensie moet schrijven over het nieuwste werkje van een man die er in geslaagd is om in een kleine 30 jaar een redelijk constant oeuvre op te bouwen. Een man bovendien die zijn achternaam al jaren …
IJsland staat op mijn verlanglijstje van bestemmingen nog steeds in de top-5 en daar moet maar eens verandering in komen eigenlijk. Ik ben jaloers op Jimmy LaValle van The Album Leaf (maar vooral ook van instrumentale post-rock grootheden Tristeza). Hij mocht namelijk op uitnodiging van de heren van Sigur Ros …
Uberbritse indieband Spearmint levert met “A Leopard And Other Stories” hun vijfde studio-album af. De plaat is samengesteld uit vijf jaar materiaal dat niet op de vorige albums paste, maar te goed was om tot b-kanten te worden gedoemd. “This is not a b-side, it’s a future album track”, aldus …
Zien op Lowlands (pt.2)? Eigenlijk kwam hij te vroeg, die nieuwe plaat van Archive. Want ik had de vorige plaat, You All Look The Same To Me, net ontdekt. Of herontdekt eigenlijk. Want toen ik’em uiteindelijk vond, vond ik’em al heel goed. Maar na een fietstocht door de troosteloze randen …
Als ik mijn eerste vraag stel, trekt Jasper Steverlinck – zanger van het Belgisch Arid maar nu solo met een CD vol covers – een blikje bier open. Er zal weinig uit gedronken worden gedurende het interview. Want als het over muziek gaat – zo blijkt – is hij in …
Altijd fijn als een bandnaam niets dan duidelijkheid biedt. Comets on Fire had geen duidelijker bandnaam kunnen kiezen dan deze. Als ze namelijk iets doen dan, dan is het wel de plek waar je je begeeft tijdens het luisteren van Blue Cathedral binnen een paar tellen volledig in de hens …
Wanneer een band besluit om na het vertrek van de zanger niet te stoppen maar een doorstart te maken kan dat eigenlijk twee gevolgen hebben: ofwel het is afgelopen met de kwaliteit en het nieuwe ensemble is niet meer dan een slecht aftreksel, of de nieuwe impuls stuwt de muziek …
Toveren is in. De één tovert met woorden, de ander met eten, Harry Potter en zijn vrienden leren zelfs toveren op school. De Amerikaanse heks Mirah (Yom Tov Zeitlyn) tovert met muziek. Ze weet het voor elkaar te krijgen om de nodige vrouwelijke singer-songwriters op één album te krijgen. Ze …
Ik vind het wel grappig dat nu de verkopen van singletjes als een gek dalen in één keer een hele boel bandjes hun kans ruiken om eens een hit te scoren en deze met beide handen aangrijpen. Zo staat Jovink nu gewoon hoog in de top-10, dankzij een briljante aktie …
Ik zag The Killers deze maand in Paradiso en Metropolis spelen en was blij verrast door de appetijtelijk weg te happen new romatic beats. De liedjes zijn catchy, dansbaar, ze zien er goed uit, de zanger zingt met een faux-Brits accent en ze hebben hun naam van een New Order …
Je zelf vernoemen naar – volgens sommigen – één van de beste oorlogsfilms met eigenlijk beste een coole niet allerdaagse titel en er vervolgens achter komen dat er al een Amerikaanse variant bestaat. Da’s knap balen. En het Australische God Is My Co-Pilot gebeurde dat dus. Of beter Soap Star …
Het was ineens een vraag op het Subjectivisten forum. Of iemand de vrager wat meer kon vertellen over het bandje Vitalis. Vitalis! Dat deed belletje bij mij rinkelen, maar het was wel ver weg. Ze kwamen uit Hoorn en ik wist nog dat de zanger een hele mooie diepe stem …
Scherp en puntig als altijd is het nieuwe album Tyrannosaurus Hives van de Zweedse Hives. Na de laatste en vermoeiende wereldtoernee duurde het toch 4 jaar sinds het voorlaatste Veni Vedi Vicious voor hun derde album van de lopende band rolde. Er waren wat geruchten dat de band uit elkaar …
Kevin Moore heeft op zijn zachtst gezegd een opmerkelijke loopbaan achter de rug. Dream Theater verliet hij op haar creatieve hoogtepunt om met Chroma Key een heel andere weg in te slaan. Debuut Dead Air For Radios was en is ronduit briljant, maar geënt op ambient- en synthpop, heel andere …
Zien op Lowlands (pt.1)? Colour of Fire uit York valt 20 augustus te bewonderen op Lowlands. Als ik de lovende woorden over hun optredens moet geloven zijn ze daar meer dan op hun plek. En afgaande op de nummers op the The Exile EP ben ik ook wel geneigd dat …
Met Tom Waits en Tricky had Anti – het sublabel van Epitaph – al twee weirdo’s in z’n stal, maar met Danny Cohen is de hoeveelheid gekte op hun label flink toegenomen. Had Alternative Tentacles de charmant-geschifte songs van de ons ontvallen Wesley Willis, dat andere en zoveel meer populaire …
Ik ben al weken aan het vechten. Niet vol continu natuurlijk, want dat houdt geen mens vol. Nee, dat vechten, dat gebeurt gedoseerd. Waarmee ik vecht? Met de tijger die Migala geschapen heeft. Het nare is dat die tijger onzichtbaar is voor me. Ja, op de hoes staat er één, …
In een wedstrijdje ‘The Hardest Working Man in Showbiz’ gooit hij hoge ogen en in de wedstrijd ‘The Hardest Working man in Sympho’ is het alleen maar een wedstrijdje met Mike Portnoy. Waarbij Roine Stolt een demarrage inzet, want het nieuwe album van The Tangent (met o.a. Andy Tillison van …
Het lijkt af en toe wel alsof je in ieder geval een paar jaar de schijn opgehouden moet hebben dat je op de kunstacademie rond gedoold heb wil je een bandje kunnen beginnen. In Engeland stikt het in ieder geval weer van dit soort bandjes. Misschien is het ook wel …
Ik denk dat de heren van Ten Foot Pole zichzelf nog wel eens achter de oren zullen krabben over in het verleden gemaakte beslissingen. Ooit brachten zij hun tweede album Rev uit op het machtige Epitaph label. Lof en uitzinnige recensies waren hun deel en een mooie toekomst lag in …
Ik laat wel eens min of meer bewust een cd rondslingeren in de cd-speler in de woonkamer. Wel met gevaar voor de cd natuurlijk, want dat kleine grut weet er wel wijs mee. Eigenlijk doe ik dat dan ook alleen maar als ik er bijna 100% zeker van ben dat …
Goed, dit wordt dus een saai en voorspelbaar verhaal. Ga maar na: twee jaar na het uitbrengen van Century Child is hier dan het album Once. Once ligt duidelijk in het verlengde van z’n voorganger. Once is een nog beter in elkaar zittend, strak geproduceerd album, waar de beukers afgewisseld …
Het moet ergens eind 1990 zijn geweest. Ergens hoorde ik een deel van een nummer dat me onmiddellijk bij de kladden greep. Het was iets dansachtigs met gitaren, maar niemand kon me verder helpen. Het was op ergens in een avondprogramma op de VPRO. Dat flard bleef me maanden door …
“Zeg, dat walvissengejank heb ik nou wel genoeg gehoord, hoor”, zegt de andere kant van het kantoor terwijl “Smallholding” door de kamer klinkt. Ik krimp ineen. Waddafuk? Dat kun je toch niet menen! Ik zat net weer ademloos en met de mond zo een klein stukje open weg te dromen …
Ik zeur nog wel eens op bandjes waarvan dan weer eens geen mp3 online te vinden is om naar te linken zodat je niet alleen op onze verhaaltjes af hoeft te gaan, maar ook eens met je eigen oren kunt luisteren of we er niet mijlenver naast zitten. Dat zitten …
