1. Dirk Serries – Microphonics XXI-XXV 2. Äänipää – Through a Pre-Memory 3. Pharmakon – Abandon 4. Fire! Orchestra – Exit! 5. Oneirogen – Kiasma 6. Shining – One One One 7. Monomyth – Monomyth 8. Field Rotation – Fatalist: The Repetition of History 9. Destruction Unit – Deep Trip …
Na alle slechte vooruitzichten werden we volkomen onverwacht verblijd met wellicht wel het beste festivalweer ooit: zonnetje, 18 graden, weinig wind. Goed, daar hoeven we niet meer over te zeuren. Fortarock, voor het eerst uitverkocht met zo'n 15.000 mensen, vaart er wel bij; de bieromzet lijkt gedurende de dag richting …
Ik heb even gedacht om deze recensie heel kort te maken. Komt-ie: “Tragic Idol, de nieuwe Paradise Lost plaat, klinkt als een heel fijne mengeling van Icon en Draconian Times. Maar verwacht niets nieuws.” Dat zou hem zijn geweest. Met dan wellicht nog zinnetjes erbij als “de kenners weten nu …
De man en zijn omfloerste stemgeluid. David Sylvian – veel eigenzinniger heb je ze niet in de hedendaagse muziekwereld – is een zachtaardige geweldenaar met een prachtig warme melancholische stem die me elke weer keihard in de ziel raakt. Zelfs Blemish, zijn avantgardistische meesterwerk uit 2003, is een emotioneel hoogstandje …
Het derde album in vier jaar, dat presteren maar weinig bands tegenwoordig. En dan is het ook nog eens razend complexe proggy blackmetal, van het type minstens 15 keer luisteren voordat er een recensie geschreven kan worden. Heb ik ook gedaan natuurlijk. Nee, echt! Vond ik niet zo’n probleem aangezien …
Het derde album in vier jaar, dat presteren maar weinig bands tegenwoordig. En dan is het ook nog eens razend complexe proggy blackmetal, van het type minstens 15 keer luisteren voordat er een recensie geschreven kan worden. Heb ik ook gedaan natuurlijk. Nee, echt! Vond ik niet zo’n probleem aangezien …
Hoe je het ook wendt of keert, Motorpsycho is een pure live-band; hoe goed de albums de laatste jaren ook zijn geweest (en dat zijn ze!), de echte Motorpsycho zie je op het podium, met optredens van minstens twee uur – maar liefst langer – en uitgesponnen jams die liedjes …
Als ik eerder de bandbio had gelezen had ik ze nooit meer serieus genomen. Als één van de voornaamste invloeden noemen ze namelijk de vroege experimenten van John Coltrane. Moet je bij mij niet mee aankomen, want Coltrane is God, en daarbij: de band klinkt nog geen seconde als Coltrane. …
De meester der vergankelijkheid. Zo moet William Basinski wel genoemd worden na inmiddels talloze albums met opnames van piano- en orkestloops op desintegrerende tapes. Gevonden ergens in zijn archief speelt Basinski de oude tapes weer af, waarbij niet zozeer de loop/riff zelf centraal staat alswel de mate waarin de tape …
De meester der vergankelijkheid. Zo moet William Basinski wel genoemd worden na inmiddels talloze albums met opnames van piano- en orkestloops op desintegrerende tapes. Gevonden ergens in zijn archief speelt Basinski de oude tapes weer af, waarbij niet zozeer de loop/riff zelf centraal staat alswel de mate waarin de tape …
Dan kan dit wel het officiële langspeeldebuut van Pien Feith zijn, feit is dat ze al jarenlang in meerdere verschijningsvormen de underground verblijdt met haar muziek. Nu liet ze met Neonbelle al horen dat ze niet vies is van een bak analoge synths, maar onder haar eigen naam was het …
1. Khanate – Clean Hands Go Foul 2. Slayer – World Painted Blood 3. Do Make Say Think – The Other Truths 4. Dakota Suite – The End Of Trying/The Night Just Keeps Coming In 5. Suimasen – Stay 6. Krallice – Dimensional Bleedthrough 7. Supersilent – 9 8. Puin …
Ik wil Dave Lombardo zijn. Wat moet het heerlijk zijn om zo te kunnen drummen. Vol vuur, constant opzwepend, supersnel, slepend waar nodig, heerlijk drukke fills en breaks; alles kan de goede man. De perfecte thrashmetaldrummer, zeker ook aangezien hij de volle plaatlengte zijn Slayermaatjes aanzet om tot het uiterste …
Met The Blue Notebooks en Songs From Before heeft Max Richter twee van de mooiste neoklassieke albums de jaren ’00 gemaakt – en om dat feit kracht bij te zetten bracht hij vorig jaar 24 Postcards in Full Colour, met 24 neoklassieke miniatuurtjes die zo als ringtone zouden kunnen fungeren …
“We hebben nog een album klaarliggen, hebben we eigenlijk al te lang niets mee gedaan” was zo’n beetje de boodschap in de comments bij deze recensie. Was getekend: Puin + Hoop, het Nederlandse drone/improv trio met de niet te googelen naam. En waarom dan, beste jongens van Puin + Hoop? …
Hoe veelzijdig is het doomgenre eigenlijk? Welke kanten kun je op als je Black Sabbath als startpunt neemt? Want met die mannen is het natuurlijk begonnen, of vooral: met de riffs van Tony Iommi. En als je het over riffs hebt kom je automatisch uit bij het beest Sunn o))), …
Ik heb een tijdje lopen dubben over hoe deze recensie te starten. Dat Suimasen de beste band van Nederland en nog een heel stuk verder is? Dat het zo jammer is dat we acht jaar hebben moeten wachten op de opvolger van het fenomenale Flow? Dat, terwijl veel bands al …
Ik moet diepe verontschuldigingen maken aan Puin + Hoop, de meest veelbelovende drone/improv van Nederland. Ik heb deze 3″ cd namelijk veel te lang op de ‘nog te recenseren’ stapel laten liggen. Waarvoor mijn welgemeende excuses, beste Puin + Hoop. Daarbij kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat …
“Heavy, ominous psychedelic free-improv from Tokyo, Japan” is de openingszin van een recensie ergens anders online, en dat is veelzeggend want: a) vrije improvisatie is geen lichte kost en kan alle kanten opgaan, en b) Japanners gaan altijd nog een stukje verder dan de meeste westerlingen. En dan is het …
Hoe indrukwekkend de opener “Gossamer” er ook in knalt, de vermoeidheid slaat al snel toe als blijkt dat het vooral Neurosis en Isis zijn die je eigenlijk hoort. Zoals bij zoveel bands tegenwoordig. Het betekent log, zwaar, onderhuidse melancholie, opgekropte agressie. Dat hebben we inmiddels wel gehoord, dacht ik zo. …
Toe maar, je album aankondigen als laatste deel van je eerste trilogie. Het lijkt wel een fantasy boekenreeks. Maar goed, met pretenties is natuurlijk niets mis als ze ook worden waargemaakt. Morkobot probeert het met twee bassisten en een drummer, in drie lange instrumentale nummers. En ja, dat lukt eigenlijk …
Opener “Stream” probeert je nog even op het verkeerde been te zetten – namelijk dat van expressieve, chaotische hak-op-de-tak improvisatie zonder al teveel lijn – maar vanaf het tweede nummer is het duidelijk: dit is niet je gemiddelde doorsnee improvgroep. Neen, Humcrush – bestaande uit Stale Storlokken van Supersilent en …
The Horror!! The Horror!!! Nee, zo slecht zijn de nieuwe albums van ambient/soundscape grootheden Svarte Greiner en Xela niet; verre van zelfs. Nee, het slaat op de muziek: in beide gevallen zo angstaanjagend als angstaanjagend kan zijn. Neem nu Svarte Greiner met zijn nieuweling Kappe: zwarter en donkerder vind je …
Doom metal lijkt een beperkte, nogal ingekapselde, isolationistische muzieksoort met zijn trage tempi en sombere sferen; meer is het niet volgens criticasters. Dat het echter ook de basis kan zijn voor waanzinnige zoektochten naar het experiment in alle soorten en maten begint steeds beter bekend te worden, gelukkig. Neem nu …
Hoewel ik een groot liefhebber ben van ambient, avant-elektronica, soundscapes en noem die vage benamingen allemaal maar op, heeft de Mexicaanse artiest Murcof me nooit echt kunnen boeien. Waarom weet ik ook niet, de muziek zelf voldoet aan elk muzikaal criterium in het genre; de connectie heb ik echter nooit …
