Bij de muziek van Dans Dans moet ik altijd denken aan een rokerige nachtclub in Italië, met maffialeden in krijtpak die met een goed glas whisky in de hand hun zaken bespreken, terwijl op de donkere dansvloer zwoel maar gedistingeerd wordt gedanst. Het trio brengt sinds 2012 platen uit die …
In 2015 vond ik Fertile van Stearica een van de beste albums van dat jaar, dus ik was wel erg benieuwd naar nieuw werk. Golem 202020 is pas het derde album van het Italiaanse trio in al die jaren, maar stamt eigenlijk al van voor Fertile. De muziek werd speciaal …
De muziek van Godspeed You! Black Emperor moet je niet zomaar eventjes op de achtergrond als behangetje laten functioneren. Je kunt het maar beter aandachtig tot je nemen. Net zoals Mogwai en God is an Astronaut heeft de Canadese band weer een uitstekende post-rockplaat gemaakt met een eigen signatuur, geschreven …
Misschien ben ik ze al eens eerder tegen gekomen, maar ik heb er geen actieve herinneringen aan. De sound is ook behoorlijk anders geworden. Meer naar mijn smaak eigenlijk. De laatste plaat uit 2008 bevatte meer stuiterende hardcore/mathmetal en schreeuwerige vocalen. Meer Dillinger Escape plan, of iets in die geest. …
Welke (recentere) bands kende ik eigenlijk met een saxofonist? Ik moest er echt even over nadenken en stiekem keek ik even wat recente archieven in. Ik kwam uit op bands als Nordmann, Spidergawd, Black Country, New Road, The Comet is Coming, De Lorians, Portico Quartet, Sons of Kemet en ook …
Het was weer even zoeken waar ik deze Australische band ook alweer van ken. Oh ja, Duyster draait het de laatste tijd wel eens, het radioprogramma van Studio Brussel op de zondagavond om zo lekker het weekend mee af te sluiten. Ik blijk in 2017 een van de voorlopers Dust …
Sommige bands maken vooral live enorme indruk. Ik heb dat ook wel bij het Noorse Elephant9 dat op de plaat nog wel eens kan klinken als neurotisch free-jazz gefröbel, maar live heeft het al een paar keer flink indruk op me gemaakt door hun aanstekelijke progressieve neo-psychedelische jazzrock. Opzwepend als …
Ik kan een vergelijkbaar stukje tikken over de nieuwe Mogwai als laatst over de nieuwe God is an Astronaut. Laat ik dat ook gewoon doen. Begin ik nu met thrash-metal. Best een vet genre, maar als je een aantal van dat soort platen hebt gehoord dan ben je er wel …
Ik heb wel eens vaker geroepen dat typische metalbands mij ondertussen een beetje metaalmoeheid geven door een overdaad aan dubbele bassdrums, doorhakkende riffs en dat eeuwige boze-mannengebrul. Natuurlijk, een beetje testosteron is leuk, maar je mag het best wat meer weten te doseren. Je raakt in je leven misschien gewoon …
In 2019 werd in het kleine Merleyn in Nijmegen door Psychedelic Porn Crumpets eigenhandig bewezen dat gitaarrock nog lang niet dood is. Een goed potje gitaarmuziek is steeds minder te vinden op grote festivals als Lowlands, dat zich steeds meer richt op wat jongeren leuk lijken te vinden, zoals hiphop …
Op zondag 14 juli 2019 stond een jonge Britse band op het kleine podium van het Valkhof Festival en ik was toch aardig onder de indruk geraakt van hun frisse en voor mij vernieuwende stijl. Dit zevental kleurde niet zo langs de lijntjes en wist het publiek regelmatig op het …
Ik heb nooit getwijfeld over België, als ik Het Goede Doel even vrij mag citeren. Op de een of andere manier kunnen die Belgische bands me vaak bekoren, net zoals Scandinavische bands. Neem het eind 2020 ontdekte Pothamus, dat zit op het Consouling Sounds-label, samen met een band als Amenra. …
Nieuw jaar, nieuwe kansen. Je zou verwachten met alle muzikanten die thuiszitten dat er wel een flinke dosis creativiteit naar boven komt borrelen, dat moet resulteren in een record aantal spannende releases. Vorig jaar was een goed jaar, maar dit jaar begint nogal aarzelend voor mijn gevoel, of ik heb …
Ik heb de neiging om in het nieuwe jaar gelijk alles uit 2020 te vergeten en me weer te richten op nieuwe muziek. Toch kwam ik nog een album tegen dat in de laatste maand van 2020 is uitgebracht en aan mijn aandacht was ontsnapt. Het werd voor de corona-crisis …
Nog zo’n album dat best in het 2020 jaarlijstje had gepast, ware het niet dat ik deze release uit het oog (en oor) was verloren. Als liefhebber van Scandinavische psych-bands als Papir, Causa Sui en Mythic Sunsip (ook van het El Paraiso Records label) had Double Sun van het Noorse …
Je zou het bijna vergeten in de categorie post-rock releases van het afgelopen jaar. Maar goed, dat soort werk wordt ook nog wel eens ondergesneeuwd in de hele reeks prima platen die in dat genre uitkomen. Neem nieuw werk van Mogwai, This Will Destroy You, Black Narcissus, El Ten Eleven, …
1. Kairon; IRSE! – Polysomn 2. SLIFT – UMMON 3. Oranssi Pazuzu – Mestarin kynsi 4. Igorrr – Spirituality and Distortion 5. Gösta Berlings Saga – Konkret Musik 6. Shaman Elephant – Wide Awake but Still Asleep 7. Motorpsycho – The All Is One 8. A.A. Williams – Forever Blue …
De laatste weekplaat uit dit ellendige, maar muzikaal wel interessante jaar. Ook dit is weer een prima album, dat de vele jaarlijsten moeilijk zal halen omdat ie pas net uit is. Er komt sowieso veel goede muziek uit België. Neem Amenra bijvoorbeeld, dat net als Wiegendood op het Consouling Sounds-label …
Rond deze tijd is de gekte weer toegeslagen rondom lijstjes als de top 2000. Ik ben er niet zo van. Van al die oude grijsgedraaide nummers. Van die afgelikte boterhammen. Als het dan toch moet zet ik liever de Snob 2000 aan via Pinguin Radio, maar meestal draai ik nieuwe …
Dat er al jaarlijstjes verschijnen begin november heb ik nooit helemaal begrepen. Ik snap ook dat je 2020 zo snel mogelijk wilt vergeten, maar het jaar is nog niet voorbij. Zo zou je zomaar Fear van het Finse Onségen Ensemble kunnen missen, dat hier een bijzonder potje progrock voorschotelt zoals …
Ondertussen moet ik het Zweedse pg.lost maar eens wat prominenter op mijn vaste lijstje fijne (instrumentale) post-rockbands zetten. Natuurlijk lijkt het op van alles in dat genre, denk met name aan Explosions in the Sky en God is an Astronaut. Maar ook bands als Caspian, Red Sparowes, sleepmakeswaves en This …
Eindelijk zou ik Causa Sui zien. Dacht ik. Toen ik in 2019 tijdens het Sonic Whip-festival de grote zaal van Doornroosje inliep, realiseerde ik me vrij snel dat ik me had vergist. Dit was Causa Sui helemaal niet, dit was het Duitse Colour Haze. Ook niet verkeerd, maar die had …
Mensen verbazen zich nog wel eens dat ik van harde muziek hou. Ik zie er ook niet uit als ruige metal-liefhebber. Grappig is dat als ze eenmaal aan het idee gewend zijn, het dan weer moeilijk te geloven is dat ik ook van softe muziek hou, neem neoklassieke pianomuziek bijvoorbeeld. …
De beste chocolade komt uit België. En van Belgische bands valt vaak goed chocola te maken. Nordmann uit Gent is zo’n zalige bonbon met verrassende inhoud, ooit ontdekt door de programmering op het Valkhof Festival in 2018 en later nog eens intensiever kunnen bewonderen in de bovenzaal van Luxor Live …
In een vorige review was het vrij duidelijk. Motor!k is krautrock om relaxed over de Autobahn te fahren. Automatism is een bandnaam waarbij ik het hardnekkige misverstand had dat het wel om een elektronische dansvloer-act zou gaan. Zo eentje die je in de Bravo-tent op Lowlands ‘s nachts kan tegenkomen. …
