Geregeld vragen mensen aan me hoe het met me is. Ik zeg meestal dat het goed met me gaat. Ik zei dit eerder nog wel eens om van het gezeur af te zijn. Nu is daar weinig aan gelogen, het gaat goed met me. Toch is er wel eens iets …
Sigur Ros is prachtig, maar hun sereniteit in combinatie met het dat eigen taaltje van ze (hopelandish) valt bij mij niet altijd even goed. Bij Muse, ook prachtig, heb ik nogal eens moeite met de bombast die Matthew Bellamy en zijn twee vriendjes op hun laatste twee platen – imho …
De eerste keer dat ik in aanraking kwam met The Von Bondies was tijdens het voorprogramma van The White Stripes. Hun lekkere rauwe garage bluesrock sloeg bij mij meteen aan en ik liep toen blij De Melkweg uit met het album Lack of Communication. Nu twee jaar later en na …
Nee, u hoeft met me niet te bedanken. Ik was het slechte weer van de afgelopen weken zelf ook spuugzat. Eigenlijk was het ook best leuk om te jagen op de mist en de wolken. Een risicoloze exercitie was het dan ook niet. Het kan natuurlijk averechts werken als je …
Things We Lost In The Fire kocht ik zonder ooit ook maar iets van Low gehoord te hebben. Dat heb ik soms, als ik in een baldadige bui ben. Een hoesje of een mooie titel kunnen soms al genoeg zijn om mijn portemonnee van zijn inhoud te ontdoen. Ik kwam …
Kink FM heeft in al haar wijsheid besloten om zondag 18 juli een Cover Top 15 uit te zenden. Hiervoor mag je zelf kiezen uit een meer dan uitgebreide lijst. Daarin staan onder andere de briljante versie van Toy Dolls – “Livin la vida loca”. Allemaal leuk en aardig, maar …
“1000 Miles Of Cock”, “Fist Of Fury” en “Full Speed”, u raadt het al, we zijn weer in de wondere wereld van de vuige stamprock terecht gekomen. Rockcity Eindhoven maak je borst maar nat want hier zijn de Speedcocks! Vijf mannen uit Breda en Antwerpen bewijzen dat er nog steeds …
Het zijn op zich niet de minsten die zich op deze punk-o-rama vol. 9 hebben laten verzamelen. Het is dan uiteraard de bedoeling van het label, Epitaph, de bands die wat minder bekend zijn gelijk met de grotere namen onder een wat breder publiek te verspreiden. Zo liften deze kleintjes …
Vakantie (dag 6, naar huis) Het is wel een getouwtrek zeg. Aan de ene kant heb ik eigenlijk nog niet genoeg van het fietsen en de rust in Frankrijk. Aan de andere kant verlang ik naar die kleine apen thuis. Zullen we dan maar emigreren, denk ik wel eens op …
Er ontbreekt nog steeds een DVD-speler bij ons in de huiskamer. En om op mijn PC naar DVDs te kijken ben ik veel te ongeduldig. Zeker ook omdat het aan een goede zitgelegenheid (of beter liggelegenheid) mist in het rommelhok waar ik deze stukjes tik. Daarom ontbreekt de DVD Rush …
Er zijn van die artiesten, die doen alles voor een platencontract. Die laten zich koeioneren in televisieshows en hopen zo dat een hoop dames hun SMS tegoeden besteden om de persoon in kwestie naar de eerste plaats te stemmen. Dit kost dan vervolgens weer zoveel dat de dames in kwestie …
Eigenlijk lees ik nooit bio’s, ik bewaar ze raar genoeg altijd wel. Raar, want reclame folders schuif ik meestal zo door richting oud papier. Kletspraat is het. Een band zal nooit zeggen dat ze een slechte plaat gemaakt hebben. Waarom ik die van Oak wel las? Toeval. Geen idee. Ik …
I’ve seen the future of countrymusic, and she’s called Loretta Lynn, grapte iemand na het horen van Van Lear Rose, Loretta Lynn’s 60ste (schat ik) LP. Al vraag je een dame niet naar haar leeftijd, ik heb toch even gezocht. 1935 vond ik als geboortejaar en dan is de conclusie …
Vakantie (dag 5) En dan komt er toch een moment, dat ik het thuisfront ga missen. Het is ook wel een beetje raar om zo voor het eerst een hele week weg te zijn zonder je gezin. Stil vooral ook. Het gebrabbel van de kleinste, het geklets van de grootste …
Dit stukje is bedoeld voor ruige pubers en ander gemeen tuig. Ik heb namelijk een gruwelijke hekel aan de trendvolgers die stoer denken te zijn met Korn, Limp Bizkit of hoe die ellendige bands ook mogen heten. Alsof er nooit iets als Fugazi, Deftones of At-the-drive-in heeft bestaan. Nu is …
Als ik tegenwoordig het woord “polyphonisch” hoor dan denk ik altijd aan mijn telefoon. Die snapt dat wel, dat polyfonisch en doet dagelijks zijn imitatie van een oude bakelieten telefoon met verve. Meestal word ik daar erg vrolijk van. Dat geldt ook voor de Polyphonic Spree. Die besloten dat ze …
Het is zo’n fijn cliché onder artiesten. Net als een nieuwe plaat uit is dan mogen ze graag van de daken schreeuwen dat dit absoluut hun beste album tot nu toe is. Gevolgd nog door een hele riedel standaard (on)zinnen. Om dan vervolgens bij het volgende album dat hetzelfde verhaaltje …
Ash is altijd een vreemde eend in de Britpop/-rock-scene geweest. Met wat mierzoete hitjes en fijne catchy popsongs hebben ze de hype toch weten te overleven. Ze bestaan nu alweer een dikke 10 jaar. Ash begon ooit als metalband en met Meltdown is het de drie Noord-Ierse knullen, eeehhh sorry …
D’r is geen stad in Nederland te vinden met zo’n hoge dichtheid aan winnaars van de Grote Prijs van Nederland als Kampen. Voordat – amper een half jaar nadat ze opgericht waren – Zober de Grote Prijs won in 2001 won ging La Lupa ze daarin voor in 1995. La …
“Assembler is niet meer van deze tijd hoor!”, grapte de lolbroek via ICQ toen hij zag dat ik Sweet Assembler aan het draaien was. “Live schijnt het nog beter te zijn”, grapte een ander. De lolbroek herzag zijn mening als de wiederweerga toe ik hem 0.1 liet horen. De ander …
Ik geef het je te doen. Eerst maak je een plaat die Yankee Hotel Foxtrot heet en algemeen erkend wordt als een heus juweel. Vervolgens moet je, je bent artiest of niet, de studio in en moet je een nieuwe plaat maken. Want zo gaan die dingen. En dus maak …
Aimee Mann heeft een zusje. En eigenlijk heet dat zusje Erin, maar iedereen noemt haar Eddy. Daarom heeft Erin maar een band op gericht die A Girl Called Eddy heet. Die naam is een knipoog naar A Girl Called Dusty een album van Dusty Springfield. Niet geheel toevallig één van …
Het is niet louter het grote werk dat de klok slaat op File Under. Ook voor de “kruimels” zijn wij niet te beroerd en daarom worden ook singletjes opgepakt. Echte singletjes. Van zwarte schijfjes van lekker dik vinyl. Zoals de G.T.T.B.M.F.E.P. van het Utrechtse El Zombie. Navraag naar dat bandje …
De afgelopen jaren deden de zogenaamde Knuffelrock-cd’s het goed. Het credo: Lekker klef doen op de (vrij) veilige muziek Het mag duidelijk zijn, ik heb ze niet aangeschaft. Ik hou niet van veilig. De eerste reactie op de cd van Barb Waters lag dan ook in dezelfde lijn: Wat een …
Will Oldham, Smog, Mark Kozelek, Nick Drake. Zo hebben we de dingen waar je aan moet denken bij Adrian Crowley gelijk gehad en kunnen we nu gaan treurwilgen. Crowley klinkt namelijk zo verschrikkelijk weemoedig dat de lampen hier plotsklaps aanspringen omdat de zon zich verschuilt achter de wolken en er …
