Statistieken liegen zelden. Als je mijn Audioscrobbler statistieken erbij pakt kun je zien dat er geen plaat is geweest die ik meer gedraaid heb dan Des plumes dans la tête van Sylvain Chauveau. En dat zijn alleen maar de speeluren in computers her en der in het land. Die van …
Als je vorig jaar het prachtige debuutalbum The smell of our own van het Canadese The Hidden Cameras hebt gemist, dan was 2003 toch minder mooi dan het geweest had kunnen zijn. Dit jaar komt er weer een kans, want volgende maand komt hun tweede er al aan. Door middel …
Er is iets vreemd aan de hand met de CD van The Delays. Nou ja, niet zozeer met de CD als wel met hoe ik persoonlijk de Faded Seaside Glamour ervaar. Het begon al bij de eerste draaibeurt. Getver een vrouw die zingt! Maar nee, het was geen vrouw die …
Als ik in Puerto Rico zou wonen en een blond engeltje zou mij influisteren dat ik alles achter zou moeten laten en haar moet volgen naar België, zou ik het wel weten. Ik zou over de grond rollen van het lachen, het engeltje zeggen dat ze maar een ander slachtoffer …
“Gek dat deze plaat nog niet eerder op deze site verscheen”, tikte ik in na beluisteren van Misery is a butterfly van Blonde Redhead. “Goede reden om de pen ter hand te nemen!”, schreef Coen per mail terug. Bij deze los ik dan ook eindelijk mijn belofte in om het …
Twee e.p.’s in één bespreking kan best voor een keertje als je het over twee bevriende bands hebt. Want dat zijn ze, het Nederlandse John Wayne Shot Me en het Belgische Austin Lace. Samen verzorgden ze, en er volgen er nog meer, al de menig optreden in de Benelux. Ze …
“Pffft niet weer he! Niet weer zo’n retro-band die het wiel op briljante wijze denkt uit te vinden. Zucht!” Dat dacht ik bij eerste noten van Kaito – Band Red. Gelukkig beperkt deze ergernis zich tot de eerste trits maten. Daarna komt al snel het gejaagde in-your-face van Pixies bovendrijven …
Terwijl men in het Midden-Oosten druk is met allerhande martelingen en koppensnellerij, zit men in de VS ook niet stil. Langzaam maar gestaag komt de anti-Bush beweging van de grond. Punkvoter werpt zich op als anti-groepering om rekening mee te houden. Blijkbaar zit er toch nog een beetje rebellie in …
Heremetijten wat een kontkruiperij was het weer tijdens het songfestival afgelopen weekend. De Oost-Europese vriendjespolitiek deed het weer donders goed. En dan ook eens grotendeels met van die muziek die je het liefst zo doortrekt tijdens een wc-bezoek. Zelfs met het geluid uit hoorde je nog hoe stuitend slecht sommigen …
“We built this city on rock’n roll” is verkozen tot slechtste liedje ooit door het Amerikaanse tijdschrift Blender. Met het misbaksel van Starship is inderdaad wel heel erg veel mis. En een stad bouwen op dat soort rock’n roll is vragen om moeilijkheden. Voor een beetje geinige stad is een …
Het zal ergens in maart vorig jaar geweest zijn dat Madrugada in een uitverkocht Paradiso een poging deed mijn oren te laten wennen aan een bedenkelijk aantal decibellen. Het lukte, na afloop was ik een gelukkig, maar doof man. Wat me naast die doofheid, die na een week verdwenen was, …
Ik volg de metal niet meer zo. Dat was wel anders in de “hayday” van de metal, eind jaren tachtig, begin jaren negentig toen muziek met belachelijk harde gitaren ineens van onder de grond kwam en ook tegen daglicht bleek te kunnen. Een van mijn favo’s in die tijd was …
Alanis, Sorry dat je een tijdje niets van me gehoord hebt. Het is nogal hectisch thuis. Kom je nog wel achter als je ooit zelf kinderen krijgt. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Tjezus meid wat zit je haar leuk! Stuk beter dan dat enorme lange …
Ik ben een verwend kind. Ik heb namelijk Explosions in the Sky gehoord. En als je hen dan ook nog live gezien hebt, ben je snel verveeld als je andere post-rock-bandjes hoort. EiTS maakt bij mij nogal wat los. Terwijl de tijd stil staat ben je gelukkig, weemoedig, razend, verdoofd …
De muziek van Kopna Kopna is mengelmoes van jazz, pop, rock en latin met vocalen en sound duidelijk geïnspireerd door Belgische voorbeelden (Zita Swoon), maar soms ook neigend naar de sound van zo’n andere eigenwijs als Beck. Deze hutspot levert een avontuurlijk brouwsel op waarin heel veel valt te ontdekken. …
Je kunt van Jackpot alles zeggen humor hebben ze wel deze Californiërs. Althans dat hoop ik. Natuurlijk is Charlie Watts de rots in de branding bij de Rolling Stones, maar om hem nu tot het opperwezen te benoemen wat Rusty Miller en zijn bandmaten doen in “Charlie Watts is God”, …
Ik ben erg gevoelig voor kleine momentjes van huiselijk geluk. Dat kan een klein mannetje zijn dat tegen je aan in slaap valt op de bank maar toch persé Villa Hotel moet kijken of een glimlach van dat kleinere veel te lieve meisje als ze je gezicht herkent. Daar word …
Ik had geen idee dat droefenis zo goed uit te baten viel. Will Oldham zal er ongetwijfeld een aardige boterham mee verdienen en ook Smog zal wel eens wat royalties vangen, maar dat zelfs iemand als Pedro the Lion aka David Bazan met zijn songs zo’n prachtige site kan (laten) …
Een recensie schrijven over de band Zeke is eigenlijk bij voorbaat een gewonnen wedstrijd. Er bestaat namelijk niet zoiets als een slechte Zeke-plaat. Je hoeft ook niet te zoeken naar dubbele bodems of muzikale ontwikkeling. Zeke is hard, snel en meedogenloos. Twee jaar geleden was het nog even schrikken toen …
Al sites afgrazend kwam ik ergens in 2001 op een site de naam Anja Garbarek tegen. Met eng dicht in de buurt van haar naam de naam van Mark Hollis en vlak daarnaast Richard Barbieri en die van Steven Wilson. Er is minder voor nodig om mij nog hongeriger te …
Na zes luisterbeurten weet ik nog steeds niet wat ik van You Are The Quarry moet vinden. Nu is dat meestal geen goed teken, maar wie weet ligt het wel aan mij. Dat kan natuurlijk. Eens kijken. Ik heb volledig aangekleed en in mijn shortama naar Morrissey zitten luisteren. Met …
Ik vrees dat de schoonheid van deze zeemeermin, die ons vanaf de hoes toelacht, geheel langs iedereen heengegaan is. Nu is dat op zich weer niet zo vreemd, want wie kan er nou één echte rockband uit Spanje noemen? Ik in ieder geval niet tot deze cd van Mermaid. Ze …
Wat voor een geweldige plaat moet The Closer You Get dan wel niet worden? Dat dacht ik bij mezelf, nadat ik tegen de labelbaas van Face Tomorrow zei dat ik de single “Sign Up” zo geweldig vond. En hij me vervolgens met een vette grijns op zijn gezicht antwoordde: “Wacht …
Af en toe heb je dat. Dan is een CD eigenlijk voorbij voor je er erg in hebt. Dat kan natuurlijk zowel positief als negatief zijn, nietwaar? In het geval van Orphanages Driven is het het laatste bij de eerste draaibeurt pakte de cd me totaal niet. Linkeroor erin en …
Zelden achteraf zo tevreden geweest met een cdtje dat ik kocht in de ramsj als met de debuut-plaat van Masters of Reality. En dat allemaal om dat Gr.R. dacht dat’ie een koopje had gedaan. Van een speedmetalbandje dacht hij een subliem plaatje op de kop getikt te hebben. Dat bleek …
